Beatles in the sky with Pepper

Η "Lucy in the sky with diamonds" είναι βγαλμένη κατευθείαν μέσα από την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και την "απορρύθμιση" που προκαλεί η μέθη "όλων όσων σε κάνουν να ταξιδεύεις φίλε". Μια διαρκής δόνηση με τις υπερβατικές αρμονίες ενός κόσμου που "περιγράφεται" με τον πιο βελούδινο τρόπο πάνω στα πλήκτρα του αρμόνιου Lowrey από τον Μακ Κάρτνεϊ, σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ανοίγματα της ροκ μουσικής. Η ψυχεδελική περιπλάνηση συνεχίζεται στο "Getting better", όπου όλα δείχνουν να πηγαίνουν "ακόμα καλύτερα" στον υπέροχο συνδυασμό των εγχόρδων (η κιθάρα του Τζον και οι ινδικές αναζητήσεις του Τζορτζ) με τα πλήκτρα (το ηλεκτρικό πιάνο του Πολ και το βιργινάλι του Τζορτζ Μάρτιν), σε μια ανέμελη παρέλαση που "αποκαλύπτει την ψυχή" και "διευρύνει τους διαδρόμους του μυαλού", μέσα από ένα γοητευτικό LSD εμβατήριο. Η ατμοσφαιρική αλλαγή ακολουθεί αμέσως με το χαρακτηριστικό τσέμπαλο του Μάρτιν, το οποίο δημιουργεί την μπαρόκ αίσθηση μαζί με τα εκπληκτικά πιατίνια του Ρίνγκο στο "Fixing a hole", ένα παιχνίδι κλασικής αναζήτησης μέσα στα χρώματα του ρυθμικού καλειδοσκόπιου.

Οι Beatles αφήνουν τα όργανα και προσθέτουν μια ακόμα υπόσταση στην αισθητική του άλμπουμ με το "She's leaving home", όπου ο Μάρτιν αναλαμβάνει τον ρόλο του μαέστρου μπροστά από ένα σχήμα εγχόρδων με βιολιά, βιόλες, τσέλα, κοντραμπάσο και άρπα. Η λυρική μελωδία των κουπλέ περνάει μέσα από το φίλτρο της υπέροχης φωνής του Πολ, ο οποίος μας προσφέρει μια τελετουργική ερμηνεία, φόρο τιμής στην κλασική ρομαντική παράδοση του 19ου αιώνα. Όλα ακολουθούν μια ακόμα πιο μαγική τροχιά στα ρεφρέν, με την συνεισφορά του Τζον και τις συνεχείς μικρές ανατροπές στα φωνητικά, που ακροβατούν ανάμεσα στα εκπληκτικά arrangements της ορχήστρας, χαρίζοντάς μας έναν καμβά πάνω στον οποίο αποτυπώνεται μια μικρή συμφωνία χρωμάτων. Η συνθετική πολυπλοκότητα ανεβαίνει επίπεδο στο "Being for the benefit of Mr. Kite", εκεί όπου οι πέντε διαφορετικές φυσαρμόνικες δημιουργούν αυτό που περιέγραψε ο Λένον ως "υδατογραφία". Η ψυχεδέλεια συναντά τον πειραματισμό και το αποτέλεσμα είναι μια "ρήξη", ένας αφηρημένος πίνακας που αποσαφηνίζει την διάταξή του μέσα από μια αβανγκάρντ ενορχήστρωση.

Μέσα σε 78 δευτερόλεπτα, οι Beatles ξεσηκώνονται και μας ξεσηκώνουν. Το "reprise" ξεκινάει με τον Πολ να μετράει "one, two, three, four" και τον Ρίνγκο να ακολουθεί με καθαρά χτυπήματα hard ροκ μπάντας. Ο Τζον και ο Τζορτζ συνεχίζουν με παραμορφωμένες κιθάρες και όλοι μαζί αναζητούν τον ίλιγγο μέσα από ένα ελεγχόμενο πανδαιμόνιο που θα μας οδηγήσει στο απόλυτο αριστούργημα του δίσκου, το "A day in the life", ένα art ροκ στολίδι που εισβάλλει, ραγίζοντας την παρτιτούρα σχεδόν παραληρηματικά, στην ψυχεδέλεια . Η ενορχήστρωση και η παραγωγή είναι από τις κορυφαίες στιγμές του Μάρτιν και σίγουρα μια από τις πλέον θαυμαστές ολόκληρης της σύγχρονης μουσικής. Μετά το πρώτο μέρος, μια πλειάδα οργάνων, έγχορδων και - κυρίως - πνευστών (συνολικά 40), αρχίζει να "προειδοποιεί" για αυτό που θα επακολουθήσει. Οι αβανγκάρντ επιρροές των Τζον και Πολ χάνονται σταδιακά μέσα σε έναν ψυχεδελικό λαβύρινθο, στον οποίο τους ακολουθεί πιστά η ορχήστρα, χτίζοντας ένα υποβλητικό παραπέτασμα ατονάλ ήχων (ο Πολ ζήτησε από τον κάθε μουσικό να αυστοχεδιάσει).

Πραγματική ιεροτελεστία, τρεις κύκλοι, το εκκωφαντικό μπάσο του Πολ, strings από φωνητικό χαλί που ίπταται αχανές, ένα μυθικό κρεσέντο έντασης, κατακερματισμένες νότες που χορεύουν με τον χώρο σμιλεύοντας τον χρόνο, μεθυστικές στιγμές απόλυτα ελεύθερης ενέργειας, ηχητική συνείδηση μαζί και αποδέσμευση και τέλος η παύση για να ακολουθήσει η κορύφωση στη μορφή της τέλειας έκστασης: τρία πιάνα (Τζον, Πολ, Ρίνγκο, Μαλ Έβανς) και ένα αρμόνιο (Μάρτιν) στο πιο εκρηκτικό Μι μείζονα που ήχησε ποτέ στο κοσμικό σύμπαν. Επί 43 δευτερόλεπτα δεν "σβήνει" μόνο το τραγούδι, αλλά ολοκληρώνεται η μορφολογική τελειότητα του Pepper με το πιο συγκλονιστικό φυσικό fade out του ροκ. Ολοκληρωτικός, σαρωτικός, μεθυστικός θρίαμβος για την μεγαλύτερη πεντάδα μουσικής ευφυΐας που γνώρισε ποτέ η ίδια η μουσική. Της πεντάδας που έδειξε την ηχητική αλήθεια μέσα από το συνεχές "σοκ" των "κλεμμένων" στιγμών της ψυχής και του σώματος κάθε νότας, κάθε ακόρντου, κάθε κλειδιού, κάθε πεντάγραμμου και κάθε παρτιτούρας.