Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ : ΑΓΡΙΜΙ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Ήθελα να μην έχω μνήμη
αισθήματα και λογικό,
και σαν τ’ ανήμερο τ’ αγρίμι
σ’ ένα βουνό να κατοικώ.

Να μην λογίζομαι προγόνους
ν’ απέχω της πολιτικής,
και να σκαρώνω απογόνους
εκτός πάσης στατιστικής.

Να ξεδιψάω στις ανάβρες
να τρώγω φύλλα και καρπούς,
να κυνηγώ πουλιά και σαύρες
σε ρεματιές και σ’ ατραπούς.

Νάχω της φύσης τα στοιχεία
αξήγητα βαθιά στο νου,
και να μην ζω την δυστυχία
του κόσμου του σημερινού.

Να είμαι στα δικά μου δέντρα
κυρίαρχος εξ ορισμού,
περ’ από τα δημόσια κέντρα
του σύγχρονου πολιτισμού.

Θεσμούς να μην κρατώ και νόμους
να λειτουργώ με φυσικούς
κανόνες, χωρίς αστυνόμους
και δίχως εφοριακούς.

Να ζω της άνοιξης την χάρη
το καλοκαίρι το καυτό,
και να κοιτάζω το φεγγάρι
και να μην ξέρω τι είν’ αυτό.

Να τρίβω με τα δυο μου χέρια
τα μάτια μου τ’ απατηλά,
και ν’ απορώ πώς τόσα αστέρια
σκαρφάλωσαν εκεί ψηλά.

Να με ξυπνούν οι φλυαρίες
των φτερωτών την χαραυγή,
χωρίς τις κοσμοθεωρίες
που μου ξανάβουν την οργή…

Κάλλιο στο δάσος έν’ αγρίμι
με τρίχωμα και με ουρά,
παρά της πρόοδου συντρίμι
και του πολιτισμού βορά.

Βαρέθηκα άνθρωπος να ‘μαι
κι απ’ τους ανθρώπους να πονώ,
με αγωνία να κοιμάμαι
και με λαχτάρα να ξυπνώ.

Την μοίρα μου να μην ορίζω
κι άγχος να με πολιορκεί,
δικαιοσύνη να ψηφίζω
κι η διαφθορά να με διοικεί.


ΤΑΚΗΣ ΚΟΛΙΑΒΑΣ - ΜΩΛΙΟΤΑΚΗΣ

 

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...
randomness