Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Η σύσκεψη των οπλαρχηγών στις Κομποτάδες και η μάχη του Σταυρού


Ευαγγελία Δημοπούλου
Ιστορικός - Αρχαιολόγος

Η επανάσταση στην περιοχή της Φθιώτιδας εδραιώθηκε σχετικά γρήγορα μετά την έναρξη της. Αυτό οφείλεται στη συντονισμένη προσπάθεια των οπλαρχηγών, αφού με πολύ γρήγορές επιχειρήσεις κατέλαβαν πολλές περιοχές, αλλά και στην έλλειψη οθωμανικών στρατευμάτων στην ευρύτερη περιοχή. Βέβαια, τα δύο πιο σημαντικά κάστρα της περιοχής, Ζητούνι (Λαμία) και Πατρατζίκι (Υπάτη) βρίσκονταν υπό οθωμανική κυριαρχία αφού αποτελούσαν τα στρατιωτικά τους κέντρα.

Τα στρατεύματα των Οθωμανών κατά κύριο λόγο ήταν απασχολημένα στην Ήπειρο, καθώς προσπαθούσαν να καταστείλουν την ανταρσία του Αλή Πασά, άλλωστε η ανταρσία αυτή, βοήθησε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, θεωρώντας πως ο διμέτωπος αγώνας των Οθωμανών θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις τους.

Ο Χουρσίτ Πασάς, ο όποιός ήταν ο διοικητής της Πελοποννήσου (μόρα βαλεσί) , είχε μεταβεί από τον Ιανουάριο του 1821 στην Ήπειρο, διέταξε τον Ομέρ Βρυώνη και τον Κιοσέ Μεχμέτ να καταστείλουν την επανάσταση στην Ανατολική Στερεά και, ενώ ο ίδιος παρέμεινε, για να συνεχίσει τον αγώνα κατά του Αλή.

Η στρατιά που ξεκίνησε από τα Ιωάννινα ήταν πολύ μεγάλη, αριθμούσε περί τα 9.000 άτομα και περιελάμβανε Τουρκαλβανούς πεζούς και ιππείς από τη στρατιά του Χουρσίτ, άτακτους μουσουλμάνους από τη Μακεδονία και Κονιάρους (καταγόμενοι από το Ικόνιο) από την περιοχή της Θεσσαλίας.

Οι επικεφαλής της στρατιάς ήταν υψηλόβαθμοι στην οθωμανική διοίκηση, γεγονός που καταδεικνύει την αγωνία του Χουρσίτ για την άμεση καταστολή της επανάστασης.

Πιο συγκεκριμένα, ο Κιοσέ Μεχμέτ ήταν ο αναπληρωτής διοικητής της Πελοποννήσου και έμπιστος του Χουρσίτ.

Από την άλλη ο Ομέρ Βρυώνης ήταν πρώην έμπιστος του Αλή Πασά, αφού είχε γαλουχηθεί στην αυλή του, διαβλέποντας όμως την ήττα του δεύτερου αποστάτησε από το στρατόπεδο του και γι’ αυτό του παραχώρησαν τη διοίκηση του Βερατίου (Μπεράτι), στην κεντρική Αλβανία.

Το νέο όπως ήταν φυσικό έγινε γνωστό τους οπλαρχηγούς της Στερεάς, οι οποίοι συμφώνησαν πως με κάθε τρόπο έπρεπε να εμποδίσουν το πέρασμα των οθωμανικών στρατευμάτων προς την Πελοπόννησο.

Έτσι, τον Απρίλιο του 1821 συγκεντρώνονται μαζί με τους άνδρες τους στις Κομποτάδες Φθιώτιδας οι οπλαρχηγοί Πανουργίας, Διάκος και Δυοβουνιώτης, όπου και συσκέπτονται για την πορεία των επιχειρήσεων.

Εκεί, κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια στο πολεμικό συμβούλιο των οπλαρχηγών, συζητήθηκε η πορεία της Επανάστασης στην περιοχή και η ενδεχόμενη κατάληψη του Πατρατζικιού που θα οδηγούσε στην πτώση του Ζητουνίου, εγχείρημα δύσκολο, αφού ήδη το Ζητούνι ενισχύονταν από οθωμανικά στρατεύματα, προερχόμενα από τη Θεσσαλία.

Επίσης, συζητήθηκε και η τύχη περίπου δύο χιλιάδων Τούρκων αιχμαλώτων που είχαν προκύψει από τις προηγούμενες πολεμικές επιχειρήσεις.

Φυσικά και η κατάληψη του Πατρατζικίου ήταν εξίσου ένα δύσκολο εγχείρημα, αφού ήταν έδρα του Οθωμανού διοικητή (πασά), με κραταιό το τούρκικο στοιχείο, ενώ ήταν απαραίτητη η συμβολή του τοπικού οπλαρχηγού, Μήτσου Κοντογιάννη.

Ο Κοντογιάννης, όπως ήταν φυσικό είχε προσκληθεί και αυτός να μετάσχει στις συσκέψεις για τη συνέχιση του αγώνα όμως αυτός αρνιόταν να εμφανιστεί με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει η κατάσταση και οι επιχειρήσεις να κωλυσιεργούν.

Παράλληλα, εν αναμονή της θετικής απάντησης του Κοντογιάννη, οι οπλαρχηγοί έστειλαν στα μέσα Απριλίου τον Κομνά Τράκα με μια μικρή δύναμη ανδρών, να βολιδοσκοπήσει τη κατάσταση στη Λαμία με μια αναγνωριστική επίθεση στο χωριό Καλύβια.

Οι Τούρκοι αντέδρασαν άμεσα στέλνοντας πολύ πεζικό και ιππικό εναντίον του με αποτέλεσμα ο Τράκας να μην μπορεί να τους αντιμετωπίσει στην πεδιάδα των Καλυβίων και για να σωθούν κατέφυγαν στο χωριό Μπεκή (Σταυρός).

Εκεί, κατάφερε να οχυρωθεί και επί δύο ώρες αντιμετώπιζε επιτυχώς τους πολιορκητές του. Η μάχη όμως ήταν άνιση, αφού οι δυνάμεις που είχε να αντιμετωπίσει ήταν πολύ ισχυρές.

Η λύση δόθηκε από μια ευφάνταστη κίνηση αντιπερισπασμού των οπλαρχηγών από τις Κομποτάδες.

Επιστράτευσαν όλα τα υποζύγια που διέθεταν, ώστε να φανεί από μακριά ως μονάδα ιππικού που επελαύνει και έρχεται προς την πόλη.

Το τέχνασμα ήταν απολύτως επιτυχημένο, αφού οι Τούρκοι εξαπατήθηκαν και αποσύρθηκαν στο κάστρο λύνοντας την πολιορκία.

Έτσι, ο Τράκας κατάφερε να διαφύγει και να επιστρέψει στις Κομποτάδες όπου και ενημέρωσε τους οπλαρχηγούς για την κατάσταση που επικρατούσε στο Ζητούνι.

Οι Τούρκοι όμως δεν ξέχασαν και επιδεικνύοντας μια εξαιρετικά εκδικητική μανία, το καλοκαίρι του ιδίου έτους, πυρπόλησαν το χωριό του Σταυρού με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να διασκορπιστούν τρομαγμένοι και να επιστρέψουν στις εστίες του χρόνια μετά.

 

    

 

Απόψεις

# Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έκαναν χθες κατάληψη στο ήδη κλειστό εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ !  Αντιδράσεις@ Όλοι οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία της Περιφέρειας...

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness