Από λάθος σε λάθος!
Η πολιτική είναι στιγμιαία αντίδραση. Το τάιμινγκ που παίρνεις ή δεν παίρνεις μια απόφαση είναι αυτό που μετρά, ακόμη και στα ζητήματα πολιτικής ηθικής. Στην υπόθεση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, μια υπόθεση που συγκλονίζει την Ελλάδα, τον λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη.
Η μόνη αρμόδια σε ένα κράτος δικαίου για να ερευνήσει τις καταγγελίες και να αποφανθεί για τα αδικήματα και τις ποινές που θα επιβληθούν στον κατηγορούμενο. Δεν πιστεύω ότι έχουν κάποια βάση οι θεωρίες περί συγκάλυψης που συντηρούν όσοι θέλουν να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση. Με τα θέατρα και τις παραστάσεις οι πολιτικοί έχουν μια ιδιαίτερη σχέση.
Αρχηγοί κομμάτων, βουλευτές και στελέχη κομμάτων είθισται να δίνουν το παρών στις πρεμιέρες των παραστάσεων που ανεβαίνουν στα Θέατρα. Και όλοι λίγο - πολύ έχουν βγάλει μια φωτογραφία με τους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς που πρωταγωνιστούν στις θεατρικές παραστάσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια φωτογραφία είναι η αδιάψευστη απόδειξη προσωπικών σχέσεων των πολιτικών με τους θεατράνθρωπους. Και φυσικά θεωρώ το λιγότερο αστείο να προσπαθούν ορισμένοι να κομματικοποιήσουν και να πολιτικοποιήσουν τα ζητήματα σεξουαλικής κακοποίησης και παιδεραστίας. Από εκεί και πέρα οι πολιτικοί οφείλουν να έχουν τις κεραίες τους ανοιχτές να αφουγκράζονται την κοινωνία. Να μην στρουθοκαμηλίζουν.
Ποιό ηταν το λάθος της υπουργού Πολιτισμού στην υπόθεση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και του σάλου που ξέσπασε στα σόσιαλ μίντια για τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ;
Ότι δεν άκουσε το σάλο. Ότι δεν κατάλαβε το τσουνάμι που ερχόταν. Ότι δεν προνόησε να προστατέψει τον εαυτό της, τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση.
Το λάθος της ήταν ότι δεν ζήτησε από την πρώτη στιγμή την παραίτηση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή. Διότι, είπαμε, στην πολιτική μετράει η στιγμιαία αντίδραση.
Δυστυχώς για την ίδια και την κυβέρνησή της, η πρώτη αντίδραση της υπουργού στις καταγγελίες που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, ήταν μια ατυχής δήλωσή της ότι πρόκειται για “φήμες και ασαφείς σκοπιμότητες”. Ενώ η ίδια, απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, δήλωνε ότι “το σενάριο που στήθηκε περί παραίτησης του καλλιτεχνικού διευθυντή του
Εθνικού Θεάτρου δεν ευσταθεί” και “μη δημιουργούμε πλαίσιο ανθρωποφαγίας που δε στέκει σε κράτος δικαίου”.
Τελικά μετά από δύο εβδομάδες και ενώ ο θόρυβος όχι μόνο δεν είχε κοπάσει αλλά γινόταν και πιο εκκωφαντικός , η υπουργός κατάλαβε ότι πρόκειται για “επικίνδυνο άνθρωπο”, ισχυριζόμενη πως “εξαπατήθηκε από την βαθιά υποκριτική του τέχνη”. Το ένα λάθος διαδέχτηκε το άλλο. Το τι έχει κάνει ο καλλιτεχνικός διευθυντής και αν έχει διαπράξει όλα αυτά που του καταλογίζουν θα το κρίνει η δικαιοσύνη. Ωστόσο το θέμα αγγίζει ευαίσθητες χορδές της ελληνικής κοινωνίας.
Η οργή του κόσμου για τα όσα άθλια και αποκρουστικά καταγγέλλονται, είναι τεράστια και αυτή η οργή και ο θυμός δεν έχει να κάνει με σκοπιμότητες της αντιπολίτευσης, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αλλά με την δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών που έχουν οικογένειες και παιδιά και νιώθουν να προσβάλλεται η ηθική τους, ο πολιτισμός τους και η ανθρωπιά τους.
Οι πολιτικοί όμως γιατί πρέπει να εμπλέκονται σε όλα αυτά που είναι υπόθεση αποκλειστικά και μόνο ανακριτών και εισαγγελέων ; Αν είχαν λίγο μυαλό στο κεφάλι τους θα τα είχαν αποφύγει όλα με μια ενστικτώδη κίνηση.
Αλλά βλέπετε επειδή απουσιάζει το πολιτικό μυαλό από πολλά στελέχη και της σημερινής κυβέρνησης το ένα λάθος ακολουθεί το άλλο. Την παραίτηση της υπουργού ζητούν σήμερα φορείς και πολίτες, αλλά την υπουργό στηρίζει ο πρωθυπουργός, δικαιολογώντας και τις ενέργειές της.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, αν συνέβαιναν όλα αυτά, θα είχε παραιτηθεί το μισό υπουργικό συμβούλιο.
Θυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο του 2020 η υπουργός Παιδείας της Εσθονίας είχε υποβάλλει την παραίτησή της μετά από δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσε ένα κρατικό αυτοκίνητο και έναν οδηγό του υπουργείου για να μεταφέρει τα παιδιά της στο σχολείο. Φαίνεται όμως ότι στο πολιτικό σύστημα της χώρας μας η ευθιξία ήταν και παραμένει μια άγνωστη λέξη.
Στην Ελλάδα, άραγε, οι υπουργοί δεν έχουν καμία επίπτωση για τις επιλογές που κάνουν και τις αποφάσεις που παίρνουν ;
Χρήστος Αλεξανδρής
