Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Το ΠΑΣΟΚ ως δωρητής οργάνων! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ θεωρούνται από πολλούς η βάση για την ανασυγκρότηση ενός κόμματος που κυβέρνησε για πολλά χρόνια την Ελλάδα με τα θετικά και τα αρνητικά και το οποίο αποδομήθηκε από την οικονομική κρίση και την έλευση των μνημονίων. Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε δυσανάλογα μεγαλύτερο κόστος από τις ευθύνες τις οποίες είχε για τη χρεοκοπία της χώρας. 

Δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί ο χώρος να αναστηθεί και να γίνει και πάλι μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Εκείνο όμως που διαπιστώνουμε είναι ότι η πολιτική ζωή του τόπου τα τελευταία χρόνια έχει “πασοκοποιηθεί”. Όπου και να κοιτάξεις βλέπεις πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Στο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης υπάρχουν πάρα πολλά στελέχη που ήταν στο
ΠΑΣΟΚ και προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία.

Το ίδιο παρατηρούσαμε να συμβαίνει και τότε που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τώρα που είναι στην αντιπολίτευση. Χάνουμε τον λογαριασμό αν καθήσουμε να μετρήσουμε το πολιτικό προσωπικό που εκλέχτηκε στις εκλογές μέσα από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. “Το ΠΑΣΟΚ είναι παντού και πουθενά”, όπως λέει ο Κώστας Σκανδαλίδης.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε και να γράψουμε ότι από το 2012 και μετά (ήταν η χρονιά που συνετρίβη στις κάλπες ο παραδοσιακός δικομματισμός), αυτός ο χώρος έχει γίνει ο μεγαλύτερος “δωρητής οργάνων”. Παρατηρώντας μάλιστα τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο ΚΙΝΑΛ με τις διεργασίες για τις εσωκομματικές εκλογές, διαβλέπουμε ότι το ΠΑΣΟΚ εκτός από το μυαλό και την καρδιά του, κινδυνεύει να παραδώσει και την ψυχή του.

Μια μεγάλη παράταξη που αποτελούσε έναν βασικό πυλώνα του κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα και πρωταγωνιστούσε για πολλά χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου συγκεντρώνοντας πλειοψηφικά εκλογικά ποσοστά της τάξης του 40 και 45%, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και συνετρίβη στις εκλογές του 2012.

Όλοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι το ΠΑΣΟΚ χρεώθηκε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας από αυτή που του αναλογούσε. Βρέθηκε στην κυβέρνηση την στιγμή της έκρηξης με αποτέλεσμα να ... διαμελιστεί πολιτικά.

Τα τελευταία χρόνια φυτοζωεί πολιτικά και εκλογικά και τον περισσότερο καιρό... “τρέφεται με περασμένα μεγαλεία”.

Η αλήθεια είναι ότι τα στελέχη του σημερινού ΚΙΝΑΛ κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να πείσουν τους ψηφοφόρους να τους ψηφίσουν και να ενισχυθούν εκλογικά, αλλά όλες αυτές οι προσπάθειες δυστυχώς μέχρι σήμερα έχουν πέσει στο κενό.

Κάθε φορά που στήνονται κάλπες το κόμμα βάζει τον πήχυ ψηλά, αλλά αποτυγχάνει να τον ξεπεράσει. Το τι φταίει κανείς δεν το έχει ανακαλύψει ακόμη για να αλλάξει πορεία. Ίσως το πρόβλημα να οφείλεται σε έλλειμμα ηγεσίας, ίσως να ξέμειναν από ιδέες, ικανές να ταρακουνήσουν το εκλογικό σώμα. Ίσως να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του.

Δεν είναι φυσικά φαινόμενο που συναντάμε μόνο στην Ελλάδα. Πολλά καθιερωμένα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη έχουν υποστεί πρωτόγνωρα εκλογικά πλήγματα. Στη Γαλλία οι σοσιαλιστές παραλίγο να σβηστούν από τον χάρτη και σήμερα μοιάζουν με απολειφάδια του παρελθόντος. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης τα κεντροαριστερά κόμματα είδαν τις δυνάμεις τους να συρρικνώνονται. Σήμερα μετά από μια δεκαετή κρίση η κεντροαριστερά φαίνεται να επιστρέφει στην Ευρώπη. Το είδαμε στις εκλογές στη Γερμανία, το βλέπουμε να συμβαίνει στην Ιταλία και στην Πορτογαλία. Ενόψει των εσωκομματικών εκλογών στο ΚΙΝΑΛ, ο Λοβέρδος υποσχέθηκε ως υποψήφιος να διπλασιάσει τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος. Υποθέτω ότι τον ίδιο στόχο επιδιώκουν και οι άλλοι συνυποψήφιοί του.

Το ερώτημα είναι αν μπορούν να πείσουν την κοινωνία να τους ακολουθήσει ξανά. Οι ψηφοφόροι που στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και στις εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας και κάποια στιγμή έκαναν άλλες επιλογές, θα επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ ;

Φιλόδοξος στόχος πράγματι. Εκείνο όμως που δεν γνωρίζουμε ακόμη, είναι εαν στην εποχή μας μπορεί να γίνουν θαύματα ;

Πολλά θα εξαρτηθούν από το αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών και τους πολιτικούς συσχετισμούς που θα διαμορφωθούν.

Πολλοί λένε ότι το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα εξουσίας που έδινε αυτοδύναμες κυβερνήσεις ανήκει οριστικά στο παρελθόν και ότι οδεύουμε ολοταχώς σε ένα πολυκομματικό σύστημα διακυβέρνησης που ευνοεί τις συνεργασίες και τους κυβερνητικούς συνασπισμούς. Για να δούμε αν συμβαίνει το ίδιο και στην δική μας χώρα θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τις εκλογές.

                                                                                                                                                                                 Χρήστος Αλεξανδρής

                                                                                                                                                                                      Δημοσιογράφος 

 

 

    

 

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness