Αποχώρησε με αιχμές η Ευτέρπη Κουτζαμάνη
Με αιχμές για το συγκρουσιακό κλίμα και τις αλλεπάλληλες αντιπαραθέσεις και παρεμβάσεις, που ταλαιπωρούν τελευταία τη Δικαιοσύνη, αποχώρησε χθες από το δικαστικό σώμα η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη, και μαζί της άλλοι 11 ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί, λόγω συμπλήρωσης του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου ηλικίας.
Η πρώτη γυναίκα που μπήκε στον εισαγγελικό κλάδο φθάνοντας μέχρι το κορυφαίο εισαγγελικό αξίωμα, εξέφρασε τη θλίψη της «γιατί παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα προσπάθειες που πλήττουν τη θεσμική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και το κύρος της», καλώντας τους συναδέλφους της να αντισταθούν σε αυτές τις καταστάσεις.
«Απέναντι σε τέτοια φαινόμενα -τόνισε- οι δικαστικοί λειτουργοί έχουν την αποκλειστική ευθύνη να κρατούν τη Δικαιοσύνη ανεξάρτητη και ελεύθερη και να αποκρούουν τις προσπάθειες αυτές», ενώ εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα μπορούν «ευχερώς να τις αποκρούουν, εάν έχουν κάνει βίωμά τους την απονομή του δικαίου και έχουν ταυτίσει την ψυχή τους και το είναι τους με την ανεξαρτησία τους ως δικαστικών λειτουργών».
Πρόσθεσε με νόημα ότι «οι θεσμοί δεν είναι αυτομάτως ισχυροί από μόνοι τους, αλλά παίρνουν το ύψος των ανθρώπων που τους κουβαλούν στην πλάτη τους»...
Τους συναδέλφους τους αποχαιρέτισαν επίσης συνταξιοδοτούμενοι (λόγω συμπλήρωσης του 67ου έτους), οι αντιπρόεδροι ΑΠ Ν. Λεοντής, Β. Κυτέα, Γ. Γεωργέλλης, η αντιπρόεδρος Ελεγκτικού Συνεδρίου Φλ. Καλδή, οι αρεοπαγίτες Κ. Φράγκος, Χρ. Ευαγγέλου, Ε. Κλαδογένης, Μ. Βασιλάκη, Π. Πετρόπουλος, οι αντεισαγγελείς ΑΠ Μ. Ανδρειωτέλης, Εμμ. Ρασιδάκης.
Το «τιμόνι» της Εισαγγελίας ΑΠ αναλαμβάνει πλέον η Ξένη Δημητρίου- Βασιλοπούλου, ενώ τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν οι επιλογές που έκανε η κυβέρνηση για τις 4 κενές θέσεις αντιπροέδρων.
Συγκινημένη
Ανατρέχοντας, φανερά συγκινημένη, στη 41χρονη ευδόκιμη θητεία της (κατά την οποία χειρίστηκε μεγάλες υποθέσεις, της Χρυσής Αυγής, της τρομοκρατίας κ.λπ.) επισήμανε ότι η ζωή της ως πρώτης γυναίκας εισαγγελέως δεν υπήρξε εύκολη.
«Πάσχισα πολύ να γίνω αποδεκτή στον ανδροκρατούμενο τότε (1975) εισαγγελικό κλάδο», τόνισε, προσθέτοντας: «Διάλεξα έναν δρόμο γεμάτο από διαρκή άσκηση, μόχθο, αγωνία. Σε όλη μου τη διαδρομή μοναδικός σκοπός μου ήταν να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου και να υπηρετώ τα πράγματα για τα οποία ορκίστηκα, χωρίς να δεχθώ ποτέ υποδείξεις από οποιαδήποτε πλευρά».
Εκφράζοντας την πίστη ότι πέτυχε τον στόχο της, συμπλήρωσε ότι ανταμοιβή της υπήρξε η βαθιά ικανοποίηση της επιτέλεσης του καθήκοντος, η υπερηφάνεια που γεμίζει τον δικαστικό λειτουργό η αίσθηση της ανεξαρτησίας και η γαλήνη που εντέλει προσφέρει η πεποίθηση ότι έπραξε και έκρινε κατά συνείδηση, έστω και αν ανθρωπίνως δεν είναι δυνατή η αποφυγή της πλάνης και του σφάλματος.
Αφήνοντας αιχμές για λίγους δημοσιογράφους και δημοσιεύματα που δεν ανταποκρίνονταν στην αλήθεια θίγοντας την τιμή και υπόληψη δικαστικών λειτουργών, τόνισε ότι καθόσον την αφορούσαν προτίμησε να μην απαντήσει ούτε να στείλει εξώδικα και μηνύσεις, αλλά να σιωπήσει θεωρώντας ότι το κύρος του δικαστικού λειτουργού δεν κατοχυρώνεται με διαψεύσεις, μηνύσεις, εξώδικα, αλλά κατακτιέται από την προσωπική στάση και πολιτεία καθενός και δεν χαρίζεται ως δώρο από την κατοχή μιας δημόσιας θέσης.
ΠΗΓΗ ΕΘΝΟΣ.GR
