Αυτή είναι καινοτομία!
Με ερέθισμα από ένα άρθρο του περιοδικού "STAR TUPPER MAG", για τις startups που υπάρχουν στο Ισραήλ, «όπου ο πληθυσμός είναι περίπου 8,5 εκ., σχεδόν όσο η Ελλάδα, αναλογεί μία startup ανά 1.400 κατοίκους». Επίσης, το άρθρο αναφέρει ότι στη χώρα «εδρεύουν περισσότερα από 350 κέντρα έρευνας και ανάπτυξης, ορισμένων μάλιστα, από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του κόσμου, όπως των Microsoft, Apple και Google».
Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω, θέλω να θέσω κάποια θέματα για προβληματισμό σε αντιδιαστολή με τη δική μας συμπεριφορά, εδώ στη Λαμία, στην Περιφέρεια Στερεάς και στην Ελλάδα.
Στο Ισραήλ έχουν πόλεμο από τότε που το θυμάμαι, τον πόλεμο των 6 ημερών (1967) με τους Άραβες γείτονές τους και ουσιαστικά από την ανακήρυξη του Ισραήλ ως κράτος, από το 1948. Σε αντίθεση με αυτούς στο Ισραήλ, εμείς από το 1949 και μετά, με τον τερματισμό του εμφυλίου, δεν είχαμε πόλεμο τα τελευταία 70 χρόνια. Πετύχαμε κάποιους καλούς ρυθμούς ανάπτυξης κατά τη δεκαετία του ᾽60 και του ᾽70 και μετά επαναπαυθήκαμε στις δάφνες μας. Η είσοδός μας δε στην ΕΟΚ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη Νομισματική Ένωση, αντί να μας ξυπνήσει, μας κοίμισε εντελώς. Έτσι οδηγηθήκαμε στην κρίση και στα μνημόνια με τις ανάλογες επιπτώσεις στη ζωή των Ελλήνων.
Σε τοπικό επίπεδο, έκλεισαν μια σειρά από παραγωγικά εργοστάσια και αντί να αφυπνιστούμε, εμείς συνεχίζουμε στον ίδιο το σκοπό, ότι μας φταίνε οι κακοί κεφαλαιούχοι, το κακό κράτος κ.λπ.
Δηλαδή φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μας.
Τώρα σ’ αυτή τη φάση, έχουμε δύο θέματα σημαντικά, μεταξύ βέβαια πολλών άλλων. Πρώτον της ΛΑΡΚΟ και δεύτερον της ΠΕΛ. Στη ΛΑΡΚΟ, καθώς φαίνεται η κατάσταση έχει φθάσει στα όριά της «υπάρχει deadline», όπως έλεγε και πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ σε σύσκεψη για τη ΛΑΡΚΟ. Και αντί εμείς να σκεφτόμαστε και να μας απασχολεί η συνέχεια της εταιρείας και η ύπαρξη των θέσεων εργασίας, εμείς προτάσσουμε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΛΑΡΚΟ.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ξέχασαν ότι ήταν κυβέρνηση μέχρι τον Ιούνιο του 2019, τέσσερα χρόνια δεν βρήκαν λύση και τώρα με ανακοίνωσή τους συμπαρίστανται στους εργαζόμενους. Όλοι τους συμπαριστάμεθα. Αλλά πώς, όταν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Δεν ξέρω στην πείνα ποιος θα τους συμπαρασταθεί αν δεν πληρωθούν ή αν κλείσει το εργοστάσιο και χάσουν τις θέσεις της εργασίας τους, διότι η πείνα με λόγια δεν περνάει, θέλει λεφτά και δεν είναι ένας και δυό, είναι χίλιοι εκατό.
Αυτή είναι η καινοτομία μας!
Λίγο πολύ το ίδιο βλέπω και στην Πανελλήνια Έκθεση Λαμίας (ΠΕΛ) μετά από 50 χρόνια κόπο και έξοδα για να την φτιάξουμε, είναι 5 χρόνια κλειστή τώρα. Η απάντηση του νυν Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Λαμιέων προ ημερών, ήταν πως αν δεν τακτοποιήσει η κυβέρνηση τις οικονομικές εκκρεμότητες, για να μας τη δώσει καθαρή, εμείς δεν την αναλαμβάνουμε.
Την προτιμούμε κλειστή!;
Αυτή είναι άλλη μια καινοτομία μας;
Το διαμάντι της πόλης μας, την πρεσβεία μας, για τις δουλειές-την αγορά και την ανάπτυξη, την έχουμε κλειστή και ρημάζει.
Δείτε τη διαφορά αντιμετώπισης αγαπητέ αναγνώστη, στην πρώτη περίπτωση στο Ισραήλ οι άνθρωποι αγωνίζονται με σθένος κάτω από αντιξοότητες, με συνθήκες πολέμου, για να δημιουργήσουν τις κατάλληλες υποδομές που θα βελτιώσουν τη θέση τους και τη ζωή τους.
Στη δεύτερη περίπτωση, εμείς εδώ στην Ελλάδα και στον τόπο μας κάτω από συνθήκες ειρήνης, αδιαφορούμε για το αύριο και ζητούμε ή μεταθέτουμε σε άλλους την ευθύνη για την οποία εμείς πρέπει να νοιαζόμαστε και να κοπιάζουμε. Δηλαδή είμαστε φυγόπονοι και ριψάσπιδες ή δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτό που έχουμε;
Αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, Περιφερειάρχα , Δήμαρχοι του τόπου μας και λοιποί αρμόδιοι, μην ρίχνετε στάχτη στα μάτια του κόσμου, αλλά ανοίξτε τους τα μάτια και τους ορίζοντες, για δουλειές και ανάπτυξη, μόνο έτσι θα σταματήσει η αιμορραγία της φυγής των νέων μας.
Σπύρος Αλ. Ρίζος
