Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Περπατώντας Μεγάλη Εβδομάδα στο κέντρο της Λαμίας

Γράφει ο Τριαντάφυλλος Κ. Μπολτέτσος
Δρ. Θεολογίας – Γραμμ. Ἱ. Μ. Φθιώτιδος

Δεν μπορεί κανείς να μην επαινέσει κάποιες εμφανέστατες εναλλαγές, που λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη την Ελλάδα, κατά τις δύο μεγάλες περιόδους των νηστειών της Εκ­κλη­σίας μας. Και κυρίως του Πάσχα. Μεγάλες αλυσίδες τρο­φί­μων εισάγουν πιάτα με νηστί­σιμα φαγητά, «σούπερ μάρκετ» προμη­θεύο­νται προϊόντα νηστίσιμα και τα τοπο­θε­τούν μάλιστα σε περίοπτη θέση, φούρνοι και ζαχαροπλαστεία επιδίδονται σε δη­­μιουρ­γίες επιτρεπτές για κάποιον, που θέλει να αποφύγει κρέατα και γα­λα­κτοκο­μι­κά προϊόντα. Υπάρχει μάλιστα μεγά­λο όνομα στο χώρο τού φούρνου, με παρουσία σε κάθε πόλη και χωριό της χώ­ρας, που διαθέτει δύο διαφορετικές συνταγές για την μηλόπιτα και την λεμο­νό­πι­τά του, μία κανονική και μία χωρίς αυγά και γάλα, που κυκλοφορεί στις νηστείες.

Μπορεί, βέβαια, να πει κάποιος, ότι όλα αυτά δεν γίνονται από ευσέβεια αλλά υλοποιούνται από εμπορικά μυαλά, με σκοπό το οικονομικό όφελος. Μα, από την άλλη πλευρά, τόσοι πολλοί άνθρωποι νη­στεύουν τελικά; Και αν είναι έτσι, μπράβο μας. Είμαστε λαός, που μπορούμε όχι μόνο να τηρήσουμε κάποιες πα­ρα­δόσεις ή να ακολουθήσουμε τα της πίστης μας, αλλά συμμετέχουμε στο θείο δρά­μα και επιπλέον μπορούμε να επιβληθούμε και σε κάποια πάθη μας. Και έτσι επι­βάλλουμε, ως καταναλωτές, την διατροφική μας επι­λο­γή. Δηλαδή, δρώντας ομα­δικά, επιτυγχάνουμε κάτι που χρόνια τώρα οι ενώ­σεις καταναλωτών μάς συμβουλεύουν, προκειμένου να αξιοποιήσουμε τη φωνή των πολ­λών ως μέσο πίεσης.

Τα «μπράβο» όμως αξίζουν και για έναν ακόμη λόγο, στον χριστιανό «κατα­να­λω­τή». Το να αρνείσαι την πίτα γύρο (που μπορεί να είναι και φθηνότερη σε κά­ποιες περιπτώσεις) και να καταλήγεις στην νηστίσιμη πίτα ή και την νηστί­σι­μη πίτσα, τότε αυ­τό δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο. Και θα πουν οι γνωστές φωνές, που συ­νή­θως δεν πολυ...νηστεύουν. Μα, είναι νηστεία να τρως καλα­μα­ρά­κια και γαρίδες; Με την καθαρή θεολογική ματιά, ίσως και να μην είναι. Γιατί η αρχαία μας Εκ­κλη­σία συμ­βού­λευε το κέρδος από την οικονομία τής νηστείας να πηγαίνει στους φτωχούς. Ίσως όμως και να είναι. Ζούμε σε έντονους ρυθμούς, εντός μιας κοινωνίας απαιτητικής, δύσκολης, σε πολλαπλή κρίση. Ζούμε ανάμεσα σε τόσους πειρασμούς και, όμως, ασπα­ζό­μα­στε αυτό που λέει η Εκκλησία και σε πρώτο επίπεδο δεν «αρταινόμαστε», του­λά­χι­στον δια­τρο­φικά.

Τι βλέπει, λοιπόν, κανείς στο κέντρο της πόλης; Τουλάχιστον δέκα δια­φο­ρε­τι­κούς φούρνους και μαγαζιά με γρήγορη τροφή, που διαθέτουν αντίστοιχα δέκα δια­φο­ρετικές συνταγές για νηστίσιμη πίτσα, για νηστίσιμη τυρόπιτα, για πατατόπιτα και μανιταρόπιτα. Μοναδικές είναι και οι δημιουρ­γίες με μπιφτέκια σόγιας ή με μπιφτέκια λαχανικών. Μπορεί να μπει στα ζαχαροπλαστεία και, εκτός από τα κλασικά νηστίσιμα «σιροπιαστά», επιπλέον να βρει πάστες, τυλιχτά γλυκά, καρυδόπιτες, κορνέ και άλλα πολλά, πού θα του επιτρέψουν να αντισταθεί στα ... αρτύσιμα.

Και φυσικά δεν αποτελούν όλες αυτές οι επιχειρήσεις ... συντεχνιακές εξαιρέσεις. Στη Λαμία της Μεγάλης Εβδο­μά­­δας είδαμε σε κουρείο, κάπου εκεί κοντά στο βιβλιοπωλείο της Μητροπόλεως, στην περιοχή της πλατείας Πάρκου, να υπάρχει η ανακοίνωση: «Μένουμε ανοιχτά μέχρι τις 7:30 μμ λόγω της θείας ακολουθίας». Τέτοια σημεία έχουμε, όταν υπάρχουν βιοπαλαιστές και αξιόλογοι επαγγελ­ματίες, που βάζουν την πνευ­ματική ευφορία πάνω από την χρηματική εσοδεία.

Και κάτι ακόμα. Σε ελληνικό κατάστημα «σούπερ μάρκετ» μάς ξένισε ο ήχος από τα μεγάφωνα του καταστήματος. Δώσαμε προσοχή και ακούσαμε ύμνους τής Μεγάλης Εβδομάδας βγαλμένους μέσα από την ακολουθία του Νυμφίου. Ρωτή­σαμε την ταμία. Πώς και έτσι; Και η απάντηση απλή, αφοπλιστική. «Μα ... λόγω των ημερών!» Δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς ούτε τον κουρέα, ούτε τον πωλη­τή για ευφυή στρα­τη­γική πωλήσεων. Γιατί η πίστη τους ή ακόμα και η ...  ομολογία τους δεν γίνεται για να τους εξα­σφα­λίσει πελατεία.

Στη συνέχεια του μικρού οδοιπορικού, είδαμε παιδιά και νέους να κάνουν το σταυρό τους έξω από τις εκκλησίες. Και αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο της Μεγάλης Εβδο­μά­δας. Είναι, όμως, τα ίδια παιδιά, που θα κατακλύσουν ασφυ­κτι­κά τον Μητρο­πο­λιτικό ναό αλλά και τους υπόλοιπους ενοριακούς ναούς, την Μεγάλη Τετάρτη, προ­κει­μέ­νου να συμμετάσχουν στο μυστήριο του Ευχελαίου. Είναι οι ίδιοι νέοι αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι, που δακρύζουν κατά την σταύρωση του Θεαν­θρώ­που την Με­γάλη Πέμπτη, που αποτίουν φόρο τιμής στόν Εσταυ­ρωμένο κατά την τελετή τής Αποκαθήλωσης το πρωί της Μεγάλης Παρα­σκευής ή που συνοδεύουν τον επιτάφιο το βράδυ της ίδιας Μεγάλης ημέρας.

Και θα συνεχίσουν όλοι αυτοί να τηρούν τα χριστιανικά ήθη και έθιμά τους, εάν δεν κατορ­θώ­σουν κάποιοι, μέσα και έξω από το χώρο της «θρησκείας», να δηλητη­ριά­σουν ψυχές, να τσαλακώσουν προσωπικότητες.

Στην θετική περίπτωση, που όλα πάνε «κατ΄ευχήν», ουσιαστικό στόχο αποτελεί το πέρασμά μας από την συνήθεια ή την γενική αντίληψη, στο προ­σω­πικό μας ανώτερο επίπεδο, στην δική μας συνάντηση με τον πάσχοντα αλλά και θριαμβευτή Ιησού Χριστό.

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...
randomness