Επιστολή - Καταγγελία για συγκεκριμένα γεγονότα στο Γ. Ν. Λαμίας

Λυπάμαι που για άλλη μία φορά, το νοσοκομείο της πόλης μου, που στελεχώνεται κατά την πλειοψηφία του με άξιους συναδέλφους, και με τεράστια προσφορά στους πολίτες της περιοχής, γίνεται πάλι στόχος αρνητικών σχολίων και αρνητικής δημοσιότητας.

Λυπάμαι όμως πολύ περισσότερο, που η ανιδιοτελής και οικειοθελής προσφορά βοήθειας από μέρους μου στο αναισθησιολογικό τμήμα του νοσοκομείου Λαμίας, με το οποίο άλλωστε με συνδέουν ιδιαίτεροι συναισθηματικοί δεσμοί, κατέληξε στο να διώκομαι ανελέητα από την 5η ΥΠΕ, με απειλές για ΕΔΕ και πειθαρχικά, και παρεμβάσεις από την πλευρά της διοίκησης στον άριστο τρόπο λειτουργίας του αναισθησιολογικού τμήματος του Γ.Ν. Καρπενησίου, επειδή τόλμησα να ... αρρωστήσω και να πάρω αναρρωτική άδεια...

Ίσως θα ήταν χρήσιμο να γνωστοποιήσουμε στις διοικήσεις των νοσοκομείων ότι και οι ιατροί αρρωσταίνουμε ενίοτε… γιατί φαίνεται από την προσωπική μου εμπειρία ότι δεν το ξέρουν ή μάλλον δεν το έχουν αποδεχτεί σαν μια πραγματικότητα της ζωής…

Πέρα όμως από αυτό, εάν αφιέρωναν τον μισό χρόνο και ζήλο από αυτόν που αφιερώνουν για την αναρρωτική μιας επιμελήτριας Β´, στο να επιλύσουν τα προβλήματα του αναισθησιολογικού τμήματος που ταλαιπωρούν μια ολόκληρη περιφέρεια, να είχαν επιτέλους συνθήκες και προϋποθέσεις τέτοιες, ώστε να έχουν ιατρούς που να θέλουν να εργαστούν εκεί, και να μην χρειάζεται να γυρίζουν τα νοσοκομεία της περιφέρειας ταλαιπωρώντας αναισθησιολόγους ανά την επικράτεια μοιράζοντας εντέλεσθε για το πασίγνωστο πλέον αναισθησιολογικό τμήμα της Λαμίας…

Όταν προσφέρεις μια χείρα βοηθείας κι αυτοί κοιτάνε να σου κόψουν το χέρι, μετά αναρωτιούνται άπαντες δήθεν απορημένοι, γιατί κανένας αναισθησιολόγος δεν θέλει να πατήσει το πόδι του στο Γ. Ν. Λαμίας... Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση οποιουδήποτε αναισθησιολόγου διανοηθεί να έρθει για να προσφέρει βοήθεια στο αναισθησιολογικό τμήμα του Γ.Ν Λαμίας, αλλά και προς ενημέρωση των πολιτών για τους λόγους που το νοσοκομείο τους ξεμένει ουσιαστικά από ιατρούς....

Τα προβλήματα του Γ.Ν. Λαμίας, είναι γνωστά στην περιοχή μας και ειδικότερα του αναισθησιολογικού τμήματος του νοσοκομείου, το οποίο έχει απασχολήσει και στο παρελθόν την δημοσιότητα με αρνητικά σχόλια και σοβαρές αιχμές για το τρόπο λειτουργίας και τους λόγους της υποστελέχωσης του.

Θα επισημάνω μόνο το γεγονός ότι άξιοι και ικανοί αναισθησιολόγοι με καταγωγή και δεσμούς στην πόλη επέλεξαν να εργαστούν αλλού, όπως και την πρόσφατη παραίτηση δύο αναισθησιολόγων του τμήματος, γεγονότα που πράγματι εγείρουν ερωτηματικά. Παρόλα αυτά, επειδή για μένα προσωπικά, οποιαδήποτε έκκληση για βοήθεια από οποιονδήποτε επικαλείται την ιατρική μου ιδιότητα, όπως έγινε μετά από τηλεφωνική επικοινωνία της κας Παλιαλέξη, αποτελεί ηθική και δεοντολογική υποχρέωση να απαντηθεί θετικά, όπως είναι για κάθε ιατρό η ανταπόκριση σε οποιαδήποτε έκκληση για προσφορά βοήθειας όταν χρειαστεί, γιατί αυτός είναι ο κώδικας ηθικής και δεοντολογίας των ιατρών, για όσους τον γνωρίζουν φυσικά….

Δεδομένου όμως, ότι είναι γνωστές οι δυσλειτουργίες και δύσκολες συνθήκες εργασίας στο συγκεκριμένο τμήμα, προηγήθηκαν της οικειοθελούς μετακίνησης μου πολλές συνεννοήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, τόσο προφορικά όσο και εγγράφως προκειμένου να γίνει σαφές και κατανοητό, ότι οποιαδήποτε προσφορά βοήθειας στο νοσοκομείο Λαμίας θα γίνει αφού ανταποκριθώ πλήρως στις υποχρεώσεις μου στο νοσοκομείο μου στο Καρπενήσι, και ότι οποιαδήποτε οικειοθελής βοήθεια προσφέρω στο τμήμα του νοσοκομείου Λαμίας θα γίνει τις ημέρες που έχω ρεπό, καθ´υπέρβασιν των προβλεπόμενων ωρών εργασίας και εφημεριών και ότι αυτό θα πρέπει να γίνει με συνεννόηση και σεβασμό στις προσωπικές μου σωματικές αντοχές.

Μετά από όλες αυτές τις συνεννοήσεις τόσο προφορικά όσο και εγγράφως, όχι μόνο τίποτα από αυτά δεν έγινε σεβαστό, αλλά κατά την απασχόλησή μου στο νοσοκομείο Λαμίας, αντιμετώπισα απαράδεκτες συμπεριφορές, χυδαίους υπαινιγμούς μέχρι και προσβολές και ανυπόστατες κατηγορίες σε βάρος μου, που δεν με θίγουν μόνο ως ιατρό αλλά και ως άνθρωπο, και μάλιστα ενώπιον του Διοικητή του νοσοκομείου της Λαμίας επέτρεψε τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Το γεγονός, ότι μετά από όλα αυτά, μου κοινοποιήθηκε και εντέλεσθε από την 5η ΥΠΕ να εφημερεύσω και ότι “δεν εμφανίστηκα στην εφημερία μου”, την ώρα που ΑΠΑΝΤΕΣ εμπλεκόμενοι φορείς, από την διευθύντρια του Αναισθησιολογικού τμήματος κα Παλιαλέξη μέχρι και το γραφείο προσωπικού του Γ.Ν. Καρπενησίου, γνώριζαν ότι βρίσκομαι σε αναρρωτική άδεια, το αφήνω στην κρίση των συναδέλφων και του κόσμου γενικότερα. Επίσης αφήνω στην κρίση όλων, και το γεγονός ότι την αναρρωτική άδεια την χρειάστηκα ακριβώς εξ´ αιτίας των συνθηκών, συμπεριφορών και του εντονότατου στρες και κόπωσης που βίωσα τις ημέρες που απασχολήθηκα στο τμήμα της Λαμίας, απασχόληση και βοήθεια που οικειοθελώς προσέφερα θυσιάζοντας τα ρεπό μου μετά από 16 ημέρες συνεχόμενης εργασίας χωρίς ρεπό στο νοσοκομείο στο Καρπενήσι, με αποκορύφωση τις προσβολές που εκστομίστηκαν σε βάρος μου στο γραφείο του διοικητή του Γ. Ν. Λαμίας.

Ίσως λοιπόν θα έπρεπε, οι διοικήσεις τόσο του Γ. Ν. Λαμίας όσο και της ΥΠΕ, αντί να ασχολούνται με μια επιμελήτρια που αρρώστησε, να στραφούν στην ουσία του προβλήματος που πηγάζει από το ίδιο το αναισθησιολογικό τμήμα και να αναζητήσουν ευθύνες εκεί. Ίσως έτσι, εάν γίνουν οι συνθήκες εργασίας στο τμήμα σωστές και ανεκτές, να αποκτήσουν ιατρούς που να θέλουν να εργαστούν εκεί αντί να περιφέρονται εδώ και χρόνια από νοσοκομείο σε νοσοκομείο της ΥΠΕ μοιράζοντας εντολές μετακίνησης και εντέλεσθε για ένα τμήμα που εμφανώς παρουσιάζει σοβαρές νοσηρότητες τις οποίες παρότι υγειονομικοί όλοι, κανείς δεν φαίνεται να θέλει να θεραπεύσει...

Σε ότι αφορά εμένα, μπορούν να μου μοιράσουν όσα εντέλεσθε επιθυμούν, να με απειλήσουν με όσα πειθαρχικά και ΕΔΕ επιθυμούν επειδή τόλμησα να αρρωστήσω κιόλας (!) και να τα πράξουν εάν αυτό θεωρούν σωστό και ηθικό γιατί τελικά ο τρόπος που διοικούν και συμπεριφέρονται στους ιατρούς του νοσοκομείου και της περιφέρειάς τους, χαρακτηρίζει εκείνους και όχι εμένα.

Δυσκολεύομαι να καταλάβω, πως δεν είναι σαφές και κατανοητό στις εν λόγω διοικήσεις, ότι κανένα νοσοκομείο και κανένα τμήμα δεν έχει καταφέρει ποτέ να λειτουργήσει με απειλές και εντέλεσθε σε ιατρούς, πόσο μάλλον όταν αυτό δεν γίνεται για μια έκτακτη περίσταση αλλά επί σειρά ετών. Προφανώς έτσι εξηγούνται και οι πολλαπλές παραιτήσεις ιατρών από το νοσοκομείο Λαμίας.

Για εμένα και την διάθεση προσφοράς που με χαρακτηρίζει ως ιατρό, το ήθος και την δεοντολογία μου, που τόσο προσβλητικά και ανυπόστατα αμφισβητήθηκε στο νοσοκομείο αυτό ενώπιον μεταξύ άλλων και του διοικητή του Γ. Ν. Λαμίας κου Κολοκυθά Ανδρέα που επέτρεψε να εκστομίζονται τέτοιες ανυπόστατες κατηγορίες σε βάρος μου, επιτρέπω να μιλήσουν οι συνάδελφοί μου στο Γ. Ν. Καρπενησίου αλλά πρωτίστως και πάνω από όλα οι ασθενείς μου.

Με τιμή
Κατσάνου Λήδα
Αναισθησιολόγος
Επιμελήτρια Β´ Αναισθ/κού Τμήματος & Ιατρείου Πόνου Γ.Ν. Καρπενησίου