Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Ιδανικοί αυτόχειρες !

 

 

Εχουμε δημιουργήσει ολόκληρη πολιτική παράδοση σε αυτόν τον τόπο να κλαίμε πάνω απο το χυμένο γάλα κάθε φορά που τα πράγματα στραβώνουν και δεν πετυχαίνουμε τους στόχους μας . Απο κλαψούρισμα σε κλαψούρισμα και απο διαμαρτυρία σε διαμαρτυρία , ψάχνουμε να βρούμε εξιλαστήρια θύματα εκτός των τειχών . Πότε φταίει ο τάδε υπουργός ''γιατί αποφασίζει για το μεταναστευτικό μόνος του χωρίς να ρωτήσει την τοπική εξουσία'', πότε φταίει η δείνα υπουργός γιατί δεν ανοίγει την κάνουλα της χρηματοδότησης για να καλύψει το κόστος των πολιτιστικών εκδηλώσεων που προγραμματίζουμε να κάνουμε για τις Θερμοπύλες και τον Λεωνίδα και πότε φταίει γενικά το ανάλγητο κράτος που δεν κάνει οσα εμείς θέλουμε για να αναπτύξουμε τον τόπο μας . Τελευταία αυτή η συζήτηση μεταφέρθηκε και στο δημοτικό συμβούλιο με ολες τις παρατάξεις , πλειοψηφίας και μειοψηφίας να καταγγέλλουν συλλήβδην το αθηνοκεντρικό κράτος για την υποχρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης .

Δεν είναι εύκολη δουλειά η παραγωγή πολιτικής . Ποτέ δεν ηταν . Το εύκολο είναι να συντάσσεις επιστολές παραπόνων και να τις στέλνεις στους υπουργούς με την ελπίδα οτι κάποτε θα δεήσουν να σε ακούσουν με προσοχή . Και φυσικά εφαρμόζοντας την αναχρονιστική μέθοδο της ανταλλαγής επιστολών με τους μανδαρίνους του κεντρικού κράτους , δεν μπορεί στη σημερινή εποχή να περιμένεις και θαύματα !

Εχουν πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουν οι υπουργοί στην Αθήνα απο το να ασχοληθούν με τις παραξενιές των τοπικών παραγόντων που σαν τους ''ηρωες'' του Βάρναλη  '' δειλοί , μοιραίοι και αβουλοι περιμένουν στη ζωή τους κάποιο θαύμα'' .

Κάτι παράξενο συμβαίνει σε αυτή την περιοχή των ατέρμονων συζητήσεων για την ανάπτυξη και την προκοπή του τόπου , που δυστυχώς δεν καταλήγουν ποτέ σε εργα και πράξεις γιατί πάντα κάποιος αλλος φταίει . Τα ιδια περίπου παράπονα ακούγαμε οταν χάθηκε η μάχη για το Διοικητήριο , τα ιδια ακούσαμε οταν εκλεισε οριστικά η Πανελλήνια Εκθεση Λαμίας . Τα ιδια παράπονα και οταν χάθηκε το Πανεπιστήμιο Στερεάς και η ΜΕΡΥΠ και γιατί δεν ηρθε ακόμη το φυσικό αέριο  .

Ας γυρίσουμε ομως λίγα χρόνια πίσω . Τότε που σύσσωμη η τοπική κοινωνία με τους πολιτικούς της ταγούς και τους τοπικούς της αρχοντες εδιδε τον υπερ πάντων αγώνα για να μην κατασκευαστεί η Ζεύξη του Μαλιακού , προβάλλοντας στεντορείως το ''ακαταμάχητο'' επιχείρημα οτι αν γίνει το εργο αφενός το περιβάλλον θα καταστραφεί , χωρίς να περιμένει καμία κλιματική αλλαγή και αφετέρου τα εργο θα βάλει ταφόπλακα στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής .

Το εργο τελικά ματαιώθηκε γιατί κρίθηκε οικονομικά ασύμφορο και εμείς επιστρέψαμε στα σπίτια μας ανακουφισμένοι γιατί αποτρέψαμε μια καταστροφή .

Τα επόμενα χρόνια κατασκευάστηκαν και διασταυρώνονται στην περιοχή μας ολα τα μεγάλα εργα ευρωπαικών προδιαγραφών . Αυτοκινητόδρομοι (ΠΑΘΕ , Ε-65 ) και νέα Σιδηροδρομική γραμμή υψηλών ταχυτήτων .

Πως εκμεταλευόμαστε αραγε την ευνοική συγκυρία ;

Θέλουμε να ζήσουμε με τα περασμένα μεγαλεία γιατί ο τόπος μας εχει μεγάλη ιστορία . Καμία αντίρρηση . Τι κάναμε ομως εμείς για να αξιοποιήσουμε το ιστορικό απόθεμα και να κάνουμε τον τόπο μας ελκυστικό και επισκέψιμο ;

Περηφανευόμαστε οτι είμαστε στο κέντρο της Ελλάδας , αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα εν τέλει , αν εμείς επιλέγουμε να πυροβολούμε τα πόδια μας .

                                                                                                                                                                                 Χρήστος Αλεξανδρής

                                                                                                                                                                                       Δημοσιογράφος 

 

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...
randomness