Ο Κυριάκος στην 84η ΔΕΘ: Δίχως περιθώριο λάθους !
Η παρουσία του πρωθυπουργού στο πλαίσιο της 84ης ΔΕΘ ολοκληρώθηκε. Άνετος και με τα χέρια στις τσέπες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε στην αίθουσα της Συνέντευξης Τύπου, με τη σημειολογία της εικόνας του να είναι ενδεικτική της πλεονεκτικής θέσης που χαίρει τη δεδομένη στιγμή στην πολιτική σκακιέρα. Νομοτελειακά άλλωστε, όπως επισήμανε και ο πρόεδρος της ΝΔ, κάθε νέα κυβέρνηση διανύει έναν <<μήνα του μέλιτος>> ως απότοκο της αισιοδοξίας που επιφέρει μια κυβερνητική αλλαγή.
Ούτε η ομιλία του πρωθυπουργού το Σάββατο ούτε η <<Ιερά Εξέταση>> (51 ερωτήσεις γαρ) από τους δημοσιογράφους στο Βελλίδειο μας κατέστησαν σοφότερους σχετικά με το πρόγραμμα της κυβέρνησης. Κορωνίδες των κυβερνητικών δεσμεύσεων αποτέλεσαν η μείωση των φόρων, η διευκόλυνση των επενδύσεων και η ασφάλεια των πολιτών. Παράλληλα, περίοπτη θέση στις εξαγγελίες είχε η επιστολική ψήφος, η ενίσχυση της πλήρους απασχόλησης και φυσικά η προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, με το βλέμμα σε ένα πιο ευέλικτο κράτος και στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας. Από την άλλη πλευρά, ο κ. Μητσοτάκης επέδειξε μια μετριασμένη ρητορική όταν <<στριμώχτηκε>> από ερωτήσεις σχετικά με κρίσιμα θέματα όπως το ελληνοτουρκικό, οι Πρέσπες και η ιδιωτικοποίηση του ΟΑΣΘ. Αφενός μεν δεν έπεσε στην παγίδα μιας υπερφίαλης και δυνητικά επιζήμιας δέσμευσης, αφετέρου δε, δεν προέβη στην διατύπωση μια στιβαρής, καθησυχαστικής πρότασης. Οι μετριοπαθείς και προσεγμένες δεσμεύσεις μπορεί να απέδωσαν καρπούς προεκλογικά, ωστόσο πλέον μπορούν να αποτελέσουν ισχυρά βέλη στην αντιπολιτευτική φαρέτρα, ικανά να επισύρουν τριγμούς.
Η γενικότερη αίσθηση που επικρατεί είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης, επενδύοντας σε ένα ρεαλιστικό αναπτυξιακό πλάνο, θέλει να απαγκιστρώσει τη χώρα από τις αλληλοκατηγορίες και τη μικροπολιτική μεμψιμοιρία. Άλλωστε, η τωρινή κυβέρνηση δε μπορεί να κρυφτεί στην ασπίδα της δικαιολογίας του αμαρτωλού πολιτικού παρελθόντος που αποτέλεσε το διαχρονικό αποκούμπι του Σύριζα όταν ο κλοιός έσφιγγε. Η κυβέρνηση Σύριζα, παρά τη ροπή της στις στραβοτιμονιές, πλήρωσε αδρά το τίμημα της επαναφοράς στην ομαλότητα, αποτελώντας την τελευταία ενδεχομένως θυσία στο βωμό του μνημονίου. Κανείς στη Νέα Δημοκρατία δε μπορεί να υποστηρίξει ότι παρελήφθη <<καμένη γη>>, γεγονός αναμφίβολα θετικό για την χάραξη ενός νέου βήματος.
Πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση απ’ όταν ξέσπασε η μέγγενη της κρίσης, που καλείται να δημιουργήσει ένα αναπτυξιακό κλίμα κι όχι να αναχαιτίσει την ύφεση στο πλαίσιο μιας έξωθεν προδιαγεγραμμένης πολιτικής. Ασφαλώς, αυτό από μόνο του αποτελεί μια ενθαρρυντική συνθήκη, ωστόσο σε καμία περίπτωση δε συνιστά εγγύηση επιτυχίας. Οι νόμοι της πολιτικής αρένας πολλές φορές θυμίζουν τους αντίστοιχους του ποδοσφαίρου… Να παράγεις είναι δυσκολότερο από το να ανακόπτεις.
Σε αντίθεση με τον Αλέξη του 2015, ο Κυριάκος βρίσκεται στην ευδαιμονούσα θέση που του επιτρέπει να μιλάει για ανάπτυξη, χωρίς το αφήγημά του να συνθλίβεται από τη σκληρή πραγματικότητα των διεθνών οικονομικών δεικτών. Ο πήχης έχει τεθεί αυτοβούλως και συνειδητά ψηλά, άποψη που ενισχύθηκε από το συμβολικής σημασίας κλείσιμο της Σαββατιάτικης ομιλίας με παράθεση από λόγια του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Σε καμία περίπτωση δε δικαιολογείται κάποια ταύτιση του διαμετρήματος των δύο πολιτικών προσωπικοτήτων, αλλά -εφόσον επιτρέψουμε την ιστορική υπερβολή της φράσης- ο Κυριάκος, έχει πράγματι τα φόντα να λειτουργήσει ως ένας <<σύγχρονος Βενιζέλος>> στην αναγέννηση της πολύπαθης ελληνικής οικονομίας. Απαιτείται όμως οξυδέρκεια, συνέπεια και πολιτικό σθένος. Η ευνοϊκή πολιτική συγκυρία είναι μια ευχή που εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε κατάρα στα χέρια ενός αδέξιου καπετάνιου, ενώ οι μεγάλες προσδοκίες συχνά μοιάζουν καταδικασμένες να οδηγούν σε μεγάλες απογοητεύσεις. Ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει άλλη μια απογοήτευση…
Σπύρος Αλεξανδρής
Φοιτητής ΑΠΘ-Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μέσων Ενημέρωσης
