Σεβασμιώτατος κατά την χειροτονία διακόνου στις Θερμοπύλες: «Η ταν ή επί τας».

Τον ιστορικό τόπο των Θερμοπυλών, έδρα μάλιστα και της παλαιάς επισκοπής Μενδενίτσης και μετέπειτα Θερμοπυλών, και τα πρόσωπα των Αγίων Αναργύρων, προστατών του Ναού, επέλεξε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών ως σημεία έμπνευσης και πορείας ενός νέου κληρικού της Μητροπόλεως Φθιώτδιος, του διακόνου π. Δημητρίου Νασόπουλου, την χειροτονία του οποίου ετέλεσε σήμερα το πρωί ο. κ. Συμεών.

          Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών, την Κυριακή 28 Ιουνίου μετέβη στον Ιστορικό τόπο των Θερμοπυλών και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων, όπου προηξήρχε προεορτίως στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία,  κατά την διάρκεια της οποίας ετέλεσε την εις διάκονον  χειροτονία του π. Δημητρίου Νασόπουλου, ενός ευσεβούς οικογενειάρχου, πατρός δύο τέκνων και συζύγου της Ιατρού κ. Αλεξάνδρας Βεντούρη – Νασοπούλου, από την Ανατολική Φθιώτιδα, πλαισιούμενος από τον Αρχιερατικό Επίτροπο Θερμοπυλών και Προϊστάμενο της Ενορίας Αιδειμολ. Πρεσβ. π. Δημήτριο Ντάλλα, τον Προϊστάμενο της Ενορίας Αγίας Αικατερίνης Αχινού Αιδειμολ. Πρωτ. π. Ιωάννη Μέρμυγκα, ο οποίος τυγχάνει και Πνευματικός του νέου Διακόνου, τον Αρχιδιάκονο π. Ευστάθιο Κατόπη και τον Ιεροδιάκονο π. Νικόλαο Πολυζώη.

          Η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία καθώς και  το Μυστήριο της Ιερωσύνης μετεδόθησαν απευθείας μέσω του Τηλεοπτικού Σταθμού «Star Κεντρικής Ελλάδος», παγκοσμίως μέσω δορυφόρου από την Hellas Sat,καθώς και από Ραδιοφώνου  και Διαδικτύου, μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος (89,4Fm) και της Ιστοσελίδος www.imfth.gr.

          Το Ιερό Ανολόγιο διηκόνισε Βυζαντινός χορός νέων, μαθητών της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως «Γερμανός ο Μελωδός», υπό την Διεύθυνση του Καθηγητού και Πρωτοψάλτου του Ναού του Πολιούχου Λαμίας κ. Αναργύρου Βλάχου. 

          Ο Σεβασμιώτατος κ. Συμεών με εμφανή τη συγκίνηση απευθυνόμενος πατρικώς προς το νεοχειροτονηθέντα Διάκονο χαρακτηριστικά ετόνισε:

           «Αγαπητέ μου Υποδιάκονε  π. Δημήτριε, αγαπητοί μου Πατέρες, αγαπητοί μου αδελφοί.

          Σήμερα, σε αυτόν εδώ τον Ναό των Αγίων Αναργύρων στις Θερμοπύλες, μας αξιώνει η αγάπη του Θεού να τελέσουμε την εις διάκονον χειροτονία ενός οικογενειάρχη αδελφού μας, ο οποίος θέλει να θέσει τον εαυτό του αυτοπροαίρετα και ελεύθερα στην αγάπη του Χριστού και στην αγάπη των αδελφών. Να γίνει διάκονος σήμερα και πρεσβύτερος τις προσεχείς ημέρες και να διακονήσει το λαό του Θεού. Και επέλεξα να γίνει το Μυστήριο της χειροτονίας σε αυτό το Ναό για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι ιστορικός και ο άλλος είναι αγιολογικός, μάλλον θα έλεγα για δύο προφάσεις, γιατί ο ουσιαστικός λόγος είναι, ένας και μοναδικός.  

         Η μία πρόφαση είναι, ότι βρισκόμαστε σε έναν ιστορικό χώρο, τον χώρο των Θερμοπυλών  και η Ιερωσύνη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας διαρκής ηρωισμός. Οι Θερμοπύλες εκφράζουν διαχρονικά τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση και κυρίως εκφράζουν διαχρονικά την δυνατότητα του ανθρώπου, να ξεπερνά τη λογική και χάριν του συμφέροντος των πολλών να πηγαίνει κόντρα στη λογική των αριθμών, στη λογική των δυνάμεων, στην λογική των συσχετισμών και η Ιερωσύνη δεν είναι τίποτε άλλο, παρά συνεχής υπέρβαση της λογικής, διότι ο Ιερέας χαρίζει τον εαυτό του στην αγάπη του Θεού, προκειμένου τα αδύνατα να γίνονται δυνατά, προκειμένου τα ασθενή να θεραπεύονται, προκειμένου τα ελλείποντα να αναπληρώνονται. 

            Η ζωή της ιερωσύνης, η ζωή της διακονίας, αγαπητέ Δημήτριε, είμαι μία επανάληψη καθημερινή των Θερμοπυλών και θέλω πάντα να θυμάσαι στο μυαλό σου και ποτέ κανείς να μην ξεχνά αυτό από εμάς, ότι όπως στη χορεία των μαθητών του Χριστού υπήρξε και ένας προδότης, ένας Ιούδας και στις Θερμοπύλες υπήρξε ένας Εφιάλτης. Για αυτό πάντα στο μυαλό μας, για να διδασκόμαστε από την ιστορία, θα πρέπει να θυμόμαστε όχι μόνο τα φωτεινά πρόσωπα αλλά και τα σκοτεινά πρόσωπα. Για να έχουμε πρότυπα και προς μίμηση αλλά και προς αποφυγήν, διότι η ιερωσύνη απαιτεί εγρήγορση. Απαιτεί συνεχή νήψη. Δεν νοείται εφησυχασμός, ούτε λεπτό, ούτε δευτερόλεπτο. Είναι πράγματι ένας πόλεμος, αλλά ένας πόλεμος ειρηνικός, γιατί τα όπλα του Ιερέα, τα όπλα του Διακόνου είναι η πετσέτα που μπήκε στο κεφάλι σου, είναι το λεντίο της διακονίας, είναι η πετσέτα για να σκουπίζεις τον ιδρώτα και τον πόνο των ανθρώπων. Το όπλο του Ιερέα είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού. Τα όπλα των Ιερέων είναι τα κεριά και οι λαμπάδες, που κρατούν οι διάκονοι στα χέρια τους ετούτες τις ώρες, για να φωτίζουν τη ζωή των ανθρώπων. Τα όπλα των Ιερέων είναι η αγάπη και η θυσία, η προσφορά και η αυτοθυσία. Και αυτή είναι η διαφορά της Εκκλησίας από οποιοδήποτε άλλο σχήμα του κόσμου και από οποιαδήποτε άλλη εξουσία αυτού του κόσμου. 

          Όπως πολλάκις έχω τονίσει και όπως ανέφερα και στη δική μου χειροτονία την εις διάκονον και την εις πρεσβύτερον, η μοναδική εξουσία που έχει ο Ιερέας είναι να αγαπά. Η εξουσία να αγαπά τους πάντες, να συγχωρεί τους πάντες, να αγκαλιάζει τους πάντες. Αυτήν την εξουσία θα σου χαρίσει η Εκκλησία και εσύ οφείλεις όχι σαν Εφιάλτης, αλλά σαν Λεωνίδας,  ως γενναίος μαχητής, να την κρατήσεις, να την φυλάξεις. Η Εκκλησία σου δίνει τη διακονία και την Ιερωσύνη και σου λέει «ή ταν ή επί τας».  Μην ξεχάσεις ποτέ αυτό το σύνθημα. Αυτό το παράγγελμα που είναι παράγγελμα ζωής ηρωικής. Θέλει ηρωισμό η διακονία και η Ιερωσύνη. Ηρωισμό για σένα και για την οικογένειά, ηρωισμό και για τους ανθρώπους που θα σε περιβάλλουν και θα είναι κοντά σου. 

          Έχεις πολλά παραδείγματα ανθρώπων που θα σε βοηθήσουν τόσο κεκοιμημένοι όσο και ζώντων. Και πάντα να έχεις αυτά τα φωτεινά παραδείγματα μπροστά σου, στη ζωή σου και να θυμάσαι, ότι κάθε άνθρωπος τον οποίο θα διακονήσεις και τον οποίο θα συναντήσεις στο δρόμο σου να μην τον ξεχάσεις ποτέ αδελφέ μου Δημήτριε, κάθε άνθρωπος είναι ο ίδιος ο Χριστός. Μην ξεχωρίσεις ποτέ κανέναν άνθρωπο, μην κάνεις διακρίσεις, μην έχεις προκαταλήψεις, μην έχεις δικές σου πεποιθήσεις ή απόψεις ή αντιλήψεις. 'Όλα αυτά πρέπει να τα ξεχάσεις από σήμερα ,γιατί γίνεσαι διάκονος και πατέρας όλων των ανθρώπων. Είπα όμως ότι έχω και ένα δεύτερο λόγο που ήθελα να γίνει εδώ η εις διάκονον χειροτονία σου. Ήθελα να γίνει στο Ναό των Αγίων Αναργύρων, ο οποίος σε λίγες ημέρες πανηγυρίζει και πανηγυρίζει και σήμερα καθώς έχουμε την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων και ενός άλλου ζεύγους των Αγίων Αναργύρων του Αγίου Κύρου και του Αγίου Ιωάννου, ήθελα να γίνει η χειροτονία σου εις διάκονον των Αγίων Αναργύρων. 

         Και μάλιστα σε ευλογεί ο Θεός και η εις πρεσβύτερον χειροτονία σου να γίνει την εορτή των Αγίων Αναργύρων στο Ναό των Αγίων Αναργύρων στη Γλύφα, διότι αδελφέ μου πάνω απ' όλα η Εκκλησία είναι το θεραπευτήριο, είναι το ιατρείο. Πρώτα για να θεραπεύεσαι εσύ ο ίδιος, για να θεραπευόμαστε όλοι μας από τις αδυναμίες, από τις δικές μας ελλείψεις, από τα δικά μας τραύματα, από τις δικές μας πληγές, αλλά πάνω από όλα είναι θεραπευτήριο και ιατρείο για κάθε άνθρωπο πονεμένο, ταλαιπωρημένο, για κάθε άνθρωπο ασθενή που ταλαιπωρείται στη ζωή. 

           Στην υμνολογία της Μεγάλης Εβδομάδος της Εκκλησίας μας ο Ιερός υμνωδός σε ένα από τα τροπάρια της Μεγάλης Πέμπτης αναφωνεί μία κραυγή συγκλονιστική: «Μέγα τραύμα ο άνθρωπος». Ο κάθε άνθρωπος ολόκληρος αδελφέ μου, είναι ένα τραύμα, είτε το καταλαβαίνει, είτε το βλέπει, είτε δεν το βλέπει, είτε δεν θέλει να το δει, γιατί πολλές φορές οι άνθρωποι δεν τολμούμε να δούμε την αλήθεια, τη δική μας αλήθεια. Να κοιτάξουμε πραγματικά τον εαυτό μας και για να θυμηθώ την αρχαιότητα, δεν τολμάμε να δούμε την δική μας αχίλλειον πτέρνα. Που μπορεί να μην είναι μόνο πτέρνα, όπως στον ένδοξο Αχιλλέα, αλλά μπορεί όλο μας το είναι, να είναι ασθενές και αδύναμο. Κρυβόμαστε πίσω από εντυπώσεις. Κρυβόμαστε πίσω από εικόνες. Ζούμε στην εικονική πραγματικότητα, ζούμε στην εποχή των ψεύτικων ειδήσεων και των ψεύτικων απόψεων, αλλά ένας άνθρωπος που πραγματικά θέλει να γεμίσει με Χριστό τη ζωή του, να γεμίσει με Χριστό τη ζωή των άλλων, οφείλει να αναζητήσει τη δική του αλήθεια, να δει την ασθένεια του και να την προσφέρει στον Μέγα Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας,  τον Κύριο Ιησού Χριστό.

            Για να θεραπεύσει για να ιαθεί η ύπαρξή μας και για να μπορέσουμε να γίνουμε θεραπευτές και των άλλων ανθρώπων. Γιατί ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, τονίζει σε μας τους κληρικούς, ότι πρώτον «καθαρθήναι  και ύστερα καθάραι. Πρώτον φωτισθήναι και ύστερον φωτίσαι. Πρώτον ιαθήναι και ύστερα ιάσαι». Αν Εμείς δεν είμαστε δοσμένοι, παραδομένοι στην Ιατρική Χάρη της αγάπης του Χριστού, δεν θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας  να θεραπευτούν και οι ίδιοι.  Οι Άγιοι Ανάργυροι, στο Ναό που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, υπήρξαν κατά εξοχήν Ιατροί. Ιατροί όχι μόνο κατά την επιστήμην, όπως είναι η σύζυγος σου και σε λίγο διακόνισσα της Εκκλησίας, αλλά Ιατροί κατά την όλη ζωή τους. Ήταν ιατροί κατά τον τρόπο της ύπαρξής τους. Θεράπευαν τους ανθρώπους, όχι μόνο με τη γνώση, όχι μόνο με την επιστήμη, αλλά πάνω από όλα με την αγάπη, με την καλοσύνη, με τη συγχώρεση. Με την κατανόηση, την ελευθερία, διότι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να ανοίξουν τον εσωτερικό τους κόσμο, να ξεδιπλώσουν την καρδιά τους και να αφήσουν εκτεθειμένη την ύπαρξή τους, προϋπόθεση είναι να τους εμπνεύσεις εμπιστοσύνη. Να σε εμπιστεύονται. Να αισθάνονται εχεμύθεια, εμπιστοσύνη και πάνω από όλα να ξέρουν και να νιώθουν, ότι οι άνθρωποι που θα βρεθούν στο δρόμο σου θα είναι για σένα, η πιο σοβαρή υπόθεση. 

            Με αυτά τα φτωχά  λόγια αδελφέ μου Δημήτριε, θα λάβεις σήμερα τον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης. Τον βαθμό του Διακόνου. 

           Σου εύχομαι αυτά τα λόγια να σφραγίσουν την καρδιά, την ύπαρξή σου. Να μην φύγουν ποτέ από μέσα σου, ούτε λεπτό. Γιατί οι αληθινές σχέσεις και οι ποιοτικές σχέσεις και η πραγματική αγάπη, είναι αυτή που δεν κρατάει μία ημέρα ή δύο ημέρες ή μια εβδομάδα, αλλά κρατάει για πάντα. Είναι η αγάπη που δεν σβήνει, αλλά συνέχεια αναζωπυρώνεται. Το χαρισμα που θα λάβεις σήμερα, να το αναζωπυρώνεις κάθε μέρα με τα παραδείγματα των Αγίων που θα φέρνεις κοντά σου. Με τα παραδείγματα της οσιακής ζωής και πάνω από όλα με την ταπείνωση. Να θυμάσαι ότι αυτό που λαμβάνεις, αυτό που έχουμε, δεν είναι αντάξιο των δικών μας προϋποθέσεων. Είμαστε πολύ λίγοι, πολύ ελάχιστοι, αλλά είναι πολύ μεγάλος ο Θεός της αγάπης και ενεργεί μέσα από εμάς τους λίγους και τους ελάχιστους.  

            Και επαναλαμβάνω και έτσι κλείνω με αυτό που σου είπα στην αρχή και δεν θέλω να το ξεχάσεις ποτέ και μάλιστα ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης σου στο δηλώνω δημόσια, ότι το σημείο που θα είμαι πολύ αυστηρός και σε σένα και σε κάθε Ιερέα, είναι να σέβεσαι τους ανθρώπους. Να ξέρεις ότι μπροστά σε κάθε άνθρωπο βλέπεις το Χριστό τον ίδιο, να σέβεσαι τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων, να υπομένεις κάθε άνθρωπο, να είσαι ανεκτικός, επιεικής και πάνω από όλα, να ακούς, να ακούς τους ανθρώπους. Άσε τους ανθρώπους να μιλάνε, να εκφράζονται ακόμα και όταν παραπονιούνται για εμάς τους Κληρικούς ακόμα και όταν γογγύζουν ακόμα και όταν μας βρίζουν. Μπορεί κάτι βαθύτερο να θέλουν να πουν, μπορεί κάτι να ταλαιπωρεί την ύπαρξή τους. Μην βάζεις ποτέ ταμπέλα στους ανθρώπους. Μην κολλάς ταμπέλες και ονόματα στους ανθρώπους. Για σένα πάντοτε ο κάθε άνθρωπος, να είναι ο αδελφός, ο πλησίον σου, ο φίλος σου, η οικογένειά σου, ο άγγελός σου, ό Ίδιος ο Χριστός στη ζωή σου. 

          Κράτα τα λοιπόν μέσα στην καρδιά σου. Κάν' τα σπόρο, να ανθίσουν λουλούδια αγάπης στην ύπαρξή σου και με αυτά τα λουλούδια, να χαρίζεις ευωδιά ζωής στην Ενορία που θα υπηρετήσεις, στους ανθρώπους τους οποίους θα διακονήσεις, οι οποίοι είναι αδέρφια σου, είναι παιδιά του Θεού, είναι μέλη τίμια και Άγια της εκκλησίας Του Χριστού. 

            Είσελθε αδελφέ μου, εις την χαράν του Κυρίου σου».

          Ακολούθησε σε κλίμα συγκίνησης η εις Διάκονον Χειροτονία του Υποδιακόνου π. Δημητρίου Νασόπουλου, όπου οι παρευρισκόμενοι πιστοί αναφωνούσαν με μεγάλο ενθουσιασμό πολλές φορές την ιαχή «ΑΞΙΟΣ» στο νέο Διάκονο της Μητροπόλεως.

          Προ της απολύσεως ο κ. Σεβασμιώτατος απένειμε το οφφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου στον Εφημέριο του Ναού και Αρχιερατικό Επίτροπο Θερμοπυλών και Μενδενίτσης π. Δημήτριο Ντάλλα.

      Ακολούθως τον Σεβασμιώτατο προσεφώνησε, ευχαρίστησε και καλωσόρισε με θερμά λόγια υικού σεβασμού και αγάπης, ο π. Δημήτριος Ντάλλας, αναφερόμενος δι’ ολίγον στην Ιστορία του τόπου Θερμοπυλών, ενός τόπου σύμβολο Ηρωισμού και θυσίας, αλλά και ενός τόπου αγιότητος, καθ΄ότι αποτελεί την δεύτερη Πατρίδα ενός μεγάλου λογίου, Αγίου Ιεράρχου, του Μιχαήλ Χωνιάτου, Μητροπολίτου Αθηνών, ο οποίος τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έζησε ως μοναχός στην Ιστορική Μονή του Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Θερμοπυλών, εκοιμήθη ειρηνικά και ετάφη στον προαύλιο χώρο της Μονής.

           Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μεταξύ των πιστών παρέστησαν: ο Βουλευτής Φθιώτιδος κ. Ιωάννης Σαρακιώτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Φθιώτιδος κ. Ηλίας Κυρμανίδης, ο Υπεύθυνος Αντιπεριφεριεάρχης Πολιτικής Προστασίας κ. Αθανάσιος Καρακάντζας, ο Αναπληρωτής Δήμαρχος Λαμιέων κ. Αθανάσιος Ντούζγος, Γραμματεύς του Ιατρικού Συλλόγου Φθιώτιδος, η Δήμαρχος Στυλίδος κ. Βιργινία Στεργίου, ο Πρόεδρος της Δ.Δ. Θερμοπυλών κ. Ανδρέας Μακρής, καθώς και ο Νομικός κ. Δημήτριος Δρακάκης, Πρόεδρος της Διοικητικού Συμβουλίου του Παραρτήματος Προστασίας Παιδιού του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος στη Λαμία.

ΠΗΓΗ Ι Μ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ