Ο εμβολιασμός των υγειονομικών είναι κοινωνική και ηθική μας υποχρέωση. Τελεία και παύλα

Σήμερα βγήκαν σε αναστολή εκατοντάδες υγειονομικοί ως ανεμβολίαστοι. Με τις ελλείψεις προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία να είναι ήδη τεράστιες, το γεγονός αυτό δίνει τη χαριστική βολή στην προσδοκία να αντέξουμε το νέο κύμα της πανδημίας το οποίο εξελίσσεται μπροστά μας. 

Οι υγειονομικοί, χωρίς ναι μεν αλλά, οφείλαμε να έχουμε κάνει το εμβόλιο.

Το οφείλαμε, όχι επειδή απείλησε η κυβέρνηση με αναστολή. Το ξέρουμε ότι είναι στόχος αυτής της κυβέρνησης η μείωση του προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία, το μπάσιμο των ιδιωτών, το κλείσιμο μονάδων, η συγχώνευση τμημάτων, η δραματική υποβάθμιση του ΕΣΥ, η σκανδαλώδης στήριξη στα ιδιωτικά νοσοκομεία και η παραίτηση από τη συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας να εξασφαλίζει ισότιμη και καθολική πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας. Αυτά θέλει η κυβέρνηση, αυτά απαιτεί ο νεοφιλελευθερισμός. Και η αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών δίνει ένα ακόμα πρόσχημα στην κυβέρνηση να γκρεμίσει ό,τι με κόπο έμεινε όρθιο.

Οι υγειονομικοί οφείλαμε να εμβολιαστούμε γιατί δεν περισσεύει κανείς από ένα σύστημα υγείας που αγκομαχεί από εγκληματικές ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές. Στο σημείο που είμαστε, η άρνηση εμβολιασμού, πέρα από όλα τα άλλα οδηγεί στη διάλυση του ΕΣΥ – πράγμα εντελώς επιθυμητό από την κυβέρνηση. Βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια.

Δανειζόμαστε λοιπόν την πρόταση του συναδέλφου Ζδούκου: Να επιστρέψουν άμεσα οι ανεμβολίαστοι συνάδελφοι στην εργασία τους, στην πρώτη γραμμή. Και επειδή κατά πλειοψηφία ισχυρίζονται ότι δεν κάνουν το εμβόλιο γιατί δεν το χρειάζονται, γιατί δεν προστατεύει, γιατί οι ίδιοι δεν φοβούνται ή γιατί δεν υπάρχει πανδημία, να επιστρέψουν στα νοσοκομεία, στην πρώτη γραμμή, μέσα στις κλινικές Covid.

Γιατί – κακά τα ψέματα – και εδώ θα γίνουμε δυσάρεστοι, η άρνηση εμβολιασμού από έναν υγειονομικό, μοιάζει με την άρνηση να μπει σε θέση μάχης, μοιάζει με την αναζήτηση ψευδών πιστοποιητικών και μαϊμού αναρρωτικών, μοιάζει με την επιδίωξη διοικητικής πολυθρόνας και όχι μάχιμου νοσηλευτικού πόστου, μοιάζει με την επιστράτευση πολιτευτών και βουλευτών που θα εξασφαλίσουν – με μέσον – μια καλύτερη και πιο ξεκούραστη θέση. Γιατί κοινός παρανομαστής σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις είναι το ατομικό βόλεμα και όχι η επιστημονική, κοινωνική και ηθική ανταπόκριση στις ανάγκες της δημόσιας υγείας.

Οι υγειονομικοί οφείλαμε να εμβολιαστούμε επειδή πρέπει να κρίνουμε και να πράττουμε με βάση την επιστήμη. Οδηγός μας δεν μπορεί να είναι οι φοβίες, οι προκαταλήψεις, οι δεισιδαιμονίες και οι θεωρίες συνωμοσίας. Οδηγός μας είναι τα πραγματικά δεδομένα που λένε ότι τα εμβόλια προστατεύουν σε σημαντικό ποσοστό από τη βαριά νόσηση και το θάνατο.

Οι δε παρενέργειές τους είναι απειροελάχιστες μπροστά στα οφέλη που αποκομίζουμε. Και αυτό είναι μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται παγκοσμίως. Οι εργαζόμενοι στην υγεία δεν μπορούν να πάρουν διαζύγιο με την επιστημονική αλήθεια. Όπως δεν θα ξαναγυρίσουμε στην εποχή που οι γιατροί έβαζαν βδέλλες να ρουφάνε το αίμα του ασθενούς, έτσι δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε στο σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό ρεύμα του αντιεμβολιασμού.

Οι υγειονομικοί οφείλαμε να εμβολιαστούμε, παρά το γεγονός ότι ο εμβολιασμός χρησιμοποιήθηκε εργαλειακά από την κυβέρνηση για να αναδείξει ένα βολικό και χρήσιμο ηλίθιο αντίπαλο ώστε να αποσείσει τις δικές της ευθύνες. Στο γεγονός ότι δεν έγινε καμμιά ουσιαστική καμπάνια ενημέρωσης στο γενικό πληθυσμό, προστέθηκε ο Τσιτσιπάς που αφού μας προέτρεψε να μείνουμε σπίτι, πάρταρε στο Ντουμπάι και προέκυψε αρνητής των εμβολίων, προστέθηκε η μηντιακή ανακωχή με τους αντεμβολιαστές, η δράση εκκλησιαστικών παραγόντων, η ανοχή και το κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά (βλέπε και τον νέο υπουργό υγείας), και η αντιεμβολιαστική δράση των κυκλωμάτων της παραδοσιακής θρησκόληπτης Δεξιάς, ιδιαίτερα ισχυρή μέσα στο νοσηλευτικό πληθυσμό.

Οι υγειονομικοί οφείλαμε να εμβολιαστούμε γιατί το ΕΜΕΙΣ πρέπει να μπαίνει πάνω από το ΕΓΩ. Το ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ και όχι το ΑΤΟΜΙΚΟ οφείλει να μας καθορίζει. Οφείλουμε να σεβόμαστε τη βούληση της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ και όχι να ανάγουμε τις «ιδιαιτερότητες» μιας μειοψηφίας σε παντιέρα που καταλήγει να στιγματίζει έναν ολόκληρο κλάδο.

Τα συνδικάτα των υγειονομικών, τα σωματεία, οι ενώσεις, οι ομοσπονδίες όφειλαν να καλέσουν πειστικά και ζωηρά στον καθολικό εμβολιασμό των μελών τους. Δεν γίνεται να «ξεχνιέται» και να τίθεται σε δεύτερη μοίρα η διεκδίκηση για καθολική πρόσβαση και άρση της πατέντας των εμβολίων και να μονοπωλεί τον αγώνα η εναντίωση στην υποχρεωτικότητα.  Δεν επιτρέπεται να κλείνουν το μάτι στον αντιεμβολιασμό, να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, να παίζουν το παιχνίδι της υποχρεωτικότητας που διευθύνεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για να έχουμε την αξιοπιστία και το ηθικό κύρος μπροστά στην κοινωνία να σταθούμε ενάντια στην κυβέρνηση που επιχειρεί να απαξιώσει τη Δημόσια Υγεία και το ΕΣΥ, πρέπει να της στερήσουμε τη δυνατότητα να ρίξει (και πάλι) το φταίξιμο στην ατομική ευθύνη. Και αυτή τη φορά όχι απλώς στον πολίτη που δεν τηρούσε τα μέτρα, αλλά στον υγειονομικό που δεν εμβολιάστηκε.

Οι υγειονομικοί οφείλαμε να εμβολιαστούμε.

Όχι επειδή η κυβέρνηση απειλεί με αναστολή. Όχι μόνο επειδή κανείς δεν πρέπει να λιποτακτήσει από τη μάχη. Όχι απλώς επειδή μας το λέει η επιστήμη.

Οφείλαμε να εμβολιαστούμε επειδή είναι κοινωνική μας υποχρέωση. Επειδή έτσι μεταφράζουμε σήμερα, στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία, τον όρκο του Ιπποκράτη. Επειδή η δημόσια υγεία είναι ευθύνη απέναντι στην κοινωνία. Δεν είναι άθροισμα προσωπικών επιλογών, όσο κι αν η κυβέρνηση πασχίζει από την αρχή της πανδημίας να φορτώσει τα πάντα στην ατομική ευθύνη. Δεν νοείται υγειονομικός που βάζει τον αδικαιολόγητο φόβο του, το θρησκευτικό του παραλογισμό, ή τη συνωμοσιολογική του θεωρία, πάνω από το κοινωνικό καλό.

Ορισμένες φορές στη ζωή χρειάζεται να γινόμαστε δυσάρεστοι. Ορισμένες επίσης φορές πρέπει να μιλάμε περισσότερο πολιτικά και κοινωνικά, και λιγότερο συνδικαλιστικά. Με γνώμονα το καθήκον μας απέναντι στην κοινωνία και στους ασθενείς και όχι σκέτα την εκπροσώπηση όλων – μα όλων – των συναδέλφων.

Δημήτρης Ζιαζιάς,
πρόεδρος Ε.Ι.Ν.Α,
μέλος Δ.Σ Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας

Στέλιος Τσόχατζης,
αντιπρόεδρος Ε.Ι.Ν.Α,
μέλος Γ.Σ ΟΕΝΓΕ,
μέλος Δ.Σ Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας