Η Διεθνής Έκθεση της ….«υποσχεσιολογίας»….
Κάθε χρόνο αυτή την εποχή και με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης συνηθίζεται ο Πρωθυπουργός όπως και όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να παρευρίσκονται και να συμμετέχουν στις εργασίες της. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη στη χώρα μας εμπορική έκθεση. Ο Πρωθυπουργός -ιδιαίτερα- αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τις ομιλίες και συνεντεύξεις τους στα ντόπια και ξένα μέσα ενημέρωσης, από χρόνια καθιερώθηκε να «ξεδιπλώνουν» τις πολιτικές τους.
Ο πρώτος για να υπεραμυνθεί της εξουσίας που κατέχει και ο δεύτερος με την προοπτική να αποκτήσει την ιδιότητα του πρώτου. Δημοσιοποιώντας υποσχέσεις που αρκετές φορές αποδείχθηκαν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Μοιράζοντας ελπίδες οι οποίες στο μέλλον θα μπορούσε και από τους ίδιους που τις μοίρασαν να χαρακτηρίζονται «φρούδες».
Στα πλαίσια αυτά και η φετινή αποτίμηση, των εξαγγελιών του Πρωθυπουργού αλλά και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν παρεκκλίνει της «πεπατημένης». Χωρίς καμία διάθεση γενικότερου μηδενισμού, οι εξαγγελίες των πολιτικών μας για τα θέματα καθημερινών αναγκών των πολιτών ανήκουν στη σφαίρα της παροχολογίας και των κάθε είδους οικονομικών ενισχύσεων, επιδοτήσεων, φοροαπαλλαγών ή επιδομάτων. Με φόντο την ενεργειακή κρίση όμως και λόγω των επικείμενων εκλογών του 2023 μέσα από την παρωχημένη αντίληψη του «κράτους αφέντη».
Θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τις αδήριτες ανάγκες άσκησης πολιτικών που θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν στη ρίζα τους τα προβλήματα χωρίς να τα θωπεύουν. Αδιαφορώντας ακόμα και για το ότι πολλές δυσκολίες οφείλονται στην ανεπάρκεια δικών τους επιλογών.
Αντί να ασκούνται αποτελεσματικές πολιτικές τιθάσευσης του κόστους των ενεργειακών αναγκών μας, από τη μία πλευρά βιώνεται η ασυδοσία των παρόχων με τα υπερβολικά τους κέρδη και από την άλλη το μοίρασμα «επιδομάτων ανακούφισης» στους εμβρόντητους καταναλωτές.
Αντί να επιδιώκεται η θεσμοθέτηση ενός δίκαιου για τους πολίτες και αποδοτικού σε ότι αφορά τα δημόσια έσοδα φορολογικού συστήματος, προστρέχουμε σε επιμέρους εξαγγελίες. Όπως είναι το ευνόητο αλλά διαχρονικά ανικανοποίητο αίτημα «αφορολόγητο για όλους» ή διάφορες «ελαφρύνσεις» και ημίμετρα, που κατατάσσουν τους φορολογούμενους σε κατηγορίες, σύνολα ή υποσύνολα.
Έτσι φθάσαμε να αναγνωρίζονται δύο κύριες κατηγορίες πολιτών. Αυτούς που ασκούν ελεύθερες δραστηριότητες -η εξ ορισμού φοροδοτική κατηγορία, τα γνωστά υποζύγια- και όλοι οι άλλοι. Από τους συνταξιούχους, άνεργους, υπαλλήλους ή τους διάφορους μισθωτούς, μέχρι και τους χωρίς ιδιαίτερες υποχρεώσεις αλλοεθνείς «επιδοματίες».
Στο βωμό του «διαίρει και βασίλευε». Με κατακερματισμό του κοινωνικού ιστού, ξεπερασμένη νοοτροπία σε ότι αφορά την ύπαρξη σωστής διοικητικής μέριμνας και με «πρόταγμα» τα όποια μέτρα καταστολής. Λες και εάν ίσχυαν όσα υιοθετούνται στην Ευρωζώνη θα οδηγούσαν στην οικονομική μας δυσπραγία.
Αντί να προκρίνονται πολιτικές για την ισόρροπη περιφερειακή μας ανάπτυξη που τόσο ωφέλιμη είναι για τον τόπο, προστρέχουμε σε επιλογές που ανέχονται την αστυφιλία και σε διοικητικά μέτρα που συντελούν στην πληθυσμιακή αποψίλωση ολόκληρων περιοχών της ενδοχώρας.
Αντί να επιδιώκεται η βέλτιστη αναθεώρηση του νομοθετικού πλαισίου για την άσκηση χρηστής διοίκησης, καταλήγουμε στην υιοθέτηση πολυέξοδων «μεταρρυθμίσεων» που αυξάνουν τη γραφειοκρατία και δημιουργούν συνθήκες χειρότερες από αυτές που προϋπήρχαν.
Εύκολα μπορεί να απαριθμούνται και άλλα παραδείγματα, όμως οι διαπιστώσεις από μόνες τους δε φέρνουν αποτέλεσμα. Όπως ακριβώς και δεν θα μπορούσαμε ως χώρα να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, με την υποσχεσιολογία «στάχτη στα μάτια του κόσμου».
ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
