MINIMALIA MEMORIALIA 86 : ΚΙΡΚΙΝΕΖΙΑ ΟΙ ΑΝΕΜΟΓΑΜΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΑΤΕΙΑ

Γράφει ο Παν. Γεωρ. Δημάκης, Υπεύθυνος Ιστορικού Αρχείου Δήμου Αμφικλείας Ελατείας • Email: pgdimakis@gmail.com

Με τα διαβατάρικα πουλιά, τα χελιδονάκια, τούς πελαργούς και πλήθος άλλα μικροπούλια και αρπακτικά, πού ακολουθούν τήν φυσική διαδικασία, τής μετανάστευσης και συγκατοικούν σχεδόν, με τούς αγροτικούς πληθυσμούς, σε αποθήκες, αχυρώνες και εγκαταλειμμένα σπίτια, όπου φωλιάζουν και μεγαλώνουν τα μικρά τους.
Η ανάρτηση αυτή δεν περιγράφει, παρά μόνον, τήν σύνδεση, και τήν συνάφεια, τών χωρικών, με τα κιρκινέζια, καταγράφοντας και πληροφορίες, ώς αυτόπτη μάρτυρα, αναμνήσεων και διαδικασιών, πού βρίσκονται δυστυχώς σε εξέλιξη και το είδος, σε αποδρομή.
Αυτό το όμορφο αρπακτικό πουλί, θυμάμαι ότι το ονομάζαμε αερογάμη και ξεφωλιάζαμε, από τις αστράχες τών αχυρώνων, τα αγριωπά, επιθετικά ξεπεταρούδια τους, πού μάς τσιμπούσαν δυνατά.
Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να λιγοστεύουν, ίσως από τα φυτοφάρμακα, ή, τών προβλημάτων φωλιάσματος, αλλά και άλλων παραγόντων, πού διέσπασαν τήν τροφική αλυσίδα και αυτός, ο μικρός ελλείπων κρίκος, θα έχει κόστος, συν τοις άλλοις, στήν φυσική ισορροπία, στο μέλλον.  
Τα θηρευτικα προσόντα τών γερακιών, τα έκαναν αγαπητά, έως λατρείας, τα αρχαία χρόνια, αλλά κυρίως στο Μεσαιωνικό Αρχοντολοι, και ο τίτλος Γερακάρης, απαντάει μαζί με το Καπερώνης ( καπερούνι ονομαζόταν το δερμάτινο σκουφάκι τού πτηνού) και στήν Χώρα τής Ελάτειας, στα νεώτερα χρόνια .

Φωτό Ανεμογαμης- κιρκινέζι εν δράσει, με χαρακτηριστική κάμψη, τής ριπιδωτής ουράς του, ακινητεί στον αέρα, για να πάρει μετρήσεις ύψους, χώρου, όγκου και να επιτεθεί αστραπιαία στο θήραμα. Η ικανότητα του αυτή, ήταν πού τού έδωσε, απορρίπτοντας, εύστοχα το λατινικό του όνομα, ο λαός πού έζησε μαζί του, ώς Ανεμογάμη, ήταν ανθρωπογενές και οικείο.

Κομψό, ισχυρό σωματικό περίγραμμα, ισχυρά γαμψά νύχια και ράμφος, ευφυΐα και αποφασιστική σκληρότητα, στο πτηνό αυτό, δεν άφησε αδιάφορη τήν απεικονιστικη Τέχνη, αλλά και Θρησκείες και δόγματα.

Ο σεβασμός τού αγροτικού πληθυσμού, τής υπαίθρου, στα πτηνά αυτά, πού ετρέφοντο, με επιβλαβή έντομα, τρωκτικά κ.λ.π. ελέγχοντας τον πληθυσμό τους, διακρίνεται και από αποτροπαικό δίστιχο, πού δίδασκαν, οι παλιές γιαγιάδες στα παιδιά, για να αποφεύγονται, οι σκληρότητες συνήθεις, στις φωλιές και στούς νεοσσούς, πού ήσαν ευάλωτοι, αφού συνοικούσαν στις αστράχες και στις αχυρώνες..... Άμα πια'εις κιρκινεζ' άστου αλλιώς θα γιομι'ις πε'κ'νις... Πέκνες δερματικά στίγματα, όπως τού κιρκινεζου οι καφέ στίξεις, στο πτίλωμα.