Σεβασμός στον αντίπαλο ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή )
Υπάρχουν ανθρωποι πολιτικοί , κόμματα , παρατάξεις που αρέσκονται να ζούν με το παρελθόν . Είναι νοσταλγοί της ιστορίας . Θέλουν να την ξαναζήσουν , γι'αυτό και προσπαθούν να κάνουν πολιτική με αναφορές στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία αυτού του πολύπαθου τόπου . Το θλιβερό είναι οτι θυμούνται τις μαύρες σελίδες της ιστορίας και οχι αυτές που οι ελληνες ενωμένοι μεγαλούργησαν . Θυμούνται τι εγινε στο Γράμμο και το Βίτσι , αναμοχλεύουν τα εμφυλιοπολεμικά πάθη ,ψάχνουν να βρούν ποιός φταίει για τον διχασμό , ...προσκυνούν τα φαντάσματα του παρελθόντος .
Ο φανατισμός τους και το πολιτικό μίσος για τον αντίπαλο δεν τους επιτρέπει να δούν οτι στους διχασμούς δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι . Χαμένοι είναι ολοι και προ πάντων χαμένος είναι ο τόπος , η πατρίδα , ο λαός .
Η απερχόμενη Καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ δήλωσε προ ημερων οτι ''η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη . Πρέπει να εργαζόμαστε γι'αυτήν ξανά και ξανά , κάθε μέρα'' . Εχει ιδιαίτερη αξία η δήλωση της Αγκελα Μέρκελ γιατί στις μέρες μας , η δημοκρατία φαίνεται να δίνει η ιδια τα οπλα στους εχθρούς της για να την πολεμήσουν . Οφείλει η ελληνική κεντροδεξιά να διδαχθεί απο το παράδειγμα της Γερμανικής κεντροδεξιάς , η οποία κατάφερε να γίνει κυρίαρχη πολιτική δύναμη οταν διακήρυξε οτι το μέλλον της θα είναι αδιαπραγμάτευτα δημοκρατικό , απομακρύνοντας ολους τους ακραίους απο το κόμμα . Το ιδιο ισως προσπαθεί να κάνει και ο Μητσοτάκης με τη Νέα Δημοκρατία . Ας διδαχθούν απο το παράδειγμα και τα αλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και ας απομακρύνουν τους ακραίους των κομμάτων τους .
Για παράδειγμα το να συζητάμε σήμερα στο ελληνικό κοινοβούλιο για το τι εγινε στο Γράμμο και το Βίτσι γυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας ογδόντα χρόνια πίσω στις πιο σκοτεινές περιόδους που βίωσε η χώρα και οι πολίτες της , προσφέρουμε κάκιστες υπηρεσίες στο δημοκρατικό μας πολίτευμα . Ο Οσκαρ Ουάιλντ ελεγε οτι ''η μοναδική γοητεία του παρελθόντος είναι οτι είναι παρελθόν'' .
Και αυτός ο αφορισμός αφορά κυρίως εκείνους τους πολιτικούς που δεν εχουν να πούν τίποτα για το σήμερα και το αύριο και προτιμούν να ζούν σε εναν φανταστικό κόσμο που δεν υπάρχει πιά , μόνο και μόνο για να κρύψουν την ενδεια των επιχειρημάτων τους .
Τα προηγούμενα 40 χρόνια απο την αποκατάσταση της δημοκρατίας και επειτα γνωρίσαμε πολλούς φλογερούς υπερασπιστές της δημοκρατίας και του πολιτικού φιλελευθερισμού . Στην πράξη πολλοί απο αυτούς οταν ο λαός τους εδωσε εξουσία , αποδείχτηκαν χειρότεροι , αυταρχικότεροι και χυδαιότεροι των προηγούμενων . Η ασκηση της εξουσίας ομως ξεγύμνωσε την υποκρισία τους . Oπως είχε πεί ο Αβραάμ Λίνκολν , ''αν θές να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα κάποιου δώστου εξουσία ''. Το δυστύχημα για να μην πούμε η τραγωδία του πολιτικού μας συστήματος είναι οτι υπάρχουν ακόμη και σήμερα νέοι σε ηλικία πολιτικοί που αναπαράγουν διχαστικές πρακτικές και νοοτροπίες του παρελθόντος , αδυνατώντας να καταλάβουν την βασική αρχή μιας δημοκρατίας που είναι ο σεβασμός στον αντίπαλο .
Είναι ο αγραφος κανόνας του πολιτικού πολιτισμού , της πολιτικής ευγένειας και της καλής συμπεριφοράς . Κατα τη γνώμη μας ο ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργίας της δημοκρατίας . Ακόμη κι αν διαφωνείς με τους πολιτικούς σου αντιπάλους , δεν αμφισβητείς τις καλές τους προθέσεις . Επομένως δεν εχουν θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο πολιτικοί που θεωρούν τους αντιπάλους τους προδότες , ενδοτικούς , κακούς και ανήθικους , επειδή ανήκουν στην αντίπαλη απο τη δική σου παράταξη . Η μανιχαιστική αντιμετώπιση του κόσμου ,μόνο δεινά επέφερε στη χώρα .
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
