«Επιστολή Λεωνίδα Βόκολου προς Λαμιείς» : Νοοτροπίας το ανάγνωσμα

Γράφει ο

Γεώργιος Χρ. Ράπτης
Δικηγόρος
φανατικός οπαδός του ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ

Ας μου συγχωρέσει ο άξιος προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λαμίας, Λεωνίδας Βόκολος, την επικεφαλίδα του παρόντος άρθρου, ο οποίος, ποιητική αδεία, ως Απόστολος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, απευθύνεται στους Λαμιείς, αλλά φρονώ ότι τίποτα το προσβλητικό, δεν υπάρχει σε τούτη, τη λογοτεχνική φράση.

Κατά το Μείζον Ελληνικό Λεξικό του Μπαμπινιώτη :

νοοτροπία (η) ους. [νους + τρόπος], ο τρόπος που σκέφτεται κανείς : αδύνατο να καταλάβεις τη νοοτροπία του – περίεργη νοοτροπία

Κατά το Λεξικό του Βασιλάτου, που κατά κόρον, χρησιμοποιεί ο αγαπημένος μου συγγραφέας, αστυνομικών και όχι μόνον, μυθιστορημάτων, Πέτρος Μάρκαρης :

νοοτροπία η [nootropía] : το σύνολο των αντιλήψεων και των πεποιθήσεων ενός ατόμου ή μιας κοινωνικής ομάδας, που καθορίζουν τον τρόπο της σκέψης τους, την τοποθέτησή τους απέναντι στα προβλήματα της ζωής και τη συμπεριφορά τους: H ~ του Έλληνα διαφέρει από τη ~ άλλων λαών. H ~ της νεολαίας άλλαξε πολύ τα τελευταία χρόνια. Έχει μια περίεργη ~ στα θέματα της ηθικής.

[λόγ. νοο- (νους) + τρόπ(ος) -ία]

Αφορμή του εν λόγω άρθρου, η επιτυχία της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λαμίας, για πρώτη φορά, στην πολύχρονη ιστορία της, να καταταχθεί στην απόλυτα τιμητική, έκτη θέση του πρωταθλήματος και ο κατά την ταπεινή μου άποψη, κύριος λόγος αυτής.

Η ΣΩΣΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το αποτέλεσμα, ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του προπονητή μας, μετά το εναρκτήριο ματς με το Βόλο, στο Πανθεσσαλικό στάδιο, όπου απωλέσαμε τη νίκη στις καθυστερήσεις, με ένα τέρμα, που πέτυχε η ομάδα του Βόλου από τα 35 μέτρα.

Στις δηλώσεις του, τότε ο κ. Λεωνίδας Βόκολος είχε τονίσει ότι ουσιαστικά αξίζαμε τη νίκη, αλλά αυτό το οποίο προέχει είναι να χτίσουμε νοοτροπία, προκειμένου να αντιμετωπίζουμε το κάθε ματς με το σωστό τρόπο, ανεξάρτητα του αντιπάλου.

Από το σημείο εκείνο και εντεύθεν σε όλες τις δηλώσεις του, ο προπονητής επέμενε θα έλεγα «υστερικά», στο χτίσιμο της νοοτροπίας και από ότι αποδείχθηκε, σωστά έπραττε και έπραξε.

Καταφέρνοντας αυτός και οι συνεργάτες του, είκοσι πέντε και πλέον ποδοσφαιριστές, από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Βραζιλία, την Ουρουγουάη, τη Λιθουανία και από αλλού, να αποκτήσουν κοινό τρόπο σκέψης και τοποθέτησης απέναντι στο πως θα διαχειριστούν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, ανεξαρτήτως των εκάστοτε κρατουσών συνθηκών, πέτυχε την κατάταξη της ομάδας του, στην έκτη θέση.

Η νοοτροπία του προπονητή ήταν αυτή, που έδωσε χώρο και χρόνο στους παίκτες του, προκειμένου αυτοί, να ξεδιπλώσουν εντός του αγωνιστικού χώρου τις αρετές τους και την πίστη τους, στην ομάδα, ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα ήταν θετικό ή αρνητικό.

Αυτό που πάντα ήταν το πρωτεύον, ήταν η προσπάθεια και η πίστη στο σύνολο, με ότι αυτό συνεπάγεται, ανεξάρτητα του αν τα γεγονότα, κατά τη διάρκεια του αγώνα ήταν τα επιθυμητά ή όχι, οποιοδήποτε και αν ήταν το αποτέλεσμα.

Η νοοτροπία του προπονητή και η ειλικρίνεια του,  ήταν αυτή που ώθησε όλους τους παίκτες του, να δίδουν τον καλύτερο εαυτό τους, στον αγωνιστικό χώρο, ανεξάρτητα του χρόνου συμμετοχής τους.

Η κοινή νοοτροπία της ομάδας μας, ήταν αυτή, που κατάφερε είκοσι πέντε και πλέον άτομα, με διαφορετικές εθνικές, θρησκευτικές, πολιτικές και πολιτιστικές παραδόσεις, να γίνουν μία γροθιά, μια οικογένεια, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο προπονητής, όπου κανείς και τίποτα δεν μπορεί να τους διασπάσει αν και λίαν προσφάτως, έγιναν τέτοιες προσπάθειες.

Είχε δίκιο λοιπόν ο κ. Βόκολος, διότι η νοοτροπία είναι σχεδόν το παν, στο στίβο της ζωής και κατ’ επέκταση του ποδοσφαίρου, είναι αυτή που καθοδηγεί και καθορίζει τη λειτουργία μας, αυτός λοιπόν είναι και  ο λόγος που πρέπει όχι μόνον στο πεδίο του ποδοσφαίρου αλλά και στη ζωή μας, να προσπαθούμε πάντοτε να χτίσουμε τη «σωστή νοοτροπία», όπως έπραξε η ποδοσφαιρική ομάδα της Λαμίας. 

Η νοοτροπία όμως είναι κάτι που «καλλιεργείται» κάθε ημέρα, και χρειάζεται επίμονος αγώνας για να καταστεί γονιδιακό αποτύπωμα μας, αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους λόγους, που πιστεύω, χωρίς να επιθυμώ να εισέλθω σε ξένα χωράφια, ότι στον πρωτομάστορα της επιτυχίας και προπονητή μας, κ. Βόκολο, πρέπει να δοθεί εντολή, να συνεχίσει το σπουδαίο έργο του, προκειμένου να ξαναζήσουμε ιστορικές στιγμές.

ΥΓ1.

Οφείλω και δημοσίως να αναγνωρίσω στον υιό μου, Χρήστο Ράπτη, πιο φανατικό οπαδό της Λαμίας, τουλάχιστον από εμένα, την ακλόνητη πεποίθηση του, από τον Αύγουστο του 2023, ότι η κατάταξη της ομάδας μας, θα ήταν έκτη, στη χειρότερη περίπτωση, έβδομη, όταν εγώ πίστευα ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία, να καταταχθούμε στη δέκατη θέση. 

ΥΓ2.

Θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα μας, στο πρώτο παιχνίδι της, εντός έδρας, μετά τη συμπλήρωση ενός έτους, από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, θα τηρήσει ενός λεπτού σιγή, στη μνήμη των πενήντα επτά συνανθρώπων μας, διότι η σιωπή μας είναι πιο δυνατή και εκκωφαντική από τις παραληρηματικές φωνασκίες των αρμοδίων και δηλώνει ότι δεν ξεχνούμε και αναμένουμε την τιμωρία των υπευθύνων.

ΥΓ3.

Θέλω επίσης να πιστεύω ότι η Διοίκηση θα μεριμνήσει, όπως το Δημοτικό Στάδιο, γεμίσει από νεολαία και δη από μαθητές, όλων των βαθμίδων, οι οποίοι είναι οι μελλοντικοί παίκτες της, παράγοντες και φίλαθλοι της, προκειμένου να απολαύσουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του ΠΑΣ ΛΑΜΙΑ, δείχνοντας στο πανελλήνιο, τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη βία και τον φανατισμό.

ΥΓ4.

Θα ήταν παράλειψη μου, να μην αναφερθώ στον αποχωρήσαντα παίκτη μας, Carlitos, ο οποίος καίτοι δεν είχε να αποδείξει τίποτα, μιας και τον ακολουθεί μία λαμπρή καριέρα, προσέφερε στην ομάδα μας τα μέγιστα, λυπούμαι δε, που το τελευταίο παιχνίδι του, δεν το έδωσε εντός των τειχών, θα είναι πάντα όμως, μέσα στην καρδιά μας, ως ένας από εμάς.