Για το Βασίλη Σίμο που έφυγε προχθές

Έφυγε αθόρυβα, όπως έζησε, ενώ ήταν σπουδαίος καθηγητής, ζωγράφος, άνθρωπος.
Ήταν άνθρωπος απλός του λόγου, της ψυχής και της δράσης. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μπορεί να φτιάξουν σωστά τον κόσμο ενός δημοκρατικού ουμανισμού.
Ως καθηγητής στη Μέση εκ/ση δεν δίδαξε τα όσα το αναλυτικό πρόγραμμα τους μαθήματος παραγγέλνει. Τους δίδαξε κύρια με το έργο του και το ήθος του τι θα πει καλλιτεχνική Παιδεία. Δυστυχώς στον τόπο μας έχουμε πλεόνασμα εκ/σης και έλλειμμα παιδείας.
Υπηρέτησε εκείνη την Παιδεία που βοηθάει στην πραγμάτωση της ανώτερης φύσης του ανθρώπου. Ήταν τυχερά τα παιδιά μου που τον είχαν καθηγητή. Αναφέρονται με σεβασμό γι’  αυτόν τον πεπαιδευμένο άνθρωπο, εκπαιδευτικό και καλλιτέχνη· ασφαλώς δεν θα είναι τα μόνα.
Ως ζωγράφος δεν αποτύπωνε απλά στους πίνακές του τους προσωπικούς του κραδασμούς. Επεδίωκε να κάνει το καλλιτέχνημά του ουσιαστικό κοινωνικό γεγονός. Για να γίνει βέβαια αυτό φρόντιζε να καταλάβει τις δημιουργίες του πριν απ’  όλους ο λαός.
Ο καλλιτέχνης είναι ένας επί γης Θεός· Πλάθει κόσμους, κόσμους, που για να είναι αληθινοί, πρέπει μέσα τους να κυκλοφορεί η ζωή και ο χρόνος.
Αυτά όλα τα κατόρθωσε ο Βασ. Σίμος με τα έργα του, συγκεκριμένα και συγχρόνως αφηρημένα. Σε μετακινούσε από το προφανές (ό,τι βλέπεις) στο λιγότερο προφανές (ό,τι στοχάζεσαι)· γι’  αυτό ήταν διαχρονικός.
Κοπίαζε για αληθινή τέχνη, μέσα σε μια κοινωνία που την εντυπωσιάζουν πόλλές φορές τα ανούσια. Μας έδινε με τα έργα του, κατά περιόδους, νέες ερμηνείες και αισθητικές προσεγγίσεις οικείων πραγμάτων.
Κάποιοι άνθρωποι ζουν και μετά το θάνατό τους, μέσα από το καλό έργο που αφήνουν πίσω. Λίγοι έχουν αυτό το προνόμιο. Ένας από αυτούς είναι ο Βασ. Σίμος για τον οποίο θα κουβεντιάζουν πολλές γενιές μεταγενέστερων βλέποντας τα έργα του να κοσμούν τους τοίχους δημόσιων και δημοτικών καταστημάτων, τους τοίχους των σπιτιών μας.
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που παρακολούθησε την εξελικτική πορεία της τέχνης του, μέσα από τις εκθέσεις του, και δύο φορές τυχερό γιατί είμασταν καθηγητές στα ίδια σχολεία, οπότε είχα την ευκαιρία να συνομιλώ μαζί του. Άτυχοι όσοι δεν τον άκουσαν.
Στο πρόσωπο του Βασ. Σίμου διαψεύδεται ο πειραχτικός λόγος του αρχαίου Αρχίλοχου, τουλάχιστον κατά το ήμισυ.

«Πέθανες; Φήμη ή σεβασμός δεν μένει
στους ανθρώπους. Των ζωντανών
τη χάρη οι ζωντανοί γυρεύουν».

Μπορεί οι ζωντανοί να γυρεύουν τη συντροφιά των ζωντανών, αλλά ο σεβασμός και η φήμη για το Β. Σίμο και το έργο του θα μένει.

Γράφει ο: Αθ. Δ. Γκίκας
Μαθηματικός