Ο εχθρός προ των Πυλών
“Si vis pacem para bellum”
(αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο)
Είναι καλό να γνωρίζει κάποιος ιστορία ΄ αν όχι θα μοιάζει με το φύλλο που αγνοεί ότι είναι μέρος ενός δένδρου.
Από τα λίγα Λατινικά που διδάχτηκα στο 1ο Γυμνάσιο Αρρένων Λαμίας, κάτι μου έμεινε. Τούτο οφείλεται όχι μόνο στους καθηγητές μου, που ήταν πάνω από τον Μ.Ο. των ομοίων τους, αλλά και στα βιβλία που τα πληρώναμε εξ ιδίων, και τα διαβάζαμε.
Σημειώστε ότι την εποχή 1950-1960 η γνώση προερχόταν από τον καθηγητή και το μοναδικό βιβλίο.
Σ’ αυτό το τελευταίο ήμουν τυχερός ! Ήμουν το 6ο παιδί της οικογένειας. Κληρονομούσα τελευταίος τα βιβλία των αδελφών μου που προηγήθηκαν, φθαρμένα μεν, αλλά στα περιθώριά τους είχαν σημειωμένο ό,τι καλό άκουγαν από τους καθηγητές τους. Έφτανε λοιπόν σε μένα όχι ένα σκέτο βιβλίο αλλά ένα παλίμψηστο γνώσεων.
Αυτά ως πρόλογο, για να δικαιολογήσω τον λατινικό υπότιτλο.
Ο Τούρκος είναι πράγματι προ των Πυλών. Πρέπει να το καταλάβουμε.
• ` Η άλωση της μισής Κύπρου δεν ήταν παρά μόνο η πρώτη φάση ενός καλά μελετημένου σχεδίου, με τελικό σκοπό τη φαλκίδευση της ακεραιότητας και του κυρίως ελλαδικού χώρου. Τα γεγονότα προειδοποιούν.
• Ο νέος Πρόεδρος της Τουρκο-Κυπριακής κοινότητας αχυράνθρωπος της Τουρκίας, άρχισε να καλλιεργεί την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου.
• Η προσπάθεια του Ερντογάν να παρουσιαστεί ως ηγέτης και προστάτης των απανταχού Μουσουλμάνων θα προκαλέσει τριγμούς στη Θράκη.
• Ήδη επιχειρούν να θέσουν πόδι σε εδάφη της αυτοκρατορίας που έχασαν, διεκδικώντας την δυτικά των νησιών μας μικρασιατική υφαλοκρηπίδα ή εναέριο χώρο, τον οποίο γκριζάρουν και δεν βλέπω υποτιθέμενους φίλους – συμμάχους να μας συμπαρίστανται.
Το μόνο που χρειάζεται, επιτακτικά, είναι η μακρόπνοη προπαρασκευή μας για άμυνα και προστασία έναντι των παμφάγων ιμπεριαλιστικών διαθέσεων του παλιού μας δυνάστη.
Καμία συμμαχία (ΝΑΤΟ) και καμμία διεθνής συμπαράσταση (Ε.Ε.) και αν υποθέσουμε ότι πραγματικά υπάρχει, δεν μπορεί να μας σώσει, αν δεν αυτοπροστατευτούμε.
Δεν υπάρχουν φίλοι ή συμπαραστάτες, αλλά συμφέροντα.
• Οι Αμερικανοί είναι περισσότερο κηδεμόνες παρά φίλοι.
• Οι Άγγλοι, φίλοι όταν το απαιτούσε το συμφέρον τους (1940), αντίπαλοι όμως στο Κυπριακό.
• Οι Γάλλοι, φίλοι αν ταυτίζονται τα συμφέροντά τους με τα δικά μας, αλλά πάντα θαυμαστές σταθεροί του πολιτισμού μας.
• Οι Γερμανοί, μόνο θαυμαστές του Πολιτισμού μας, ζυγίζουν για να βρουν που εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους καλύτερα, χωρίς φυσικά να μας λακτίζουν !
• Οι Ρώσοι φίλοι ή εχθροί μεταβάλουν τη θέση τους όποτε το απαιτεί το συμφέρον τους ή τους εκνευρίζει η δική μας, όχι ξεκάθαρη στάση (πρόσφατο παράδειγμα η αποπομπή Ρώσων διπλωματών).
Τι πρέπει να πράξουμε εμείς; Κύρια να απεμπολήσουμε τη νοοτροπία του Έθνους αμέριμνων ξενοδόχων, ένεκα των φυσικών καλλονών και των μνημείων της Ιστορίας μας.
Ακριβώς η ιστορία αυτή μας διδάσκει ότι κατά τακτά διαστήματα, ματώνουμε για να παραμείνουμε γαντζωμένοι στα βράχια μας και τις βραχονησίδες.
Ξεχαστήκαμε και αποκοιμηθήκαμε με το γλυκό νανούρισμα της ξενοιασιάς και της ύλης. Ας εγερθούμε πριν είναι αργά.
Ο Κάτων τελείωνε πάντα τις αγορεύσεις του στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, ανεξάρτητα από το θέμα συζήτησης με τις λέξεις:
“Praeterea censo karthginem esse delandam”
(και επίσης φρονώ ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί)
Ο Κάτων φοβόταν μήπως οι συμπολίτες του, στην παραζάλη της καλοπέρασης, λησμονήσουν την απειλή της Καρχηδόνας και παραδοθούν στο ευάρεστο κυνήγι των υλικών απολαύσεων.
Εμείς δεν φιλοδοξούμε να καταστρέψουμε την Τουρκία, αλλά για να επιζήσουμε χρειάζεται να τους πείσουμε ότι είμαστε ικανοί και προετοιμασμένοι άριστα, για να τους εμποδίσουμε, να καταλάβουν ατιμώρητα εδάφη και υφαλοκρηπίδες.
Δεν έχουμε λοιπόν καιρό μπροστά μας πριν αναγκαστούμε να εκστομίσουμε την εφιαλτική κραυγή:
“Hanibal ante portas”
(Ο Αννίβας προ των Πυλών)
Διαβάζοντας για ανθρώπινες συμπεριφορές του παρελθόντος και του παρόντος, διερωτώμαι μήπως η τεράστια αυτοπεποίθηση του Ερντογάν προέρχεται από ένα υπερτροφικό ΕΓΩ. Η ιδέα του Ηρόδοτου σύμφωνα με την οποία η Ύβρις επιφέρει Νέμεση με καθησυχάζει αλλά λίγο.
Αθ. Δ. Γκίκας
Μαθηματικός
