ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ
Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
✓ Ενδιαφέροντα θέματα, που η στήλη αντλεί από την καθημερινότητα θα σχολιάσει και σήμερα ο γράφων, θέματα που μας προβληματίζουν, θέματα καθοριστικά του οδοιπορικού μας μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ας ξεκινήσουμε.
✓ Ας μου συγχωρεθεί και από την εφημερίδα μας και από
τους αναγνώστες, που θα καταθέσω κάποιες λίγες σκέψεις μου για τον αγώνα του 40, λίγο ετεροχρονισμένα, αν και το μεγάλο αυτό εθνικό γεγονός είναι πάντα στη επικαιρότητα.
Την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, που γιορτάσαμε πριν λίγες μέρες, βρισκόμουν σε καφενείο της πλατείας με φίλους.
Την ώρα του καφέ φέραν σε ένα φίλο της παρέας, την εγγονούλα του, μόλις 5 ετών, ντυμένη νοσοκόμα. Όλοι μας χαρήκαμε τη χαριτωμένη Αγλαϊτσα και στην ερώτηση γιατί ντύθηκε αυτή τη στολή, μας απάντησε, ότι έτσι ντύθηκε διότι έπαιξε σε ένα σκετσάκι στο νηπιαγωγείο της.
Και ποιος ήταν ο ρόλος σου Αγλαϊτσα τη ρώτησα εγώ;
Και η μικρή μου εξήγησε. Έτσι ήταν ντυμένες τότε οι γυναίκες που περιποιούνταν τους τραυματίες φαντάρους στα νοσοκομεία. Και πρόσθεσε:
«Όταν οι ιταλοί ήρθαν να μας πάρουν την Ελλάδα, όλες οι γυναίκες πολέμησαν με τα δικά τους όπλα».
Φυσικά με τρεις κουβέντες η Αγλαϊτσα μας τα είχε πει όλα. Αυτά βέβαια ήταν λόγια της δασκάλας της και ας είναι καλή αυτή η νηπιαγωγός, που παρουσίασε με λίγα λόγια και με το ωραίο σκετσάκι της το μεγαλείο της Ελληνίδας του 40.
Είτε ως γυναίκα της Πίνδου, που μετέφερε τα πολεμοφόδια στην πλάτη «Πάνω κει στις Πίνδου τις κορφές που θαρρείς τα αστέρια φιλούνε»,
είτε ως «εθελόντρια νοσοκόμα», είτε ως ευρυθροσταυρίτισσα, στάθηκε πλάι στους άνδρες και συνέβαλε στον αγώνα.
Και ύστερα μετέχοντας στην Αντίσταση, έδωσε μέχρι και τη ζωή της για την ελευθερία.
Σαν τις λέαινες στάθηκαν οι γυναίκες εκείνα τα χρόνια. Οι μάνες πέθαιναν από την πείνα για να δώσουν το συσσίτιο στα παιδιά τους.
Οι αδελφές που πλεκαν νυχθημερόν κάλτσες για τους φαντάρους του Αλβανικού μετώπου.
Οι δασκάλες, που με τη γερμανική μπότα πάνω τους, προσπαθούσαν με κίνδυνο της ζωή τους να διδάξουν στα παιδιά τα ιδανικά της ελευθερίας μέσα από τη μακραίωνη ιστορία της πατρίδας.
Η χώρα μας υπήρξε η μοναδική χώρα στον κόσμο, που δέχτηκε τριπλή κατοχή. Γερμανία-Ιταλία –Βουλγαρία.
Γι΄ αυτό στις μεγάλες μας εθνικές γιορτές ας συμμετέχουμε όλοι, τραγουδώντας τα μοναδικά μας εμβατήρια, τιμώντας τη μνήμη εκείνων που έπεσαν θύματα τις πιο απάνθρωπης συμπεριφοράς που μπορούσε να φανταστεί ο πολιτισμένος κόσμος.
Και ας μη μιλάμε μόνο, ότι τα έκανε όλα το φασιστικό ναζιστικό καθεστώς.
Εκείνοι που σκότωναν αλύπητα ήταν οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ.
Κάποια στιγμή στον τόπο μας πρέπει να στηθεί μεγαλοπρεπές και επιβλητικό μνημείο παγκόσμιας ακτινοβολίας για τις Ελληνίδες που έπεσαν στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Και αν η σύγχρονη Ευρώπη θέλει να ξεχάσει, αποτασσόμενη σε μεγάλα σύγχρονα συμφέροντα, εμείς τους αγώνες αυτούς της φυλή μας πρέπει να τους διατηρήσουμε ως κόρη οφθαλμού για να διδάσκουν και τις επόμενες γενεές, αλλά και όλη την ανθρωπότητα.
✓ Να και μια είδηση, που πρέπει να μας δημιουργήσει απορίες
και προβληματισμούς. Η Σουηδία χώρα πρωτοπόρα. στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, «ανακρούει πρύμνα» και λαμβάνει μέτρα επιστροφής στον παραδοσιακό τρόπο παροχής γνώσεων, μέσα από το έντυπο βιβλίο, στους μαθητές.
Και να τις μας αποκαλύπτει η είδηση. «Στον πατροπαράδοτο τρόπο εκμάθησης στα σχολεία κάνει στροφή η Σουηδία μετά τον ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΟ δρόμο υπερ-ψηφιοποίησης , που είχε ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια».
Έτσι τα βιβλία επανακτούν το χαμένο ρόλο τους, επιστρέφουν στις σχολικές αίθουσες, η έμφαση θα δίνεται πλέον στα τυπωμένα βιβλία, την ήσυχη ανάγνωση, τη εξάσκηση στο γράψιμο με το χέρι και θα αφιερώνεται λιγότερο χρόνος στα tablets, την έρευνα στο διαδίκτυο και το διαρκές πληκτρολόγημα.
Ο λόγος επιστροφής στα βιβλία είναι, ότι παρατηρήθηκε στη χώρα τα τελευταία χρόνια πτώση της αναγνωστικής ικανότητας των μαθητών πράγμα που αποδόθηκε στην υπερβολική χρήση της οθόνης. Εξ΄ άλλου το ερευνητικό ινστιτούτο ΚΑΡΟΛΙΝΣΚΑ της ιατρικής Σχολής ανέφερε ότι υπάρχουν σαφείς επιστημονικές αποδείξεις, ότι τα ψηφιακά εργαλεία μάλλον υποβιβάζουν και δεν ενισχύουν τη μάθηση.
Η στόχευση λοιπόν θα πρέπει να επιστρέψει στην απόκτηση μέσων έντυπων εγχειριδίων και της εμπειρογνωμοσύνης των εκπαιδευτικών, αντί να αποκτά κανείς γνώσεις από ελεύθερες διαθέσιμες ψηφιακές πηγές, που δεν έχουν ελεγχθεί για την ακρίβειά Τους και τις περισσότερες φορές αλλού στοχεύουν.
Επίσης και η ΟΥΝΕΣΚΟ απεύθυνε επείγουσα. έκκληση για την προσεκτική και κατάλληλη χρήση της τεχνολογίας στην εκπαίδευση.
Η τεχνολογία στην εκπαίδευση, θα πρέπει να κατανοηθεί απ΄ όλους θα πρέπει να εφαρμόζεται με φειδώ και όχι να αντικαθιστά τη διδασκαλία που παρέχεται υπό την καθοδήγηση του εκπαιδευτικού.
Αυτά τα πορίσματα των σχετικών επιστημονικών ερευνών τα οποία έλαβε υπ΄ όψιν της η κυβέρνηση της Σουηδίας και προέβη στις συγκεκριμένες αποφάσεις, πρέπει να ληφθούν σοβαρά από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου.
Να ληφθούν υπ΄ οψιν και από τους γονείς ώστε να ωθούν τα παιδία τους από τη μικρή ηλικία σε λελογισμένη χρήση της οθόνης και περισσότερο στην χρησιμοποίηση του έντυπου βιβλίου, το οποίο καλλιεργεί την κριτική σκέψη, σε αντίθεση με την οθόνη που δημιουργεί ως επί το πλείστον παθητικούς δέκτες.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό για την καλλιέργεια ηθικής ευθύνης και τελικά πνευματικής ελευθερία στη νέα γενιά.
Στην πατρίδα μας, που σε όλα δεν ενστερνιζόμαστε τη χρυσή τομή, αλλά περνάμε πάντα στη αντίπερα όχθη, ας τα λάβουμε όλα αυτά υπόψιν μας, ας προβληματιστούμε όλοι…. μα όλοι… και ας πορευτούμε με γνώμονα το σωστό και το πρέπον, όσο είναι νωρίς, γιατί ίσως σε λίγο αυτό δεν θα είναι κατορθωτό.
Ο γράφων, λάτρης του βιβλίου που τον συνόδεψε σε όλη του τη ζωή, «θα επανέλθει επ΄ αυτού του θέματος», εύχεται και ελπίζει.
✓ Μ΄ αυτούς τους προβληματισμούς , μ΄ αυτές τις επισημάνσεις
που άντλησε από την καθημερινότητα. θα κλείσει και η σημερινή στήλη
μ΄αυτά που θα καταθέτει, ελπίζοντας ότι θα παρουσιάσει κάτι το καινούργιο, κάτι ίσως πιο ενδιαφέρον στη επόμενη παρουσία της.
