Θα είναι πλούτος για τη χώρα! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Τρεις εκδηλώσεις στις αρχές της εβδομάδας συνοψίζουν την σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Η εκδήλωση προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, η εκδήλωση προς τιμήν της αείμνηστης πολιτικού Μαριέττας Γιαννάκου και η εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών με ομιλητές τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον πρώην υπουργό Τάσο Γιαννίτση.
Στα πενήντα χρόνια της μεταπολιτευτικής περιόδου δύο ρεύματα διαπέρασαν το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, φυσικά και των κομμάτων που κυβέρνησαν, αφήνοντας ισχυρό αποτύπωμα στην πρόοδο και την εξέλιξη της χώρας σε όλους τους τομείς. Το ρεύμα του φιλελευθερισμού και το ρεύμα του εκσυγχρονισμού.
Συγκροτήθηκαν από πολιτικούς της συντηρητικής παράταξης αλλά και του σοσιαλδημοκρατικού χώρου με μεγάλες ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές στα πρώτα χρόνια της πολιτικής αντιπαράθεσης για την κατάκτηση της εξουσίας. Αλλά με προγραμματικές συγκλίσεις και συναινέσεις στην πορεία, αναφορικά με τους προσανατολισμούς και τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές της χώρας στο διεθνές περιβάλλον.
Το ερώτημα που βασανίζει πάντα τους ιστορικούς, αν δηλαδή η συγκυρία διαμορφώνει τις εξελίξεις ή οι ηγέτες είναι αυτοί που οδηγούν τα πράγματα προς το καλύτερο ή το χειρότερο, ανεξαρτήτου συγκυρίας, στην περίπτωση των δικών μας πολιτικών το ερώτημα αυτό έχει απάντηση.
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στις 50 πλουσιότερες οικονομίες του κόσμου γιατί ευτύχησε να κυβερνηθεί από πολιτικούς που πήραν τις σωστές αποφάσεις όταν έπρεπε να επιλέξουν κατεύθυνση και δεν παρασύρθηκαν από τις σειρήνες του ανέξοδου λαϊκισμού και της άκοπης δημαγωγίας.
Δυστυχώς από το 2000 και υστερα βάλαμε τα δυνατά μας για να τα θαλασσώσουμε, χάνοντας τη μια ευκαιρία πίσω από την άλλη για να αλλάξουμε το κράτος και να ισχυροποιήσουμε την οικονομία μας. Αποτέλεσμα αυτής της μακαριότητας που μας χαρακτήρισε ήταν να βρεθούμε στο χείλος της αβύσσου !
Σκεφθείτε όμως που θα βρίσκονταν σήμερα η Ελλάδα, αν την ώρα της χρεοκοπίας δεν είχε κανέναν στο πλευρό της για να την στηρίξει και να την βοηθήσει να βγεί από το τέλμα του υπερδανεισμού και της οικονομικής κρίσης.
Αν δεν υπήρχε η μισητή Τρόικα και το ΔΝΤ για να δανείσει τη χώρα με το μεγαλύτερο δάνειο που έχει δοθεί ποτέ σε χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ την έσωσε από τα χειρότερα που κανένας Έλληνας πολίτης δεν θα μπορούσε να φανταστεί αλλά ούτε και ήθελε να ζήσει. Και όμως τα ρεύματα του φιλελευθερισμού και του εκσυγχρονισμού, όπως εκφράστηκαν από πολιτικούς της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς παράταξης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ λοιδορήθηκαν, συκοφαντήθηκαν και σε κάποια στροφή της ιστορίας χάθηκαν από το προσκήνιο γιατί έρχονταν “οι υπηρέτες του λαού” και οι ... πατριώτες με τις εύκολες λύσεις στο τσεπάκι τους, τις εύκολες εξαγγελίες, τα μεγάλα λόγια και τις ευχάριστες υποσχέσεις. Και όμως οι πολιτικοί που κατηγορήθηκαν για μειοδοσία και προδοσία, (ακόμη και σήμερα δεν λείπουν τα δηλητηριώδη σχόλια για την παλιά γενιά των πολιτικών), ήταν αυτοί που κατάφεραν να κάνουν την Ελλάδα υπολογίσιμη δύναμη στην καρδιά της Ευρώπης. Ενώ “οι υπηρέτες του λαού” και οι υπερπατριώτες που πουλούσαν ευαισθησία, φιλολαϊκή πολιτική, περηφάνεια και αξιοπρέπεια οδήγησαν την Ελλάδα στα βράχια της πτώχευσης και στα πρόθυρα της εξόδου από την Ευρώπη και το ευρώ !
Οι πολιτικοί που εξέφρασαν τα τελευταία πενήντα χρόνια τα ρεύματα του φιλελευθερισμού και του εκσυγχρονισμού ήταν εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες, είχαν διαφορετικές προσεγγίσεις στα εθνικά θέματα και στα ζητήματα της οικονομίας, παρήγαγαν διαφορετικά αποτελέσματα, και σίγουρα δεν ήταν αλάνθαστοι, αλλά είχαν την παιδεία, τις γνώσεις, την πείρα, τις γνωριμίες, στοιχεία που απαιτούνται για να διοικήσουν τη χώρα στο εσωτερικό αλλά και για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά της στο εξωτερικό.
Μπορεί άραγε σήμερα μέσα από το νέο πολιτικό προσωπικό να αναγεννηθούν τα ρεύματα του φιλελευθερισμού και του εκσυγχρονισμού ; Θα είναι πλούτος για τη χώρα.
Χρήστος Αλεξανδρής
