Ο Ζαϊρζίνιο θυμάται την ευρωπαϊκή... περιπέτεια
Ο Ζαϊρζίνιο είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες που ανέδειξε το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Στην «φουρνιά» του θρυλικού Πελέ, ο 78χρονος σήμερα Ζαϊρζίνιο, υπήρξε μέλος της «χρυσής σελεσάο», που ψηφίσθηκε ως η καλύτερη εθνική ομάδα στην Ιστορία του ποδοσφαίρου.
Τον Οκτώβριο του 1974 και μετά από 13 χρόνια σπουδαίας καριέρας με τα «χρώματα» της Μποταφόγκο, ο Βραζιλιάνος παγκόσμιος πρωταθλητής, αποφάσισε να έλθει στην Ευρώπη και να ενταχθεί στην Μαρσέιγ. Ο «τυφώνας» όπως ήταν το προσωνύμιο του για την ευχέρεια με την οποία «έβρισκε δίχτυα», έγινε δεκτός από εκατοντάδες φιλάθλους και δημοσιογράφους, στο αεροδρόμιο «Marignane».
Και σήμερα, 48 χρόνια μετά, ο Ζαϊρ Βεντούρα Φίλιο, όπως είναι το πλήρες όνομα του, θυμάται, μιλώντας στο γαλλικό περιοδικό «France Football», εκείνη την εποχή.
«Ο τότε πρόεδρος της Μαρσέιγ, Φερνάν Μερίκ, αγαπούσε πολύ το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο. Και τον δικό μου τρόπο παιχνιδιού. Πλησίαζα στο τέλος του συμβολαίου μου, οπότε όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση, ένα αποκορύφωμα για εμένα», αναπολεί ο Ζαϊρζίνιο, ο οποίος μαζί με τον Πάουλο Σέζαρ, ήταν οι πρώτοι δύο παγκόσμιοι πρωταθλητές, που έπαιξαν στην Γαλλία.
«Ο Πάουλο Σέζαρ είναι αδελφός μου», επισημαίνει ο πρώην δεξιός εξτρέμ και προσθέτει: «Ζήσαμε πολλά σπουδαία πράγματα μαζί, με την Μποταφόγκο και την σελεσάο. Η Μαρσέιγ με ήθελε. Και τότε, ο Πάουλο με πήρε τηλέφωνο και μου ζήτησε να πάω μαζί του. Ηλθε ακόμη και εδώ, στο Ρίο, για να με πείσει».
«Η Μαρσέιγ κάλεσε τους φιλάθλους στην πρώτη μου προπόνηση. Ηταν περισσότεροι από 10.000!», θυμάται ο Ζαϊρζίνιο και συνεχίζει: «Η άμεση επαφή με το κοινό, μου έδωσε απόλυτη εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση». Το βραζιλιάνικο δίδυμο στην επίθεση της Μαρσέιγ, δεν άργησε να καταθέσει τα διαπιστευτήρια του στο χορτάρι και να προσφέρει γκολ και θέαμα στις χιλιάδες των Γάλλων ποδοσφαιρόφιλων. Μάλιστα, μόλις δύο ημέρες μετά την άφιξη του στην Μασσαλία, ο Ζαϊρζίνιο έπαιξε στις 18 Οκτωβρίου 1974, στον αγώνα με την Μονακό και άνοιξε το σκορ για να προσθέσει δύο γκολ ο Σέζαρ και να προκύψει ο θρίαμβος επί των Μονεγάσκων με 4-1.
«Πραγματικά, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Είχαμε γίνει παγκόσμιοι πρωταθλητές μαζί. Γνώριζα απέξω το παιχνίδι του, τις ιδιότητες και τα ελαττώματα του. Βρισκόμασταν με κλειστά μάτια. Ηταν εύκολο για εμάς να παίξουμε το καλύτερο μας ποδόσφαιρο στην Μαρσέϊγ», τονίζει ο Ζαϊρζίνιο.
Με τους Μάριους Τρεζόρ και Βίκτορ Ζβούνκα στο κέντρο της άμυνας και το βραζιλιάνικο «δίδυμο» στην επίθεση, η Μαρσέιγ έφθασε πολύ κοντά στον τίτλο, αλλά μία «χαλαρότητα στις τελευταίες αγωνιστικές, είχε ως αποτέλεσμα να πάρει τον τίτλο η Σεντ Ετιέν, που ήταν η καλύτερη γαλλική ομάδα της εποχής», όπως θυμάται ο Ζαϊρζίνιο.
Η χειρότερη στιγμή από την θητεία του Ζαϊρζίνιο στην Μαρσέιγ, ήταν τα επεισόδια που σημειώθηκαν στον αγώνα κυπέλλου με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ηταν 13 Μαϊου 1975 και ο Ζαϊρζίνιο, κατηγορήθηκε ότι επιτέθηκε στον διαιτητή και η αρμόδια επιτροπή, τον τιμώρησε με ετήσιο αποκλεισμό (σ.σ. συν έναν επιπλέον χρόνο με αναστολή).
Πρόκειται για ένα περιστατικό, που δεν έχει ξεχάσει ο Ζαϊρζίνιο, ακόμη κι εάν πέρασαν 47 χρόνια: «Δεν κατάλαβα τι συνέβη. Το κοινό δεν είδε κάτι, η τηλεόραση δεν έδειξε εικόνες. Κρίμα που έγινε έτσι. Μετά απ΄ αυτό, δεν μπορούσα να συνεχίσω να παίζω στην Γαλλία. Λυπήθηκα γιατί η Μασσαλία ήταν σαν την δεύτερη πόλη μου. Και η Μαρσέιγ, παραμένει η δεύτερη αγαπημένη μου ομάδα, ακριβώς μετά την Μποταφόγκο»...
Μετά το τέλος της καριέρας του, κατά την διάρκεια της οποίας σημείωσε 282 γκολ σε 570 αναμετρήσεις σε συλλογικό επίπεδο και 33 τέρματα σε 81 συμμετοχές με την «σελεσάο», ο Ζαϊρζίνιο ασχολήθηκε με την προπονητική, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Μάλιστα, την αγωνιστική περίοδο 1997-98 εργάσθηκε στην Καλαμάτα, χωρίς να καταφέρει να διατηρήσει την ομάδα στην Super League. Και προφανώς, το σημαντικότερο επίτευγμα του ως προπονητής, είναι το γεγονός, ότι εντόπισε πρώτος το ταλέντο του Ρονάλντο, όταν ο 14χρονος παίκτης και μετέπειτα «φαινόμενο» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αγωνιζόταν στην Σάο Κριστόβαο.
ΠΗΓΗ ΑΠΕ
