«Αρνούμαι να βουλιάξω», ιστορίες προσφύγων στην Ελλάδα
Προτού ξεσπάσει ο πόλεμος στη Συρία, ο Χουσεΐν είχε μια κανονική ζωή. Όμως ο πόλεμος τα άλλαξε όλα. Δεν ήθελε να φύγει από τη χώρα, φοβόταν. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή... Έπεισε τον εαυτό του ότι θα τα κατάφερνε να περάσει τη θάλασσα και θα έφτανε ασφαλής στην Ευρώπη. Τότε έκανε το τατουάζ στο στέρνο του «Αρνούμαι να βουλιάξω» -δήλωση πείσματος και θέλησης να τα καταφέρει, να σταθεί τυχερός.
Και τα κατάφερε. Έφτασε στην Κάλυμνο. Την ίδια μέρα όμως κάποιοι άλλοι Σύροι άφησαν την τελευταία τους πνοή σε ναυάγιο ανοιχτά της Σμύρνης, προσπαθώντας να διασχίσουν τη θάλασσα προς την Ελλάδα. Ήταν 16 Απριλίου 2014. «Εγώ σώθηκα, εκείνοι χάθηκαν», ψιθυρίζει ο Χουσεΐν, χαμηλώνοντας το βλέμμα. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες εγκαινίασε το δικτυακό τόπο Ιστορίες Προσφύγων μεταφέροντας τη μαρτυρία του Χουσεΐν και άλλων προσφύγων που έφτασαν στην Ελλάδα αναζητώντας ζωή, ασφάλεια, ελευθερία. Είναι η εξάχρονη Ρίμα που έφτασε στη χώρα με τον πατέρα της Σάμερ το 2013 μετά τον τραυματισμό της στη Συρία. Ο Μαρουάν, ο οποίος ήταν 21 ετών όταν έχασε το δεξί του χέρι και το αριστερό του μάτι από οβίδα στη Συρία.
Ο Σαμ Ρόναβαζ που στα 17 του χρόνια τράπηκε σε φυγή από την Κουντούζ του Αφγανιστάν, ο 43χρονος Αφγανός Ταχίρ Αλιζαντέ που έκανε την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα του, ο Κανταρά που είναι μόλις 11 ετών αλλά μοιάζει πολύ μεγαλύτερος. Ο 32χρονος Κούσα από το Ιράν που αναζήτησε την ελευθερία... Οι Ιστορίες Προσφύγων αποτελούν προσπάθεια της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ να ενημερώσει, να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει, αναδεικνύοντας τις ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τα στατιστικά στοιχεία.
