ΛΑΪΚΕΣ ΑΓΟΡΕΣ: Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ!
Με την εμπειρία τριάντα χρόνων εμπλοκής με το θέμα, το ότι θα ήταν δύσκολο να νικηθούν τα φαύλα κατεστημένα των Λαϊκών Αγορών, το περίμενα. Το ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν θα το δεχόταν, επειδή είναι Αντιπολίτευση, το πιθανολογούσα. Αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι, θα διακυβεύετο η Κυβερνητική συνοχή λόγω της αρνήσεως κάποιων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ -και όχι μόνον- να ψηφίσουν το νομοσχέδιο, που κατετέθη στην Βουλή και κινείται στον σωστό δρόμο για την δίκαιη και επ' ωφελεία της Κοινωνίας λειτουργία των Λαϊκών Αγορών. Αγανακτισμένος για την καταφανή αδυναμία των Κυβενητικών στελεχών να ελέγξουν τις παθογένειες της χώρας μας, συνοψίζω τα ακόλουθα προφανή, που έπρεπε να έχουν εδώ και δεκαετίες οδηγήσει στα αντίστοιχα αυτονόητα -αλλά εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε, που λέει κι ο ποιητής...
1. Οι Λαϊκές Αγορές και το Υπαίθριο Εμπόριο δεν είναι επαγγελματικός κλάδος, αλλά Κοινωνικό μέτρο, διότι δεν έχουν τα χαρακτηριστικά ελευθέρου σε όλους επαγγέλματος. Αντιθέτως, κοινωνικά κριτήρια, και μόνον αυτά υποτίθεται, καθορίζουν ποιοί δικαιούνται να πάρουν Άδειες πλανοδίου ή στασίμου υπαιθρίου εμπορίου, και να πουλάνε σε κάποια Λαϊκή. Προορίζονται για αναξιοπαθούντες, που πρέπει να βοηθηθούν να καλύψουν, προσωρινά, τα τρέχοντα έξοδα της οικογενείας τους και όχι για να κάνουν επαγγελματική καρριέρα. Αλλιώς, από μόνες τους αυτές οι «διευκολύνσεις» θα συνιστούσαν αθέμιτο ανταγωνισμό στο νόμιμο και στεγασμένο εμπόριο, που ανέχεται και ζημιώνεται από το υπαίθριο, μόνον ως Κοινωνικό μέτρο. Υπ' αυτήν την έννοια λοιπόν, οι διαθέσιμες θέσεις εμπόρων σε κάθε Λαϊκή Αγορά θα πρέπει να είναι μετρημένες και να επανακληρώνονται κατά τακτά διαστήματα, όχι μικρότερα του έτους όμως, μεταξύ των δικαιούχων. Διότι, βέβαια, θα ήταν άδικο να κρατούν αιωνίως τις καλύτερες θέσεις οι ίδιοι και κάποιοι άλλοι να είναι, ομοίως αιωνίως, παραγκωνισμένοι. Ούτε συντρέχει λόγος δημιουργίας «πιάτσας», αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε και «κατοχή» του ευεργετήματος από τον ευεργετούμενο, στο διηνεκές, ενώ δεν είναι αυτός ο σκοπός αυτού του Κοινωνικού μέτρου. Άλλωστε, μπορεί, στο διάβα του χρόνου, να ανακύψουν άλλοι, ακόμα πιό αναξιοπαθούντες συνάνθρωποί μας, που να ζητούν άδεια και θέση σε Λαϊκή Αγορά. Ο επανέλεγχος, λοιπόν, είναι απαραίτητος.
Συνεπώς, η απαίτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να μήν κληρώνονται ανά τακτό διάστημα οι θέσεις των Λαϊκών Αγορών, αλλά να παγιώνονται υπέρ του «τυχερού», είναι προεκλογικό τέχνασμα για να παραμείνουν, στον αιώνα, οι καλές θέσεις στους ήδη βολεμένους παρατρεχάμενους των γραφείων τους. Τόσο απλά.
2. Η ανάμιξη παραγωγών και εμπόρων στις Λαϊκές Αγορές αποσκοπούσε πάντα στην σύγχιση των ιδιοτήτων, προς όφελος των εμπόρων. Άν και, από παλιά, η αναλογία είχε δια νόμου καθοριστεί στο 1 έμπορος / 9 παραγωγοί, οι παραγωγοί (όσοι ήσαν αληθινοί, δηλαδή) ήταν πάντα λιγότεροι και παραγκωνισμένοι από τους εμπόρους των Λαϊκών, που έστηναν και μεγαλύτερους πάγκους, αν και, επίσης, ο νόμος το απαγόρευε.
Συνεπώς, η απαίτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να μην ξεχωρίζουν οι έμποροι από τους παραγωγούς αφήνει βαρειά οσμή διαπλοκής και την επιδίωξη να επωφελούνται τα κομματικά γραφεία και όργανα από την διανομή των θέσεων στους εμπόρους. Τόσο απλά.
3. Είναι γενική διαπίστωση ότι, οι «υπαίθριοι" και οι Λαϊκές Αγορές δεν ακολουθούν κανόνες εμπορικής δεοντολογίας, δεν έχουν παραστατικά, δεν αποδίδουν ΦΠΑ και άμεσους φόρους και δεν κολλάνε ένσημα σε εργαζομένους, ζημιώνοντας ποικιλοτρόπως το Δημόσιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ένας «κλασσικός υπαίθριος έμπορος», που θα έκανε 330 Ευρώ (με ΦΠΑ) ημερήσιο τζίρο (στην πράξη κάνει πολύ περισσότερο), δηλαδή 100.000 Ευρώ ετησίως, στερεί αυτόν τον τζίρο από έναν «κλασσικό στεγασμένο», που θα απέδιδε 20000 σε ΦΠΑ, όσο και ο μικτός μισθός ενός Δημοσίου υπαλλήλου στις μέρες μας, και, με 20% καθαρό κέρδος στο υπόλοιπο (=16000) θα ζούσε και αυτός και θα απέδιδε και άμεσους φόρους. Μοναδικός τρόπος για να εμποδίσουμε αυτές τις απώλειες, και κυρίως την φοροκλοπή του ΦΠΑ, είναι οι αυστηρές ποινές, που προβλέπει το νομοσχέδιο.
Συνεπώς, η απαίτηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να «μετριαστούν» οι ποινές δεν είναι χειρονομία φιλανθρωπίας, αλλά προεκλογικό ρουσφέτι προς όσους είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να παρανομούν, αν και ευεργετημένοι από την Κοινωνία με προστατευμένο επάγγελμα. Τέτοιες παρανομίες άλλωστε, δεν γίνονται «κατά λάθος». Τόσο απλά.
Και, δυστυχώς, οι συγκεκριμένοι δεν είναι οι μόνοι!
Παραφράζοντας τον επιμύθιο στίχο, από «το τραγούδι του Κεμάλ» του Χατζιδάκι, ας γράψω για επίλογο του παρόντος:
«Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ!».
Αλλά όχι:
Τώρα (και σε κάθε εκλογές) είναι η ώρα
και δύναμή μας η ψήφος μας!
Μαυρίστε τους Νονούς της διαπλοκής!
Δημ. Π. Κατσούδας
Έμπορος - Διπλ.Μηχανικός
