Μας άφησε χρόνια ο ναοδόμος Μιχάλης Περ. Δεριτζής

Πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο, στο Γυμνάσιο Αταλάντης. Εγώ στην 8η τάξη κι εκείνος στην 6η τάξη. Συνεργάτης στην εφημεριδα του τοίχου, με τίτλο «ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ», που την κολλούσαμε στον τοίχο του διαδρόμου του γυμνασίου.
Βγάλαμε εκείνη τη χρονιά (1949-1950) έξι φύλλα. Κι ο Μιχάλης μάς έδινε κάθε φορά κι ένα στιχούργημά του, ένα ποίημα.
Φαινόταν από μαθητής ότι είχε καλλιτεχνικό ταλέντο. Γιος του διακεκριμένου ναοδόμου, του μαστρο - Περικλή, που λάξευε ακούραστος τον πωρόλιθο. Και έχτισε εκκλησίες - καλλιτεχνήματα, στο Μέγα Πλάτανο, στη Μαλεσίνα, στις Λιβανάτες, στην Αρκίτσα.
Ο Μιχάλης ακολούθησε και ξεπέρασε τα βήματα του πατέρα του.
Σταδιοδρόμησε ως άριστος ναοδόμος και δεν σταμάτησε να γράφει ποιήματα, δύο από τα οποία καταχωρίσαμε στο «ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟ ΟΔΗΓΟ» του Δήμου Αγίου Κωνσταντίνου (Άγναντης και Λογγού).
Ο αξιόλογος αυτός καλλιτέχνης πριν από λίγες ημέρες μας άφησε χρόνια. Έφυγε από τη ζωή και άφησε πίσω του το έργο του και τα δύο παιδιά του, αρχιτέκτονες, συνεχιστές του έργου του πατέρα τους, του φίλου και συμμαθητή Μιχάλη Δεριτζή από την Αταλάντη.
 
Τριαντ. Δ. Παπαναγιώτου