Ομιλείτε ελληνικά!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσίπρας  
Διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας ΕΚΠΑ

Ας ταξιδέψουμε στην ελληνική γλώσσα, η οποία, δυστυχώς, έχει κατακρεουργηθεί όχι μόνο στην καθημερινή επικοινωνία αλλά και στον επίσημο λόγο. Ας καταγράψουμε συνηθισμένα λάθη κατά την χρήση της ελληνικής γλώσσας.

Διότι οφείλουμε όλοι οι Ελληνες να γνωρίζουμε και να χρησιμοποιούμε με τον ορθό τρόπο την ωραιότερη και πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου.

1. Μία, μια (=μιά), δύο, δυο (=δυό).

2. Εννιά, εννέα, εννιακόσια, εννιακοσιοστός αλλά ενενήντα, ένατος, ενενηκοστός.

3. Τριάμισι χρόνια, τρεισήμισι μέρες (όχι τρεισήμισι χρόνια, για τον ίδιο λόγο που δε λέμε "τρεις χρόνια").

4. Οι τύποι της ερωτηματικής αντωνυμίας ποιος είναι μονοσύλλαβοι και δεν τονίζονται: ποιες, ποιοι, ποιους κ.λπ.

5. γι΄ αυτό (και όχι: γιαυτό)

6. απ' ό,τι (και όχι: απ' ότι)

7. καθότι ή καθ' ότι (και όχι: καθ' ό,τι)

8. οτιδήποτε (και όχι: ο,τιδήποτε)

9. καθένας, καθεμιά (και όχι: κάθε ένας, κάθε μια)

10. μ' εμένα, μ' εσένα κλπ (και όχι: με μένα, με σένα)

11. παρ' όλα αυτά (και όχι: παρόλα αυτά). Αλλά παρόλο.

12. διά (και όχι: δια [είναι δισύλλαβη]). Αλλά: για

13. το εδώλιο του κατηγορουμένου (και όχι: το ειδώλιο)

14. ανήκε και όχι (προς Θεού) άνηκε

15. παρεμπιπτόντως (και όχι: παρεπιπτόντως)

16. βραδιά, βραδιάζει, βραδινός, αλλά βράδυ.

17. ο μυς, οι μύες, τους μυς (και όχι: οι μυς, τους μύες)

18. ο ιχθύς, οι ιχθύες, τους ιχθύς (και όχι: οι ιχθείς, τους ιχθύες)

19. όροφος αλλά διώροφος, τριώροφος, πολυώροφος

20. Γαλλία αλλά Πορτογαλία

21. ποικίλλω αλλά ποικιλία

22. θα παραδώσω, να αποδώσω και όχι παραδόσω, αποδόσω. Αλλά απόδοση, παράδοση

23. Επιφάνια, Θεοφάνια (και όχι: Επιφάνεια)

24. Δώσ' μου (=δώσε μου) και όχι "δος μου" ούτε "δως μου". Αλλά "δος ημίν σήμερον". Ομοίως, δώσ' το Προσοχή: πρέπει να τονίζεται το "δώσ'".

25. ειδωλολατρία, πρωτοπορία κλπ. (και όχι σε -εία), διότι προέρχονται από ουσιαστικά (ειδωλολάτρης κλπ.) και όχι από ρήματα.

26. περηφάνια (και όχι: περηφάνεια) αλλά υπερηφάνεια (και τα δύο σωστά, αλλά προσοχή στη διαφορετική κατάληξη). Και περιφανής.

27. αυτός καθ΄ εαυτόν, αυτή καθ'εαυτήν, αυτού καθ΄ εαυτόν, αυτής καθ' εαυτήν, αυτόν καθ΄ εαυτόν, αυτοί καθ΄ εαυτούς, αυτών καθ΄ εαυτούς κλπ. Και επίσης αυτός καθαυτόν, αυτή καθαυτήν κλπ.(και όχι: αυτού καθ΄ εαυτού, αυτής καθ΄ εαυτής, αυτοί καθ΄ εαυτοί κλπ.).

28. Αϊ-Βασίλης, Αϊ-Γιώργης. Το "Αϊ" δεν τονίζεται, δεν γράφεται "Αη" και ακολουθείται πάντα από ενωτικό ("-").

29.Στρατιωτική ορολογία: η περίπολος (και όχι ουδ.), ο γεμιστήρας, ο τελαμώνας, ο αορτήρας, ο ζωστήρας (και όχι θηλ.)

30. π.μ. (=προ μεσημβρίας), μ.μ. (=μετά μεσημβρίαν και όχι μετά μεσημβρίας), π.Χ. (=προ Χριστού), μ.Χ. (=μετά Χριστόν και όχι μετά Χριστού).

31. Περισσότεροι από έναν ή περισσότεροι του ενός (και όχι: περισσότεροι από ένας)

32. Γίνονται όλοι δεκτοί ανεξαρτήτως ηλικίας (και όχι: ανεξαρτήτου ηλικίας).

33. Ενήργησα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου (και όχι: στα πλαίσια).

34. πόσο πολλοί, τόσο πολλοί, πόσο πολλή (και όχι: πόσοι πολλοί, τόσοι πολλοί, τόση πολλή)

35. κατ΄ αρχήν (=στα βασικά σημεία), Κατ΄ αρχάς (=αρχικά). Π.χ. «Το νομοσχέδιο ψηφίστηκε κατ' αρχήν», « Κατ' αρχάς να διευκρινίσουμε...»

36. Ο επικεφαλής, του επικεφαλής, τον επικεφαλής, οι επικεφαλής κλπ. (και όχι: τον επικεφαλή, του επικεφαλούς)

37. Οι μέθοδοι / παράμετροι αυτές (και όχι: οι μέθοδοι / παράμετροι αυτοί). Οι παλαιές οδοί, οι κεντρικές είσοδοι, οι πολλές ψήφοι (και όχι: οι παλιοί οδοί, οι κεντρικοί είσοδοι, οι πολλοί ψήφοι)

38. Η αναπληρώτρια διευθύντρια /υπουργός (και όχι: η αναπληρωτής διευθυντής/υπουργός)

Κλητική: "κυρία Πρόεδρε" (και όχι: "κυρία Πρόεδρος)

39. "δόξα τω Θεώ" και όχι "δόξα το θεό"

"15 Σεπτεμβρίου" ή "15 του Σεπτέμβρη" (και όχι: "15 Σεπτέμβρη")

40.Το ουσ. λάθος δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός: π.χ. «λανθασμένη έκφραση» (και όχι: "λάθος έκφραση").

41. "έχω απαυδήσει" (και όχι: "έχω απηυδήσει", αλλά: "απηύδησα",

42. "Γενετικό υλικό" και όχι γεννητικό. Αλλά "προγεννητικός έλεγχος" και όχι προγενετικός

43. Εξοκέλλω και όχι εξοκείλλω. Αλλά εξόκειλα, θα εξοκείλω, έχω εξοκείλει. (συνηθέστερα σε γ' πρόσωπο)

44. Αποτείνομαι, μέλλ. θα αποταθώ (και όχι: αποτανθώ).

45. Η λέξη αυτή απαντά συχνά στον Όμηρο" (και όχι: απαντάται).

46. "Στο βιβλίο του πραγματεύεται το θέμα των κοινωνικών θεσμών" (και όχι: διαπραγματεύεται). Αλλά: "Ο Υπουργός Εξωτερικών διαπραγματεύεται τους όρους της ειρήνης".

47. "Απολαύει της εμπιστοσύνης" (και όχι: απολαμβάνει).

48.Το ρήμα προοιωνίζομαι δεν έχει ενεργητική φωνή. Π.χ. "Η τακτική αυτή προοιωνίζεται την ήττα" (και όχι "προοιωνίζει την ήττα").

49.Το "αυξάνω" χρησιμοποιείται πολύ συχνά λανθασμένα: " Τα τέλη κυκλοφορίας αυξάνονται" (και όχι:"τα τέλη κυκλοφορίας αυξάνουν", αλλά: "η κυβέρνηση αυξάνει τα τέλη κυκλοφορίας").

Ομοίως, "αυξάνονται οι συντάξεις" (και όχι: "αυξάνουν οι συντάξεις", αλλά "τα ταμεία αυξάνουν τις συντάξεις").

50. Τα ρήμα διαρρέω και λειτουργώ είναι αμετάβατα: «διέρρευσε από πολιτικούς κύκλους η πληροφορία ότι...» ή: «πολιτικοί κύκλοι φρόντισαν να διαρρεύσει η πληροφορία ότι...» (και όχι: «πολιτικοί κύκλοι διέρρευσαν την πληροφορία ότι...»). «Θα θέσω το μηχάνημα σε λειτουργία» (και όχι: «θα το λειτουργήσω»).

51. Ασχολούμαστε, ασχολούμασταν (και όχι: ασχολιόμαστε κλπ. διότι το ρήμα είναι ασχολούμαι και όχι ασχολιέμαι).) Στον αόριστο όμως, ασχολιόταν

"Αυτός επανέλαβε (αόρ.) την προσπάθεια χτες" - " Εσύ επανάλαβε (προστκτ.) την προσπάθεια αύριο". Οι προστακτικές δεν παίρνουν χρονική αύξηση. Ομοίως, "παρήγγειλα ένα ποτό" - "παράγγειλέ μου ένα ποτό" (ποτέ στην προστακτική: παρήγγειλε ένα ποτό), "αυτός αντέγραψε τις σημειώσεις" - "αντίγραψέ μου τις σημειώσεις", "αυτός απέρριψε την πρότασή του" - "εσύ απόρριψε την πρότασή του"

Επαναλαμβάνω (και όχι: ξαναεπαναλαμβάνω).

Πριν από την έναρξη (και όχι: πριν την έναρξη).

52.Οποιοσδήποτε, οτιδήποτε (και όχι: ο οποιοσδήποτε, το οτιδήποτε).

53. Τέως πρόεδρος: ο μέχρι πρo τινος πρόεδρος, ο προηγούμενος (από το σημερινό) πρόεδρο. Πρώην πρόεδρος: ο πριν από πολύ καιρό πρόεδρος.

54. Το άρα δεν είναι σωστό να συνοδεύεται από το λοιπόν(όχι: "άρα λοιπόν") ούτε υποκαθίσταται από το άραγε(!)

55. Δεν χρησιμοποιείται το «κύριος» ή το «κυρία» για πρόσωπα που έχουν πεθάνει (παρατίθεται απλώς το όνομα ή προηγείται το «αείμνηστος» ή «μακαρίτης», αν χρειάζεται)

Δεν χρησιμοποιούμε το «κύριος» ή το «κυρία» όταν παρουσιάζουμε τον εαυτό μας (και όχι: «γεια σας, είμαι ο κύριος Βάγγος»). Η μόνη εξαίρεση του κανόνα που είναι ανεκτή είναι όταν μιλάμε σε μικρά παιδιά

56. Το «κ.κ.» χρησιμοποιείται μόνο στο γραπτό λόγο. Γράφουμε «οι κ.κ. ομιλητές» αλλά εκφωνούμε «οι κύριοι ομιλητές» (και όχι: "οι κύριοι κύριοι ομιλητές")

57. Το «μέσα» μπροστά από «σ» γίνεται «μες» (αλλά όχι απαραίτητα, μπορεί να μείνει «μέσα»), ποτέ όμως «μεσ'». Π.χ. "Μεσ' από το δάσος", αλλά "μες στο δάσος" ή "μέσα στο δάσος".

58. Ψιλή κυριότητα (νομικός όρος) και όχι υψηλή κυριότητα

59. Προσοχή στη διάκριση «σαν» και «ως»: το «σαν» χρησιμοποιείται για παρομοιώσεις , ενώ το «ως» χρησιμοποιείται για πραγματικές ιδιότητες.

Έτσι για παράδειγμα όταν αναφερόμαστε σε ενέργειες δικηγόρων, γιατρών κλπ που έχουν σχέση με την άσκηση του επαγγέλματός τους, τότε λέμε "ενήργησε ως δικηγόρος", "θεωρεί, ως γιατρός".

Για ανάλογες ενέργειες ατόμου που δεν ασκεί το επάγγελμα χρησιμοποιούμε το «σαν»: "μίλησε σαν δικηγόρος" (χωρίς να είναι), "τον φρόντισε σαν γιατρός".

Σημειωτέον ότι το «ως» ακολουθείται από κατηγορούμενο που πρέπει να μπει στην κατάλληλη πτώση, π.χ. "η εκλογή του ως καθηγητή" (και όχι: "ως καθηγητής"), "οι ενέργειές του ως δικηγόρου", "η γνωμάτευσή του ως ιατρού".

60. η εξάρτηση από τα ναρκωτικά (εξαρτώ) - η εξάρτυση του στρατιώτη (εξαρτύω) - η εξάρτιση του πλοίου (εξαρτίζω)

σάτιρα, σατιρίζω, σατιρικό ποίημα, Σάτυρος (μυθ. ακόλουθος του Διονύσου), σάτυρος (ασελγής)

61. Κλασικός ή κλασσικός; Το ορθό είναι κλασικός. Η λανθασμένη γραφή με δύο σσ συμβαίνει λόγω του ότι σε άλλες γλώσσες, κυρίως στην αγγλική, το κλασικό γράφεται classic, με δύο σίγμα για φωνολογικούς σκοπούς.

62. Συγγνώμη ή συγνώμη;

 Όταν η πρόθεση συν ενωθεί με λέξη που αρχίζει από γ, τότε το τελικό ν μετατρέπεται σε γάμμα. Άρα, το ορθό είναι συγγνώμη και όχι συγνώμη.

63. Καταρχάς ή καταρχήν; Δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Καταρχάς σημαίνει αρχικά, ενώ καταρχήν σημαίνει βασικά ή γενικά. Άρα, ποτέ καταρχήν, όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι αρχίζει κάτι.

64. Ανταπεξέρχομαι ή αντεπεξέρχομαι; Προφανώς το ορθό είναι αντεπεξέρχομαι, διότι προκύπτει από : αντί +επί+ εκ(εξ) + έρχομαι.

65. Στενοχωρώ ή στεναχωρώ; Το ορθό είναι Στενοχωρώ (στενοχώρια).

66. Ζάμπλουτος ή Ζάπλουτος;  Το ορθό είναι ζάπλουτος (μόριο ζα=πολύ +πλούτος)

67. Πιλοτή ή πυλωτή; Το ορθό είναι Πιλοτή (γαλλ. pilots - λατ. pila = στύλος).

68. ώσμωση ή όσμωση; Η γραφή όσμωση προέρχεται από την οπτική επίδραση του ξένου όρου osmosis και σε παρασύνδεση με τη λέξη οσμή. Η λέξη προέρχεται ωστόσο από το ελληνιστικό ωσμός (ώθηση, ώση). Η ορθή γραφή είναι ώσμωση.

69. Ανέκαθεν ή από ανέκαθεν; Εννοείται ότι η ορθή γραφή είναι ανέκαθεν, αφού η κατάληξη - θεν σημαίνει από.

70. Επικεφαλής: Πτωτικό λάθος. Η συγκεκριμένη λέξη παραμένει ίδια σε όλες τις πτώσεις, αφού αποτελείται από την πρόθεση επί και τη γενική κεφαλής. Άρα, ο επικεφαλής, οι επικεφαλής, του επικεφαλής. Το ορθό είναι να γράφεται με δύο λέξεις επί κεφαλής.

71. Τέως και πρώην: Υπάρχει διαφορά. Τέως είναι ο αμέσως προηγούμενος και μόνο αυτός, ενώ η λέξη πρώην αναφέρεται σε οποιονδήποτε προηγήθηκε.

72.Βιοτικός ή βιωτικός: Αυτός που αναφέρεται στον βίο, στη ζωή . Από την αρχαία λέξη βιοτός ή βιοτή (ζωή) και όχι από το ρήμα βιώ. Αν προερχόταν ως ρηματικό επίθετο από το ρ. βιώ θα σήμαινε αυτόν που βιώνει κάτι. Το ορθό είναι Βιοτικός

73. Απλώς - Απλά: Απλώς σημαίνει "μόνο" , ενώ απλά σημαίνει ανεπιτήδευτα

74. Καλή επιτυχία: Μη αποδεκτό νόημα, καθώς η επιτυχία εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι κακή ( ας λέμε : αγαθή τύχη, καλή τύχη, εύχομαι επιτυχία, κάθε επιτυχία).

75. Ψήφος: Ποτέ αρσενικό. Το ορθό είναι η ψήφος, οι ψήφοι, τις ψήφους.

76. Στην προστακτική έγκλιση η εσωτερική αύξηση δεν διατηρείται: Απόφυγε, διάβαλε, παράγγειλε.....

77. Επιτίθεμαι και όχι επιτίθομαι

78. Παρεμπιπτόντως και όχι παρεπιπτόντως

79. Υπ' όψιν και όχι υπόψιν ή υπόψην

80. Στη 1 και όχι στις 1 (αναφέρομαι στην ώρα)

81. Καταχωρίζω και όχι καταχωρώ

82. Τραίνο ή τρένο;  Η γραφή με αι έλκεται από την ξένη λέξη train. Στα ελληνικά απλοποιείται και γράφεται με ε.

83. Μεγεθύνω και όχι μεγενθύνω

84. Ξαναεπαναλαμβάνω: πλεονασμός, γράφεται χωρίς τη λέξη ξανά.

85. Αποταθώ και όχι αποτανθώ

86. αντικρίζω και όχι αντικρύζω

87. απ' ό,τι και όχι απ' ότι (αλλά παρ' ότι/παρότι και καθ' ότι/καθότι)

88. οτιδήποτε και όχι ο,τιδήποτε

89. διά και όχι δια

90. Καταχώριση και όχι καταχώρηση (από το καταχωρίζω και όχι από το καταχωρώ)

91.επιστώ, αλλά να/θα επιστήσω (και όχι εφιστήσω)

92. παρεισφρέω και όχι παρεισφρύω

93. περιθάλπω και όχι περιθάλπτω

94. προοιωνίζεται και όχι προοιωνίζει

95. σιωπώ/άς/ά και όχι σιωπείς/εί/εί

96. τίθενται (γ' πληθ.) και όχι τίθεται

97. κομπλιμέντο και όχι κοπλιμέντο

98. μεγέθυνση και όχι μεγένθυση

100. συνονθύλευμα και όχι συνοθύλευμα

101. Ακατονόμαστος και όχι ακατανόμαστος.

102. Αθυρόστομος και όχι ανθηρόστομος.

103. Ανενημέρωτος και όχι ανημέρωτος

104. Απαθανατίζω και όχι αποθανατίζω

105. Υπέρ το δέον (και όχι: υπέρ του δέοντος).

106. Όσο(ν) αφορά το θέμα αυτό (και όχι: όσο αναφορά στο θέμα αυτό. Ούτε, βεβαίως, ως αναφορά).

107. Στη διαπασών (και όχι: στο διαπασόν)

108. επί δικαίους και αδίκους (και όχι: επί δικαίων και αδίκων).

109. Εν πάση περιπτώσει (και όχι: εν πάσει)

110. Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός (και όχι: οι στήλες)

111. Απορώ και εξίσταμαι (και όχι: απορώ και εξανίσταμαι)

112. Απεκδύομαι την ευθύνη (και όχι: απεκδύομαι της ευθύνης)

113. Δίνω το «παρών» (και όχι: δίνω το παρόν)

114. Δυνάμει (και όχι: εν δυνάμει)

115. Επί το έργον (και όχι: επί τω έργω)

116. Θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου (και όχι: τους ασκούς)

117. πόσω μάλλον (και όχι: πόσο μάλλον ή κατά πόσο μάλλον)

118. του λόγου το ασφαλές (και όχι: του λόγου το αληθές)

119. χάρμα ιδέσθαι (και όχι: χάρμα ειδέναι)

120. ο, η ελάσσων, το έλασσον (και όχι: το ελάσσον)

121. ο, η αυτάρκης, το αύταρκες (και όχι: το αυτάρκες)

122. ο, η κακοήθης, το κακόηθες (και όχι: το κακοήθες)

123. ο περί ου ο λόγος, αλλά η περί ης ο λόγος , οι περί ων ο λόγος.

124. ο, η συνήθης, το σύνηθες (όχι συνήθες)

125. ιδιαίτερα=ξεχωριστά αλλά ιδιαιτέρως=προσωπικά, κατ΄ ιδίαν

126. αμέσως=γρήγορα, αλλά άμεσα=κατευθείαν

127. ευχάριστα=με ευχαρίστηση αλλά ευχαρίστως=πρόθυμα

128. Με γεια! (δηλαδή με υγεία) και όχι μεγιά.

129. Προ μεσημβρίας - μετά μεσημβρίαν

130. Πού την κεφαλήν κλίνη (και όχι πού την κεφαλήν κλίναι).

131. Μέτρον άριστον (και όχι παν μέτρον άριστον).

132. Σχετικά με προσφωνήσεις ιερέων :Π. χ πατήρ Δημήτριος, του πατρός ή πατέρα Δημητρίου, τον πατέρα Δημήτριο, πάτερ Δημήτριε (και όχι πάτερ Δημήτριος).

133. έξοχα=θαυμάσια εξόχως = Υπερβολικά ή πάρα πολύ

134. νύμφη = έντομο ή νεράιδα, νύφη (αναφορικά με τον γάμο)

135. το τείχος - ο τοίχος

136. σύγκλιση απόψεων - σύγκληση συνεδρίου - σύγκλειση δοντιών (επαφή των δοντιών της άνω και κάτω γνάθου)

137. εμβάθυνση (όχι: εμβάνθυνση)

138. έχω απαυδήσει (όχι: έχω απηυδήσει).

139. πληρώ - πληροίς - πληροί ( όχι: πληρείς-πληρεί)

140. Ευχαριστώ όλους όσοι στήριξαν το έργο (όχι : όλους όσους - η αντωνυμία όσοι είναι υποκείμενο και τίθεται σε ονομαστική). Χωρίς όμως τη λέξη όλους: Ευχαριστώ όσους στήριξαν το έργο.

141. πριν από την έναρξη (όχι πριν την έναρξη)

142. ψηλός (σχετικά με το ύψος - ψηλό βουνό) - ψιλός (γυμνός, αυτός που δεν έχει πληρότητα - ψιλή κυριότητα = η κυριότητα που δεν είναι πλήρης)

143. σαν ή ως: το σαν χρησιμοποιείται σε παρομοιώσεις, ενώ το ως για πραγματικές ιδιότητες (ενήργησε ως δικηγόρος)

144. κήτος (μεγάλο θαλάσσιο θηλαστικό) - κύτος (αμπάρι πλοίου)

145. σορός (σαρκοφάγος, φέρετρο, το σώμα του νεκρού) - σωρός (πλήθος πραγμάτων, μεγάλη ποσότητα)

146. έγγειος (αναφέρεται στη γη, ακίνητη ιδιοκτησία γης) - έγκυος (γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης, που κυοφορεί)

147. μήτρα (μέρος θηλυκού αναπαραγωγικου συστήματος) - μίτρα (είδος ενδύματος κεφαλής θρησκευτικών ηγετών)

148. σύγχυση (μπέρδεμα, ανακάτεμα) - σύγχιση (ψυχικός αναβρασμός, ανεξέλεκγτος εκνευρισμός)

149. έκκληση (εκ+καλώ = επίκληση, παράκληση) - έκλυση (εκ+λύω =απελευθέρωση, ηθική εκτροπή)

150. Ενεργητικές μετοχές σε -όντας ή -ώντας: Τα ρήματα που τελειώνουν σε –ω (χωρίς τόνο) σχηματίζουν τη μετοχή της ενεργητικής φωνής σε –όντας. Η κατάληξη γράφεται με –ο– και δεν

τονίζεται. Π.χ.

παίζω - παίζοντας
απλώνω - απλώνοντας

Τα ρήματα που τελειώνουν σε –ώ (με τόνο) σχηματίζουν τη μετοχή της ενεργητικής φωνής σε –ώντας. Η κατάληξη γράφεται με –ώ– και τονίζεται. Π.χ.: μιλώ - μιλώντας, ζητώ - ζητώντας

151. Λάθος - λανθασμένος: Η λέξη λάθος είναι ουσιαστικό. Η λέξη λανθασμένος είναι μετοχή που λειτουργεί σαν επίθετο. Ωστόσο, πολλές φορές συγχέουμε τις δύο λέξεις και έτσι γράφουμε: έδωσε λάθος απάντηση ή πήρε λάθος απόφαση. Από τη στιγμή που υπάρχει η μετοχή που λειτουργεί σαν επιθετικός προσδιορισμός, πρέπει να γράφουμε: έδωσε τη λανθασμένη απάντηση ή πήρε τη λανθασμένη απόφαση.

152. στο πλαίσιο ή στα πλαίσια (ορθό είνα : στο πλαίσιο): Η φράση αποτελεί νεολογισμό της Ελληνικής, που προήλθε πιθανότατα από το γαλλ. dans le cadre de(s) και ενισχύθηκε από το αγγλ. within the frame of (που πιθανόν να προέρχεται και αυτό από τη Γαλλική). Και στις δύο γλώσσες η φράση απαντά σε ενικό, πράγμα που είναι λογικό, όταν χρησιμοποιεί κανείς τη λ. πλαίσιο (γαλλ. cadre, πβ. κάδρο, αγγλ. frame). Από αυτή την άποψη φαίνεται προτιμότερη η χρήση τής φράσης σε ενικό

153. Λέξεις που συνοδεύονται από το ως τίθενται στην πτώση της λέξης που αναφέρονται  (αύξηση της μελέτης ως του καλύτερου μέσου - όχι ως το καλύτερο μέσο)

154. πολύς - πολλή- πολύ: Το επίθετο πολύς - πολλή - πολύ συνοδεύει ουσιαστικά και κλίνεται και στα τρία γένη: π.χ. έπεσε πολλή βροχή, ένιωσε πολύ κρύο κλπ. Το επίρρημα πολύ δεν κλίνεται και συνοδεύει ρήματα, επιρρήματα, επίθετα ή μετοχές.