ΑΓΝΟΙΑ ‘Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!!

Γράφει ο
Νίκος Ταξ. & Γεωρ. Δαβανέλλος

  Την Πέμπτη, στις 13 τούτου του μήνα απεβίωσε ο Παναγιώτης Καρανικόλας, γνωστός με το όνομα Πάνος. Ένας γιγενής Λαμιώτης που σε εκείνες τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 χάρισε στιγμές χαράς. Στιγμές χαραγμένες στις ψυχές όχι μονάχα των Λαμιωτών φιλάθλων μα κει εκείνων της Ελλάδας. Ο Πάνος ήταν ποδοσφαιριστής, όχι όποιος , όποιος ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας μάγος της μπάλας. Άπιαστος, απρόβλεπτος. Ήταν η δόξα του Λαμιώτικου και του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν τότε που το ποδόσφαιρο παιζόταν όχι για το χρήμα και τη μπίζνα. Ήταν τότε που αποτελούσε  την μόνη ψυχαγωγία – ναι ψυχαγωγία-την Κυριακάτικη ανάπαυλα, το τέλος του βδομαδιάτικου μόχθου. Η αναμονή , η προσμονή του παιχνιδιού της Κυριακής. Τότε που το γήπεδο κατακλυζόταν από ντόπιους και επισκέπτες. Τότε που ο Πάνος και οι συμπαίχτες τους με τη φιλοτιμία, την τιμιότητα, την ανιδιοτέλεια, μονάχα με μια πάστα για τον κόπο τους, σαγήνευαν και δόξαζαν το άθλημα. Του προσέφεραν πολλά χρήματα οι Αθηναϊκές ομάδες. Ο Πάνος δεν έφυγε, δεν πρόδωσε τη φανέλα  της Λαμιώτικης ομάδας του.

Όμως, στην εκδημία του αγνοήθηκε. Δεν παραβρέθηκε κανείς από τους αρμοδίους. Της Ένωσης Ποδ. Σωματείων, του ΠΑΣ, και των Αρχόντων. Μονάχα η Ένωση Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών προσέφερε ένα στεφάνι στη μνήμη του. Η προσφορά του κάθε ανθρώπου πρέπει να αναγνωρίζεται, έστω και σε εκείνη την ύστατη στιγμή του αποχαιρετισμού. Πολύ δε περισσότερο σε εκείνον που έπραξε κάτι για το σύνολο της κοινωνίας. Και ο Πάνος προσέφερε κάτι το ανεπανάληπτο.  Συνπροσευχήθηκαν   οι φίλοι του: Aλπόγλου, Βέλιος, Σαντάρμης, Σκαφτούρας, Κατσιφλόρος, Κοντουβάς, Πανόπουλος, Κοντέλας, Τσιάμης, Κόντος. Ίσως και μερικοί άλλοι τους οποίους δεν έπεσαν στην αντίληψή μου.

Ας είναι Αιωνία η Μνήμη του. Και θα είναι γιατί  οι στιγμές της δόξας του Λαμιώτικου ποδοσφαίρου που ετούτος μας χάρισε είναι χαραγμένες στην καρδιά και την ψυχή μας.