ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΟΜΦΗΣ ….

Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Τελικά οι επιπτώσεις των θεομηνιών θα μπορούσε να αποτιμώνται και με βάση τα ποσά των έκτακτων αποζημιώσεων. Φαίνεται ότι γίνεται και με αυτό τον τρόπο, δυστυχώς. Όμως από την άλλη θα ήταν μεγάλη αγνωμοσύνη εάν δεν υπάρχει ούτε και τώρα η δυνατότητα να εκτιμώνται οι μεγάλοι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την επί σειρά ετών διογκούμενη αστυφιλία μας.

Τα τραγικά παραδείγματα των πρόσφατων αλλά και παλαιότερων καταστροφικών φυσικών γεγονότων στην περιοχή της Αττικής δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.

Όταν το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας μιας χώρας των έντεκα εκατομμυρίων κατοίκων, έχει πληθυσμό της τάξεως των πέντε εκατομμυρίων, δε μπορεί να μιλάμε απλά για «στρεβλή ανάπτυξη» αλλά για έγκλημα.

Όχι μόνο επειδή η διαχείριση των κινδύνων σε περιπτώσεις έκτακτων συνθηκών είναι πάρα πολύ δυσκολότερη αλλά και σύμφωνα με όλα όσα από τις εξελίξεις των επιστημών επιτάσσονται για την κατ’ ελάχιστο σωστή λειτουργία των θεσμών και των υπηρεσιακών δομών, στα πλαίσια της εύρυθμης χωροταξικής και πολεοδομικής οργάνωσής μας.

Θα πρέπει το συντομότερο να αλλάξουμε «ρότα». Διαφορετικά ποτέ δε θα μπορούμε να λέμε ότι έχουμε τις δυνατότητες για σωστές και αποτελεσματικές διοικητικές παρεμβάσεις ή ότι διασφαλίζονται οι όποιες προοπτικές στα πλαίσια της βέλτιστης αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού μας ή ότι θα ελαχιστοποιηθεί κάποτε το έλλειμμα σε επίπεδο ανθρωπιστικών προτεραιοτήτων και αναγκών ή ότι οι  παραγωγικές μας δραστηριότητες θα γίνουν περισσότερο αποδοτικές.

Η ανάσχεση της κατάστασης που επικρατεί θα έπρεπε να είχε δρομολογηθεί από χρόνια. Οι διαφορές μεταξύ κέντρου και περιφέρειας κατέληξαν να είναι δυσθεώρητες. Και δεν χρειάζονται πολλά για να διαπιστώνονται τα αυτονόητα.

Σκέφθηκαν ποτέ οι αρμόδιοι τι σημαίνει η απαίτηση για την έκδοση «ηλεκτρονικής ταυτότητας κτηρίου» σε περιοχές της ενδοχώρας στις οποίες η ύπαρξη οικοδομημάτων θα έπρεπε να επιδοτείται ;

Ποια μπορεί να θεωρείται ότι είναι τα οφέλη μας από τη σύνταξη Ελληνικού Κτηματολογίου όταν υπάρχουν ολόκληρες γεωγραφικές ενότητες που οι «χωρικές μεταβολές» μπορεί να κοστίζουν περισσότερο από την αξία των ακινήτων ;

Δεν θα έπρεπε για τα θέματα αυτά οι απόψεις των εκλεκτών μας να διαγωνίζονται στο ποια θα μπορούσε να είναι καλύτερη ;

Μέχρι πότε θα υπερβαίνουμε τα εσκαμμένα και θα παραγνωρίζονται βασικές απαιτή-
σεις ;  

Η δρομολόγηση πολιτικών επιλογών στην κατεύθυνση της ισόρροπης και δίκαιης Περιφερειακής μας ανάπτυξης, φαίνεται πλέον καθαρά ότι είναι αδήριτη απαίτηση και μείζον Εθνικό ζήτημα.

Και όσο οι ανάγκες για την ανάταξη της κατάστασης δε μπορεί να γίνονται αντιληπτές από ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς εκφραστές μας, τόσο θα βυθιζόμαστε στο χάος μιας παντελώς άδικης για τη χώρα πραγματικότητας.

Σε σχέση με όλα αυτά προέχει να βρεθεί ο κοινός τόπος των επιλογών, μακριά από παρωχημένες, χωρίς ουσία και σε κάθε περίπτωση ζημιογόνες μικροκομματικές αντιπαραθέσεις.

Τα επιστημονικά “εργαλεία” που υπάρχουν, μπορούν και στη χώρα μας να χρησιμοποιούνται -ακόμα- με αρκετή αποτελεσματικότητα. Υπάρχει και η “πεπατημένη” των επιλογών οι οποίες εφαρμόσθηκαν ή εφαρμόζονται στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η ενεργοποίηση των ταγών μας, σε ότι αφορά την άρση των αδιεξόδων μας και η διάθεσή τους για τα αυτονόητα, είναι το ζητούμενο.