Απρεπής συμπεριφορά προς τον κεντρικό ομιλητή μέσα στον Μητροπολιτικό Ναό την 25η Μαρτίου

Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας
Μαθηματικός 

«Όστις εκ φόβου την γλώσσαν εγκλήσας έχει

κάκιστος είναι νυν τε και πάλαι δοκεί»

Σοφοκλής

Θα είμαι ευθύς και ειλικρινής πιστεύοντας ακράδαντα ότι οι ιδιότητες αυτές δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες στις ημέρες μας.

Σπουδαία μέρα η 25^η Μαρτίου. Το Έθνος γιορτάζει την Ελευθερία του και η Εκκλησία το λόγο της ύπαρξής της.

Υπάρχει παράδοση στη Λαμία να εκφωνεί τον πανηγυρικό της ημέρας πολίτης, κατά το τέλος της Δοξολογίας και όχι μετά το «δι’ ευχών …».

Θυμάμαι καλά τους Μητροπολίτες με όλο το ιερατείο καθ’ όλη τη διάρκεια του πανηγυρικού να βρίσκονται στο Σολέα μαζί με τους εκπροσώπους των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.

Άκουγαν με προσοχή τον ομιλητή, ο οποίος εκφωνούσε το λόγο του από ορατό «τοις πάσιν» βήμα και όχι μόνο από μερίδα «επισήμων».

Κάποιες φορές ο Δεσπότης εκφράζοντας την ικανοποίησή του γι’ αυτά που άκουγε φώναζε «άξιος», και άλλες το εκκλησίασμα ξέσπαγε σε ζωηρό χειροκρότημα.

Οι τωρινές Εφημερίδες «ΛΑΜΙΑΚΟΣ», «ΗΜΕΡΑ», αλλά και παλαιότερες έχουν καταγράψει τέτοιες στιγμές.

Η «ΦΩΝΗ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ» στο φύλλο 4 Απριλίου 1903 αναφέρει ότι:

«Στο Εκκλησιαστικό βήμα του Μητροπολιτικού Ναού του Αγ. Νικολάου ανήλθεν ο ποιητής Σπύρος Ματσούκας …».

Συνέβαλε με αυτό τον τρόπο η επίσημη Εκκλησία στη μορφοποίηση της ιδιόμορφης Ελληνορθόδοξης ταυτότητάς μας.

Κατά το φετινό εορτασμό τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Θα είμαι συγκεκριμένος  ^.  αφηρημένα μιλάνε μόνο οι εγωιστές, γιατί πιστεύουν ότι αυτό είναι καλό, ακίνδυνο και ωραίο.

Θα υπηρετήσω την αλήθεια, γνωρίζοντας ότι πρέπει να παραιτηθώ από τη γαλήνη. Έτσι επέλεξα να ζήσω ^. το πνεύμα μου κατασκευάζει τις επιλογές μου.

Ιδού το χρονικό.

• Αρχικά το εκκλησίασμα με τον πρέποντα σεβασμό άκουσε τους λόγους των Μητροπολιτών Κυρίλλου και Συμεών. (Ο Κύριλλος Κατερέλος ήταν μαθητής στο 1^ο Λύκειο Λαμίας ^. άκουσα το λόγο του με την ίδια προσοχή που παρακολουθούσε ο ίδιος τις διδασκαλίες μου στα Μαθηματικά. Ήταν αριστούχος).
• Μετά τη δοξολογία ήρθε η σειρά για τον πανηγυρικό της ημέρας από πολίτη, το όνομα του οποίου δε γνωρίζω ^.  βίωσα όμως το μαρτύριό του.

α) Τον τοποθέτησαν «υπό το μόδιον» και όχι στο Εκκλησιαστικό βήμα για να είναι ορατός σε όλους. Άκουγα λόγια λες και τα εκφωνούσε αόρατος αρχή !

β) Οι Εκκλησιαστικοί παράγοντες άφαντοι στο ιερό. Ο Μητροπολίτης Συμεών έκανε κατά διαστήματα την εμφάνισή του στην «Ωραία Πύλη».

γ) Διαρκούσης της ομιλίας διάκονοι, ιερείς, αρχιμανδρίτες βγαίνουν από την «Ωραία Πύλη» περνούν αγέρωχοι προ του ομιλητή, διασχίζουν το διάδρομο και εξέρχονται του Ναού. Μέρος του εκκλησιάσματος τους ακολούθησε στην έξοδο.

Το γύρισμα της πλάτης στον ομιλητή δεν είναι καθόλου τιμητικό, κύρια για κείνους που το πράττουν.

Δεν είχε κανένα νόημα αυτή η άκαιρη αποχώρηση της κουστωδίας ιερωμένων. Μα και αν ήταν απαραίτητη, το ιερό διαθέτει άλλες δυο πλάγιες εξόδους.

δ) Ο λόγος τελικά εκφωνήθηκε για τους εκπροσώπους των αρχών και μετρημένων στα δάχτυλα απλών πολιτών, ένας των οποίων άρχισε με το «τάμπλετ» του να καταγράφει τα γενόμενα.

Δυο παρατηρήσεις:

1. 1.    Αν υπάρχει σκέψη στην Εκκλησία να ομιλούν μόνο ιερωμένοι, οι πολιτικές αρχές ας οργανώνουν παράλληλη Εορταστική Εκδήλωση, ας πούμε στο Δημοτικό Θέατρο.
2. 2.    Όσο όμως κρατά αυτή η ωραία κατ’ εμέ συνήθεια θα πρέπει ο ομιλητής να τυγχάνει του ιδίου σεβασμού με τους ιερωμένους.

Απαράδεκτες στάσεις απέναντι στον ομιλητή δεν αποταμιεύουν αξία.

Δεν αμφισβητώ την καλή πίστη κανενός. Την ίδια στάση αναμένω και γώ από τους άλλους απέναντί μου. Προσπάθησα αυτά που έγραψα να είναι αληθινά, απαραίτητα, ευγενικά.