ΕΝ ΕΤΕΙ 2022 ….

Οι παραγωγικές διαδικασίες του τομέα των δημόσιων έργων και μελετών θεωρείται δεδομένο ότι έχουν άμεση σχέση και με την προάσπιση του κοινού και δημοσίου συμφέροντος των συμπολιτών μας. Και σε ότι αφορά αυτή την προοπτική, το ελάχιστο προαπαιτούμενο είναι η ύπαρξη ενός σεβαστού από όλους νομοθετικού πλαισίου.

Η επιμέλεια των θεμάτων του παραπάνω τομέα στο διάστημα της περασμένης 20ετίας είχε ως συνέπεια τις εργώδεις προσπάθειες των ταγών μας σε βαθμό μάλιστα που να δίνεται η εντύπωση ότι καταρρίφθηκε κάθε προηγούμενο «ρεκόρ». Πράγματι, την περίοδο από το έτος 2000 μέχρι τις μέρες μας, στον τομέα παραγωγής των δημόσιων έργων και μελετών είχαμε:

α. Την ψήφιση από τη Ελληνική Βουλή έντεκα (11) Νομοθετικών Διαταγμάτων και ειδικότερα των Ν.2940/2001, Ν.3164/2003, Ν.3263/2004, Ν.3316/2005, Ν.3669/2008, Ν.3886/2010, Ν.4155/2013, Ν.4219/2013, Ν.4412/2016, Ν.4782/2021.

β. Την υπογραφή περίπου δέκα έξι (16) Προεδρικών Διαταγμάτων, τα οποία συνοδεύουν τους παραπάνω Νόμους και σαράντα επτά (47) Πράξεων νομοθετικού περιεχομένου ή Υπουργικών Αποφάσεων ή Εγκύκλιων Οδηγιών (!!).

Ας σημειωθεί παράλληλα, ότι στο ίδιο διάστημα από τη Βουλή ψηφίσθηκαν και άλλοι οκτώ (8) Νόμοι για τα «Έργα Παραχώρησης» όπως επίσης διαμορφώθηκε και το ιδιαίτερο πλέγμα των νομοθετικών ρυθμίσεων (νόμοι, διατάγματα, κ.λπ.) για τις μελέτες του Κτηματολογίου.

Δε γνωρίζω εάν υπάρχει άλλη Ευρωπαϊκή χώρα της οποίας οι πολίτες και κυρίως οι παραγωγικές τάξεις να γίνονται δέκτες τέτοιων, ευρείας κλίμακας νομοθετικών παρεμβάσεων ή αλλαγών. Με μία χωρίς αρχή και τέλος ανούσια «πολιτικολογία» που τις περισσότερες φορές τη χαρακτηρίζουν οι αντιπαραθέσεις παρωχημένων αντιλήψεων και οι κάθε είδους υστεροβουλίες ή σκοπιμότητες.

Και με αποτέλεσμα να βιώνονται σήμερα από όλους -δυστυχώς- οι γνωστές αρνητικές εξελίξεις. Οι μικρομεσαίες μονάδες παραγωγής των μελετητών και κατασκευαστών μας, που στα προηγούμενα χρόνια των μεγάλων αναπτυξιακών χρηματοδοτικών προγραμμάτων «σήκωσαν» το βάρος της προσπάθειας, να εξακολουθούν για περισσότερο από μια δεκαετία να βρίσκονται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ή μπορεί και «της επιβαλλόμενης» απραξίας τους ….

Στα πλαίσια αυτής της κατάστασης θα ήταν παράλειψη να μην παρατηρηθεί και η ανεξήγητη στάση των εκφραστών της πολιτείας μας, που μέσα από τον «νομοθετικό τους οίστρο» θέλουν να εθελοτυφλούν και να διχογνωμούν ακόμα και ως προς τα αυτονόητα.

Το ζήτημα θεωρείται μείζον και προφανώς εξαρτάται από το βαθμό ευστοχίας των επιλογών που δρομολογούνται με τις ασκούμενες στη χώρα μας πολιτικές. Η πολυνομία για τη διαχείριση των προβλημάτων του συγκεκριμένου τομέα δραστηριοτήτων, ξεπέρασε προ πολλού τα «εσκαμμένα».

Με τη ρήση του Κικέρωνα «περισσότεροι νόμοι, λιγότερη δικαιοσύνη» να είναι σε κάθε περίπτωση επίκαιρη.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ