Η δημοσκόπηση της αγοράς!

Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Στεργίου
Εκπαιδευτικός Π.Ε.70 Μ.Δ.Ε.

Η αγορά εργασίας στην Ελλάδα τείνει να έχει τις παρακάτω κανονικότητες, οι οποίες προκύπτουν από έρευνες της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας :  

1) Στις παραγωγικές ηλικίες εργαζομένων 30-45 ετών, ο αριθμός των εργαζομένων μειώνεται, καθότι είτε βλέπουν τον δρόμο της επαγγελματικής εξέλιξης κλειστό και μεταναστεύουν είτε γιατί παρατηρούν ότι χρειάζονται γνωριμίες είτε γιατί οι προκηρύξεις στο δημόσιο είναι φωτογραφικές και προειλημμένες είτε την πελατεία την έχουν μόνο τα “παλιά ονόματα” Οι ικανότεροι και ευρέως πνευματικά καταρτισμένοι δεν μένουν στον τόπο μας. Οι εργαζόμενοι σε αυτή την μέση ηλικία δύσκολα συμβιβάζονται και απαιτούν τις καλύτερες απολαβές επειδή έχουν υψηλές οικογενειακές ανάγκες λόγω των παιδιών τους.

2) Οι δουλειές που ανοίγουν είναι στο λιανικό εμπόριο, στην διασκέδαση και την ψυχαγωγία, στις κατασκευές και στα logistics, οι οποίες δεν απαιτούν ειδικά προσόντα και οι εργοδότες θα προτιμήσουν εργαζόμενους στην ηλικία των είκοσι ετών οι οποίοι επιζητούν μόνο το χαρτζιλίκι τους ή στην συντάξιμη ηλικία, ενώ η στιβαρή ηλικία των 30-45, δεν είναι πειθήνιοι εργαζόμενοι και δεν προτιμούνται.

3) Αυξάνονται οι θέσεις μισθωτής εργασίας και μειώνονται οι αυτοαποσχολούμενοι οι οποίοι συκοφαντούνται ως φοροφυγάδες και πλέον τους φορολογούν άδικα επί τεκμαρτού εισοδήματος. Η γενικότερη εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι οι αυτοαπασχολούμενοι υπάρχουν μεν, αλλά έφυγαν από την επίσημη εργασία, δεν έχουν δημόσια ασφάλιση αλλά αναγκάζονται σε ιδιωτική ασφάλιση !

4) Από την μελέτη του ΚΕΠΕ, συνάγεται εύκολα η εκτίμηση ότι τα είδη εργασίας που προσφέρονται στην Ελλάδα είναι δουλειές χαμηλής εντάσεως γνώσεων και δεν παράγουν προστιθέμενη αξία. Υπάρχουν καινούργιες δουλειές στο εμπόριο, στην επισκευή μηχανοκίνητων οχημάτων, στην αποθήκευση και διακίνηση αγαθών ,στις κατασκευές, στις σχετιζόμενες με τον τουρισμό, και στα κέντρα διασκέδασης.

5) Στην μεταποίηση όπου παράγεται προστιθέμενη αξία ανοίξανε μόνο τέσσερις χιλιάδες θέσεις εργασίας σε έναν χρόνο, οι οποίες είναι λιγότερες από όσες χρειάζεται η χώρα μας. Αλλά υπάρχει μεταποίηση και μεταποίηση.

6) Ενώ η ελληνική κοινωνία είναι γηράσκουσα παρατηρείται μείωση θέσεων εργασίας στην υγεία και την κοινωνική μέριμνα. Πιθανότητα η ελληνική οικογένεια να έχει εσωτερικεύσει αυτή την δραστηριότητα και δεν την αναθέτει σε επαγγελματίες υγείας.

7) Οι μεγάλες επιχειρήσεις υπηρεσιών όπως είναι π.χ. οι τράπεζες, η ΔΕΗ, η Cosmote, επενδύουν σε ένταση τεχνολογίας η οποία εκτοπίζει την ανθρώπινη εργασία. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης απέτυχε, αυτή η πολιτική δεν εκφράζει τις ιδέες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού, τέτοια εντολή δεν έχει δώσει ποτέ η εκλογική βάση, καθώς έχει απαξιωθεί η εργασία και η αποταμίευση. Επιπλέον η απόκτηση κατοικίας, η απόκτηση βασικών αγαθών όπως και η οικονομική εξασφάλιση των παιδιών έχει καταστεί σχεδόν άπιαστο όνειρο για τη μεσαία και χαμηλότερη ελληνική οικονομική τάξη.

Η απάντηση σε αυτές τις προκλήσεις δεν μπορεί να είναι μόνο τεχνοκρατική, αλλά απαιτείται μια νέα οικονομική πολιτική με ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και κάθαρσης. Η χώρα πρέπει να επενδύσει στην υψηλού επιπέδου μεταποίηση, στη σύγχρονη γεωργία, στη φαρμακοβιομηχανία, στην ενέργεια, την τεχνολογία και στον ιαματικό τουρισμό.

Μια νέα πολιτική οφείλει να προστατεύσει την εργασία και να διασφαλίσει την πρόσβαση των πολιτών σε στέγη, εκπαίδευση, υγεία και βασικά αγαθά. Να εξορθολογίσει τη φορολογία και να αποκαταστήσει την ισότητα των οικονομικών ευκαιριών. Η όποια νέα διεύρυνση των ανισοτήτων αν δεν ληφθούν μέτρα θα αποτελέσουν αιτία να εμφανιστούν κοινωνικές εντάσεις και οι επερχόμενες συνέπειες θα αφορούν όλες τις οικονομικές τάξεις.