Κάλπη-τιμωρός! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

To οχυρό δεν άντεξε. Οι φιλελεύθερες αξίες αμφισβητήθηκαν, τα παραδοσιακά κόμματα της κεντροδεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας που τις εξέφραζαν κατακρημνίστηκαν.

Στη Γαλλία πρώτο κόμμα το κόμμα της Μαρί Λεπέν, στη Γερμανία οι σοσιαλδημοκράτες του Ολαφ Σόλτς πέρασαν στην τρίτη θέση, με το ακροδεξιό κόμμα του Afd να αναδεικνύεται δεύτερη δύναμη, στην Αυστρία πρώτη δύναμη η ακροδεξιά.

Αντίστοιχα ποσοστά αμφισβήτησης της φιλελεύθερης ταξης πραγμάτων και των κομμάτων που την εξέφραζαν σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο καταγράφονται στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία αλλά και σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης. Το κεντρικό μήνυμα των ευρωπαϊκών εκλογών σε τίτλους είναι η μεγάλη ανοδος της ακροδεξιάς και η συντριβή των παραδοσιακών κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς.

Οι δημοσκοπήσεις της προεκλογικής περιόδου που κατέγραφαν την ραγδαία άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και των δυνάμεων του λαϊκισμού και της δημαγωγίας επιβεβαιώθηκαν απόλυτα.

Αντίστοιχα μηνύματα έστειλαν οι πολίτες και στην Ελλάδα με την ραγδαία φθορά του κυβερνητικού κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, συγκριτικά πάντα, όχι με τα ποσοστά του κόμματος στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2019, όπως θέλουν να τα συγκρίνουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά με τα ποσοστά του κόμματος στις εθνικές εκλογές του 2023, με την αδυναμία των κομμάτων της κεντροαριστεράς να καρπωθούν αυτή την μεγάλη φθορά του κυβερνώντος κόμματος και με τα κόμματα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας να συγκροτούν αθροιστικά άτυπη δύναμη αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και όμως όλοι παριστάνουν τους νικητές.

Ξέχασαν τους στόχους που έθεταν προεκλογικά και από το βράδυ των εκλογών τα στελέχη της Νεας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αντί να παραδεχτούν την αποτυχία τους να πείσουν τους πολίτες, επιχειρούν εντελώς παραπλανητικά να εμφανίσουν μια εικόνα αναντίστοιχη με τα πολύ καθαρά μηνύματα της κάλπης.

Η Νέα Δημοκρατία δεν κατάφερε να περάσει τον πήχυ που είχε θέσει προεκλογικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός (33%), ωστόσο τα στελέχη της θεωρούν επιτυχία το γεγονός ότι κατάφεραν να διατηρήσουν μια μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα.

Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να διατηρήσει τις δυνάμεις του τουλάχιστον στα ποσοστά συντριβής που συγκέντρωσε στις εθνικές εκλογές του 2023, ωστόσο τα στελέχη του θεωρούν το αποτέλεσμα ικανοποιητικό γιατί, όπως λένε στις δημόσιες εμφανίσεις τους, ψαλιδίστηκε η διαφορά που τους χωρίζει από το πρώτο κόμμα.

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ βρίσκει έναν λόγο να “πανηγυρίζει” αφού, όπως λένε τα στελέχη του, ενίσχυσε τις δυνάμεις του στην Περιφέρεια και κατάφερε μέσα σε αυτή τη συγκυρία της κυβερνητικής φθοράς και της ακινησίας του ΣΥΡΙΖΑ, να έρθει τρίτο κόμμα παρά το γεγονός ότι προεκλογικά ... διαδήλωνε τη σιγουριά του ότι θα είναι δεύτερο κόμμα.

Θεωρώ ότι ένας από τους λόγους της αποστροφής που νιώθουν οι πολίτες προς τα συστημικά κόμματα ειναι ότι αποφεύγουν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας και κάθε φορά που ένα γεγονός ή ένα εκλογικό αποτέλεσμα δεν τους βολεύει επιδίδονται στην τέχνη της στρεψοδικίας.

Αν στα ποσοστά των κομμάτων συνυπολογίσουμε, το ιστορικό χαμηλό συμμετοχής σε συνδυασμό με την τερατώδη αποχή, τότε εύκολα μπορεί να κάνουμε λόγο για κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος στα μάτια των πολιτών.

Στο τελικό αποτέλεσμα της κάλπης διακρίνουμε ένα γενικευμένο αίσθημα δυσαρέσκειας για τις κυβερνητικές πολιτικές με τη Νέα Δημοκρατία να πληρώνει βαρύ πολιτικό κόστος για το ζήτημα της ακρίβειας που ροκανίζει τα εισοδήματα των πολιτών, για το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, για την διαχείριση της τραγωδίας των Τεμπών, για την Συμφωνία των Πρεσπών (δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στη Βόρεια Ελλάδα καλπάζουν τα κόμματα της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου και η Φωνή της Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου).

Η Νέα Δημοκρατία όμως πληρώνει βαρύ πολιτικό κόστος και για το θέμα της φορολόγησης των ελευθέρων επαγγελματιών, τους οποίους βάφτισε “με ένα νόμο και ένα άρθρο” φοροφυγάδες !

Την παντοδυναμία του κυβερνώντος κόμματος, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου του 2023, αμφισβητούν σήμερα οι ίδιοι οι πολίτες.

Την ίδια έκπληξη που νιώσαμε το βράδυ των εθνικών εκλογών βλέποντας το πρώτο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να σκαρφαλώνει στο 41%, τη νιώσαμε και το βράδυ των ευρωεκλογών βλέποντας το πρώτο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας μέσα σε έντεκα μόνο μήνες να κατακρημνίζεται από το το 41% στο 28,6%!

Την ίδια έκπληξη όμως νιώσαμε βλέποντας και τα ποσοστά των κομμάτων του δεύτερου και τρίτου κόμματος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ να μην κερδίζουν απολύτως τίποτα από την εκλογική καθίζηση του κυβερνώντος κόμματος.

Δεν ξέρω αν το έχουμε καταλάβει το πρόβλημα που έχουμε είναι δομικό πρόβλημα του πολιτικού συστήματος, έτσι όπως αυτό λειτούργησε στα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Το επισημάναμε σε προηγούμενο άρθρο μας, το υπενθυμίζουμε και τώρα. Από το 2019 μέχρι σήμερα, ζούσαμε την πλήρη αποδόμηση ενός εκ των δύο βασικών πυλώνων του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Του πυλώνα της αντιπολίτευσης. Θα ήταν σκέτη καταστροφή αν τώρα αρχίσουμε να συζητάμε και για το ενδεχόμενο κατάρρευσης του δεύτερου και σημαντικότερου πυλώνα του μεταπολιτευτικού μας συστήματος. Του πυλώνα της κυβερνησιμότητας.

Δεν ξέρω πως ερμηνεύουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών οι Νεοδημοκράτες αλλά δεν μπορεί να δηλώνουν ικανοποιημένοι με τη μεγάλη διαφορά του πρώτου από το δεύτερο κόμμα, κάνοντας πως δεν βλέπουν ότι έχασαν την εμπιστοσύνη πολύ μεγάλης μερίδας των πολιτών, όπως αυτή αποτυπώνεται στην πτώση των 12 ποσοστιαίων μονάδων.

Η πραγματική τραγωδία ωστόσο για το πολιτικό μας σύστημα είναι η μεγάλη αποχή και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι στις κάλπες πήγαν για να ψηφίσουν λιγότεροι πολίτες από κάθε προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος