Καϋμένε Νίκο
Ο Νίκος είναι φίλος μου, αλλά τι να τον κάνω, δεν είχε μυαλό. Του είπαν όταν έκανε την θητεία του στην Αεροπορία να μείνει μόνιμος μηχανικός αεροσκαφών αλλά εκείνος είχε το μυαλό απάνω από την σκούφια. Ήθελε να γίνει έμπορος ελαιών, καλλιεργητής σιτηρών και εκτροφέας αγελάδων. Νέος ήταν, είχε όνειρα δημιουργίας και παραγωγικότητας, δεν θα τον κράταγε κανένας. Τον έβλεπε ο Andreas και γελούσε κρυφά.
Αχ φουκαρά μου τι θα σε κάνω εσένα! Και τον έκανε.
Ο Νίκος την νύχτα πότιζε τα τριφύλλια του, την ημέρα όργωνε τα δικά του χωράφια, πήγαινε και κανα μεροκάματο με το τρακτέρ του σε άλλες ιδιοκτησίες, γύριζε άρμεγε τις γελάδες του, φόρτωνε με τα χέρια του στην πλατφόρμα τις μπάλες ζωοτροφών βάρους 50 κιλά η κάθε μία και όταν ευκαιρούσε ξάπλωνε κανά δίωρο την νύχτα. Τον έβλεπα και δεν μπορούσα να βρώ κάποιον άλλον να τον συγκρίνω, ταυρί σχέτο. Δουλειά όχι νύχτα με νύχτα αλλά μέρα με μέρα, ξάπλωνε όταν ξημέρωνε, δήθεν για να ξαπλώσει και σηκωνόταν αμέσως σαν ελατήριο όρθιος. Εκεί, στη δουλειά, στο καθήκον. Πάντα ως ει παρών.
Η δουλειά πήγαινε καλά, όμως σε κάποια στιγμή θέλησε κάποιο κεφάλαιο παραπάνω για να εκσυγχρονίσει τα μηχανήματά του. Εκεί ακριβώς του την είχε στήσει ο Andreas.Καραδοκούσε. Για περάστε παρακαλώ απ τον πάγκο της Τράπεζας, επιτόκιο 45%. Ανυπόφορο, δυσβάσταχτο αλλά αναγκαίο, έπρεπε να καλυφθεί η λεγόμενη ΑΤΑ των Δημοσίων υπαλλήλων. Νόμισε ο Νίκος πως θα τα βγάλει πέρα, αλλά ο άλλος είχε σπουδάσει οικονομικά στην Αμερική και ήξερε πως ο Νίκος θα χρεοκοπούσε. Καθηγητής Πανεπιστημίου τζάνεμ!
Εδώ χρεοκόπησε ο Τσαούσογλου, η σωληνουργία Κορίνθου και δεν θα χρεοκοπούσε ο Νίκος από το χωριό? Χαμογέλασε ο Andreas και έγειρε στην φιλόξενη για όλους αγκαλιά της Μιμής. Αν είχε μείνει ο Νίκος στην Αεροπορία σήμερα θα ήταν παχυλοσυνταξιούχος εδώ και είκοσι χρόνια.
Ο Νίκος χρεοκόπησε, δεν τα έβγαλε πέρα, ήταν δυσβάσταχτο το χρέος, μεγαλύτερο από την τιτάνια προσπάθειά του. Σήμερα είναι 61 χρονών αλλά δεν λέει να το βάλει κάτω. Δουλεύει οδηγός σε τριαξωνική νταλίκα και είναι και πάλι από τους καλλίτερους.
Ξυπνάει στις 4 κάθε πρωί γιατί στις πέντε πρέπει να παραλάβει την νταλίκα από τον σταθμό της Λαμίας. Μετά ξεκινάει για τα Τρίκαλα, εκεί φορτώνει το πρώτο φορτίο και φεύγει αμέσως για την Λάρισα.
Φορτώνει στην Λάρισα δεύτερο φορτίο και φεύγει ασμένως για τα καλύβια Αττικής. Εκεί αργά μετά το μεσημέρι θα ξεφορτώσει το μισό εμπόρευμα και θα φύγει ολοταχώς για την Μάνδρα Αττικής.
Αργά το απόγευμα προς το βράδυ θα ταξιδέψει προς την Λαμία. Θα βρίσκεται στο σπίτι του λίγο μετά τις 9 το βράδυ. Λίγο φαϊ, ένα ντούς και αμέσως για ύπνο.
Το επόμενο πρωί ξεκινάει και πάλι το ημερήσιο δρομολόγιο των 800 χιλιομέτρων. Είναι όμως ευχαριστημένος και υπερήφανος γιατί κερδίζει το βιός του με ιδρώτα και κυρίως με εντιμότητα.
Εισπράττει 860 ευρώ τον μήνα. Ξέρει πως οι συνταξιούχοι του δημοσίου γελούν χαιρέκακα αφού εκείνοι εισπράττουν 1.300 ευρώ (κάποιοι ίσως και 1.800) χωρίς να κάνουν περισσότερο από 10 μέτρα κι αυτά μόνον με την κίνηση της κάτω σιαγώνας. Έργα και ημέρες του Andreas Papandreou.
Από τον τάφο του μισεί και σχεδιάζει ακόμα τι κακό μπορεί να κάνει στους Έλληνες.
Του Συνεργάτη μας,
Φοίβου Ιωσήφ
