Μια άλλη χώρα!

Γράφει ο Χρήστος Αλεξανδρής

Τα οσα συμβαίνουν σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία με την παραίτηση του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον μας υποχρεώνουν να σκεφτούμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των ηγετών στη διαμόρφωση του μέλλοντος των κοινωνιών. Σε μία χώρα που όλοι θαύμαζαν για το μεγαλείο της, αλλά και πολλοί την μισούσαν για τον πλούτο της και το δυναμισμό της, σήμερα οι περισσότεροι εκφράζουν τη λύπη τους για αυτά που συμβαίνουν σε μία από τις παλαιότερες δημοκρατίες του κόσμου και στη χώρα που αποτέλεσε και αποτελεί το κέντρο του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Η παραίτησή του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, του ηγέτη που το ονομά του γράφτηκε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έβαλε την υπογραφή του για την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συνέπεσε χρονικά με τη θλιβερή επέτειο του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα το 2015.
Με αφορμή τα όσα ειπώθηκαν αυτές τις μέρες μέσα και έξω από τη Βουλή απο τους πολιτικούς ολων των κομμάτων και κυρίως απο τους πρωταγωνιστές εκείνης της δραματικής περιόδου, μας δίνουν την ευκαιρία να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις για το πού βρίσκεται σήμερα η χώρα και πού θα βρισκόταν, αν τότε είχαμε αποφασίσει να ανοίξουμε την πόρτα του φρενοκομείου!
Διότι κακά τα ψέματα. Το 2015 η Ελλάδα έπαιξε με τη φωτιά! Φλέρταρε σοβαρά με την εξοδό της  από το ευρώ και ενδεχομένως και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και επειδή δεν είναι ακόμα σαφές αν αντλήθηκαν από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου τα απαραίτητα συμπεράσματα ή αν έχουν γίνει πλήρως κατανοητά το κόστος μίας πιθανής εξόδου όσο και το όφελος της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ, καλό είναι να θυμόμαστε το παρελθόν για να βλέπουμε από τους κινδύνους τους οποίους γλιτώσαμε.
Ας σκεφθούμε για μία στιγμή και με αφορμή τα γεγονότα στη Μεγάλη Βρετανία σε τι κατάσταση θα ήταν σήμερα η Ελλάδα και οι Έλληνες, αν... ατενίζαμε το μέλλον έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Παρατηρώντας από απόσταση σήμερα την εποχή της οικονομικής κρίσης,της επαπειλούμενης χρεοκοπίας και της ελευσης των μνημονίων, ούτε καν διανοείται κανείς να σκεφτεί τι θα είχε συμβεί αν δεν είχαμε λάβει αυτή τη βοήθεια, η οποία συνιστά τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση που έχει γίνει μέχρι σήμερα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Ποτέ αλλοτε στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, οπως αναφέρουν δεκάδες μελέτες που εχουν γίνει απο εγκυρους αναλυτές, μια χώρα δεν δανείστηκε τόσο μεγάλα ποσά που να φθάνουν το υψος του δημόσιου χρέους της.
Αλλά δεν είναι μόνο οι οικονομικοί λόγοι. Υπάρχουν και πολιτικοί λόγοι. Είναι το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας και κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα σήμαινε για μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα να βρεθεί μόνη της στην ευρύτερη ταραγμένη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων με έναν ρωσο-ουκρανική πόλεμο να συνεχίζεται και με όλα τα εθνικά ζητήματα ανοιχτά με την τουρκική επιθετικότητα να κλιμακώνεται και τις δυνάμεις του αναθεωρητισμού να απειλούν με αρπαγή εδαφών και αλλαγή συνόρων μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα αποσταθεροποίησης και ανασφάλειας.
Μπορεί μια μεγάλη χώρα όπως η Μεγάλη Βρετανία να μην έχει τόσο μεγάλη ανάγκη την ευρωπαϊκή ένωση όπως ισχυρίζονται πολλοί υποστηρικτές του Brexit και στην Ελλάδα,όμως μία μικρή χώρα όπως η Ελλάδα χρειάζεται μία ισχυρή Ευρώπη.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα κατάφερε να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως είπε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης,είναι γιατί ευτύχησε να έχει πολιτικούς ηγέτες σε κρίσιμες συγκυρίες που εβαλαν το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και προσωπικό όφελος.
Η Ελλάδα του 2022 δεν είναι η Ελλάδα του 2015! Έχει ανακτήσει το διπλωματικό της κεφάλαιο που είχε απωλέσει το 2015 και έχει ενισχύσει την αξιοπιστία της και την διαπραγματευτική της δύναμη στους θεσμούς της ευρωπαϊκής Ένωσης. Ολα αυτά συνιστούν και μια απάντηση σε αυτούς που δεν κρύβουν την ρωσοφιλία τους και συνεχίζουν να χτίζουν πολιτικές καριέρες, επενδύοντας σε μια αντιδυτική ρητορική μέσα απο λαικίστικα και απατηλά συνθήματα.
  Χρήστος Αλεξανδρής