Ο αγώνας των Aγροτών! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Δεν ξέρω ποιά θα ειναι η εξέλιξη των αγροτικών κινητοποιήσεων στην Ελλάδα. Αν δηλαδή οι αγρότες θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους το επόμενο διάστημα ή αν θα καθήσουν στο τραπέζι του διαλόγου με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης για να συζητήσουν τα προβλήματα. Είναι γνωστό όμως ότι δεν είναι η πρώτη φορά που οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν.  

Το αγροτικό κίνημα έχει πίσω του μια μεγάλη ιστορία αγώνων με δυναμικές κινητοποήσεις, αποκλεισμούς δρόμων, καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και συλλαλητήρια με αγροτικά μηχανήματα ακόμη και στο Σύνταγμα.  

Στις περισσότερες των περιπτώσεων οι κυβερνήσεις υποχωρούσαν μπροστά στις δυναμικές αντιδράσεις των αγροτών. Και απαντούσαν με τη γνωστή συνταγή της αύξησης των επιδοτήσεων.

Η αγροτική οικονομία όμως δεν εγινε πιο ανταγωνιστική, παρά τους πακτωλούς χρημάτων που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια υπό τη μορφή επιδοτήσεων στον αγροτικό κόσμο. Και ο βασικός λόγος που τα προβλήματα των αγροτών δεν λύθηκαν αλλά επιδεινώθηκαν, είναι γιατί ουδέποτε μέχρι σήμερα υπήρξε ένας ουσιαστικός διάλογος ανάμεσα στις κυβερνήσεις και τον αγροτικό κόσμο για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, τη μείωση του κόστους παραγωγής και τη χάραξη στρατηγικής για τους τομείς που θα μπορούσαν να στρέψουν την παραγωγή τους για να αποκτήσει ο αγροτικός τομέας την εξωστρέφεια που χρειάζεται.  

Πριν λίγες ημέρες στη Λαμία έλαβε χώρα το 1ο Συνέδριο Αγροτικής Επιχειρηματικότητας.

Αναλύθηκαν διεξοδικά οι προκλήσεις, οι απειλές αλλά και οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται για τον αγροτικό κόσμο της Φθιώτιδας και το μέλλον της ελληνικής γεωργίας σε έναν κόσμο που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς μεταβάλλοντας ολοταχώς τις συνθήκες παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων.

Με θέμα «Ο πλούτος της Φθιωτικής γης σε πρώτο πλάνο για ένα βιώσιμο μέλλον», το συνέδριο διοργάνωσε το Επιμελητήριο Φθιώτιδας με σκοπό την ανάδειξη των ζητημάτων που απασχολούν τον πρωτογενή τομέα καθώς και τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που παρουσιάζονται στη νέα Προγραμματική Περίοδο για την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής της Στερεάς Ελλάδας.

Με μια πρώτη ματιά ίσως ακούγεται παράξενα ότι το Επιμελητήριο Φθιώτιδας διοργάνωσε εκδήλωση για την αγροτική επιχειρηματικότητα. Επί της ουσίας όχι μόνο παράξενο δεν είναι να συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά είναι και απολύτως δικαιολογημένο το ενδιαφέρον της Διοίκησης του Επιμελητηρίου για το παρόν και το μέλλον του αγροτικού κόσμου καθώς η παραγωγή τροφίμων και αγροτικών προιόντων είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Μια μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που ζει σήμερα μέσα σε ένα κλίμα οικονομικής ανασφάλειας και φόβου για το αν θα καταφέρει να αντέξει στις πιέσεις από τον διεθνή ανταγωνισμό και την εκτόξευση του κόστους παραγωγής.  

Η Ελλάδα είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό αυτοαπασχολούμενων και μικροιδιοκτητών στην Ευρώπη. Μπορεί η κυβέρνηση να κάνει συνεχώς εκκλήσεις στους ξένους να έρθουν να επενδύσουν στη χώρα μας, προσπαθώντας να διαμορφώσει ένα ολοένα πιο φιλικό επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον και δίνοντας κίνητρα για να έρθουν μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά ακόμη και σήμερα η Ελλάδα παραμένει κατά βάση η χώρα των μικρών μονάδων. Και παραμένει οικονομία αυτοαπασχολούμενων και μικροϊδιοκτητών παρά τα χρήματα που έχουν δοθεί στους συνεταιρισμούς, τους Αγροτικούς Συλλόγους, μετα τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και τα ΕΣΠΑ και παρά τα επενδυτικά και αναπτυξιακά κίνητρα για να μεγαλώσουν οι αγροτικές εκμεταλεύσεις, ξεφεύγοντας από το πρότυπο της μικρής οικογενειακής επιχείρησης.

Αυτό όμως που θεωρειται για τους κυβερνώντες μειονέκτημα κάτω από πραγματική στήριξη και διευκολύνσεις φορολογικές θα μπορούσε να μετατραπεί σε μεγάλο πλεονέκτημα.

Σε όλες τις αγροτικές καλλιέργειες αλλά και στον κτηνοτροφικό τομέα, οι αλλαγές στην ποιότητα και τις αποδόσεις μπορούν να αυξήσουν θεαματικά τη συμμετοχή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ της χώρας. Σήμερα οι τεχνολογικές εξελίξεις παρέχουν όλο και περισσότερες δυνατότητες σε μικρές επιχειρήσεις να βρίσκουν πελάτες παντού χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς.  

Διαβασα κάπου ότι η Ολλανδία έχει δέκα φορές μεγαλύτερη παραγωγή από την Ελλάδα, ενώ έχουμε την ίδια καλλιεργήσιμη γη. Δεν ξέρω αν μπορούμε να ανταγωνιστούμε την Ολλανδία, την Γαλλία ή την Γερμανία ή να κάνουμε αγώνα για να κερδίσουμε στον ανταγωνισμό την Ισπανία και την Πορτογαλία που μπήκαν στην Ευρώπη αργότερα από εμάς.

Σίγουρα όμως μπορούμε να αναπτύξουμε το δικό μας αναπτυξιακό πρότυπο στην ελληνική γεωργία που δεν θα μοιαζει με το μοντέλο καμίας άλλης χώρας. Να χαράξουμε το δικό μας δρόμο.

Δεν θα πάμε να ανταγωνιστούμε ούτε τους Ολλανδούς, ούτε Γερμανούς, Γάλλους, Πορτογάλους. Γιατί ομως η Ελλάδα δεν μπορεί να ειναι ο μεγαλύτερος παραγωγός φέτας, γιαουρτιού, ελιών, λαδιού, σταφυλιών, κρασιών και άλλων προϊόντων, όπως απορούσε ο πρώην πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων Δημήτρης Λακασάς που το 2017 ανακηρυχτηκε “Καινοτόμος Επιχειρηματίας της Χρονιάς”; 

Δεν μας λείπει, το κλίμα, ο ήλιος, η ιστορία, ο πολιτισμός, είμαστε μια πανέμορφη χώρα και ένας παγκόσμιος προορισμός και το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να στρωθούμε στη δουλειά όλοι !

Χρήστος Αλεξανδρής