O αργαλειός

Γράφει η Αρχοντούλα Ζωγραφοπούλου - Τσιάμη

Γεγονότα, γεγονότα, γεγονότα που δυστυχώς από την αρχή αυτής της κυβέρνησης ως τώρα μας προλαβαίνουν.

Και θα μας προλαβαίνουν μέχρι το τέλος της θητείας της, αφού δεν υπάρχει χρόνος για ελέγχους και για πρόληψη.

Τα ρίχνουν οι κύριοι της Ν.Δ. όλα στο θα, στο ίσον ποτέ.

Οπότε επόμενο είναι να κάνει ό,τι θέλει ο καθένας σ’ έναν ξέφραγο αμπελώνα. Εξαφανισμένος λοιπόν ο έλεγχος και στάσιμος ο κρατικός μηχανισμός.

Ο Κυριάκος από τη θέση πια του πρωθυπουργού, την πρώτη του δήλωση που έκανε ήταν πως θα είναι ο πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων για να υπάρχει εθνική ενότητα και πως το ενδιαφέρον του θα στραφεί στην αξιολόγηση και την αξιοκρατία, που ως τώρα όλα αυτά ανύπαρκτα.

Το θέμα Πάτση καθώς και τις παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη και άλλων τα βλέπουν στην κυβέρνηση σαν μικρή γιορτή, σαν τίποτα, σαν παρανυχίδες, όπως ελέχθη. Και άλλα είπαν, όπως, όποιος θέλει να πληρώνει θα έχει σπίτι. Δεν είπαν ότι όποιος έχει να πληρώνει, αλλά εμείς ξέρουμε τι κάνουμε και δεν αλλάζουμε. Άλλος να του μιλούν μόνον στον πληθυντικό, θέλει ντε και καλά να φαίνεται άτομο αξιοσέβαστο. Και τι να πρωτοπούμε. Λένε-λένε, αρέσκονται να μονοπωλούν στο λόγο, με λόγια του αέρα, ασυναρμολόγητα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ακούνε, κουφάθηκαν. Ο λαός ο καημένος ό,τι και να πει ή να ζητήσει, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Η φτώχεια, η ανεργία, οι ανατιμήσεις στα πρώτης ανάγκης τρόφιμα και γενικά από τη μια μέρα στην άλλη, το θέμα μας μια τραμπάλα.

Το ψέμα, οι κωλοτούμπες, το ήξεις αφήξεις, επίκαιρο όσο ποτέ. Χρειαζόμαστε πολλές Πυθίες και χρησμούς μα και πάλι εκεί στο ου θα καταλήξουν.

Επομένως η κυβέρνηση εκεί στον κρατικό αργαλειό, μπέρδεψε τα νήματα, το υφάδι με το στιμόνι πηγαινοφαίρνει τη σαΐτα, αλλά αυτό το χτένι δεν καταφέρνει να το χτυπήσει κι έτσι χαλί δεν πρόκειται να δούμε.

Να και το ξεσπίτωμα από τους χιλιάδες πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, εκεί που βλέπουμε την αποκορύφωση της ταπείνωσης των φτωχών συνανθρώπων μας. Ντροπή.

Οι αποφάσεις αυτές παίρνονται στα μεγάλα τραπέζια των χορτασμένων, των άνετων οικονομικά. Εκεί που βλέπουμε τις διαφορές στα πόθεν έσχες τους. Σαν τι άλλο να δούμε και να το καταπιούμε.