Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Η πολιτική βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας εκπλήσσει. Εν μέσω καύσωνα, υψηλών θερμοκρασιών και καταστροφικών πυρκαγιών, ουδείς περίμενε πως τα φώτα της δημοσιότητας θα στρέφονταν ξαφνικά στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ. 

Και όμως αυτό συνέβη όταν βγήκε στον αέρα το ονομα του υποψήφιου Βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη ως πιθανή πέμπτη υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος.

Εν αναμονή των εξελίξεων, ως ένα πρώτο σχόλιο θα λέγαμε ότι “ένας αυτοδημιούργητος εφοπλιστής, Αμερικανοτραφής και πολύγλωσσος υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος”, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει τα μέσα ενημέρωσης θα ήταν η ... εκδίκηση της ιστορίας για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που μέχρι χθες δεν ήθελε να αλλάξει και αναμασούσε συνεχώς συνθήματα της δεκαετίας του ‘80, ξεπερασμένα από τις εξελίξεις και την ίδια την κοινωνία !

Η νέα υποψηφιότητα θα μπορούσε να πεί κάποιος ότι είναι γέννημα της ανάγκης ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα εξουσίας που να εκφράζει την εποχή του και τις προσδοκίες της κοινωνίας.

Δεν ξέρω αν αυτό είναι που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Το βέβαιο είναι ότι αυτό χρειάζεται η κοινωνία σήμερα και αναγνωρίζεται απ’ όλους. Ακόμη και από το κυβερνών κόμμα, τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από τα χείλη των πολιτικών το τελευταίο διάστημα ότι η Δημοκρατία, ο κοινοβουλευτισμός, το πολιτικό μας σύστημα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ομαλά χωρίς αντιπολίτευση που αποτελεί βασικό πυλώνα λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

Άλλωστε μην ξεχναμε ότι η περιοδικότητα των εκλογών έχει νόημα όταν υπάρχει η δυνατότητα η αντιπολίτευση του σήμερα να γίνει κυβέρνηση αύριο. Και αυτή η δυνατότητα στις εκλογές του Μαΐου - Ιουνίου ακυρώθηκε με την έννοια ότι το εκλογικό σώμα με την ψήφο του αφαίρεσε τη δυνατότητα από την αντιπολίτευση να ασκεί τον θεσμικό της ρόλο στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει μέσα από τις εσωκομματικές κάλπες θα έχει μπροστά του μια διπλή αποστολή. Να επιστρέψουν αυτοί που έφυγαν, χωρίς να φύγουν αυτοί που έμειναν !

Δύσκολο το εγχείρημα, μεταξύ μας, ίσως αποδειχτεί και ακατόρθωτο. Το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί δουλειά πολλή.

Ευκαιρίες για να αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ και από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα εξουσίας δόθηκαν αρκετές στο πρόσφατο παρελθόν.

Την πρώτη φορά, το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να υποκαταστήσει το ΠΑΣΟΚ στα αριστερά του κέντρου και να γίνει κυβέρνηση.

Τη δεύτερη φορά, το 2019, όταν έχασε τις εκλογές αλλά διατηρήθηκε στην αντιπολίτευση με ένα πολύ υψηλό ποσοστό, ικανό για να αποτελέσει τη βάση για την αναγέννηση, την μετεξέλιξη και την επιστροφή του κόμματος στην εξουσία.

Δυστυχώς δεν εκμεταλλεύτηκε καμία από τις δύο ευκαιρίες, με αποτέλεσμα η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου του 2023 να είναι η φυσική συνέπεια της άρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή.

Σήμερα έχει ανοίξει ένας νέος μεγάλος κύκλος και το πρόβλημα είναι ότι απέναντι στην κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν βλέπει κανείς ούτε τη σοσιαλδημοκρατία του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, ούτε την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκονται και οι δύο σε υποχώρηση. 

Φυσικά πολλά μπορούν να αλλάξουν στο μακρύ χρόνο της πολιτικής. Γιατί πολιτική είναι σύγκρουση πολλές φορές ακόμη και με τον εαυτό μας. Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, αντιπροσωπεύει η νέα υποψηφιότητα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. 

Ενόψει των εσωκομματικών εκλογών ένα είναι το ερώτημα : Θα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με το νέο αρχηγό ή τη νέα αρχηγό να εξελιχθεί σε ένα κόμμα εξουσίας που θα εκφράζει την ανανεωμένη εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα ή θα παραμείνει μια μικρή δύναμη της Αριστεράς στα χρόνια της μεταπολίτευσης ;

Χρήστος Αλεξανδρής