Οι κρίσεις δεν σταματούν ποτέ! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Ζούμε στον αστερισμό των απανωτών κρίσεων. Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη. Όπως έλεγε ένας αναλυτής ''ζούμε μία καταστροφή, μέσα σε μια άλλη καταστροφή''.
Η χρηματοπιστωτική κρίση τη δεκαετία του 2010 οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Και την Ελληνική οικονομία στην περιπέτεια των μνημονίων. Στην κορύφωση της κρίσης οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν τα πάντα για να σώσουν το τραπεζικό σύστημα από την κατάρρευση και τη χρεοκοπία. Με τρεις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις που τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός με την αύξηση του δημόσιου χρέους.
Στη συνέχεια ήρθε η πανδημία που αποτέλεσε τη μεγαλύτερη διαταραχή μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι επιπτώσεις στην υγεία, την οικονομία, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά ήταν μεγάλες.
Αλλά και πάλι οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα εφαρμόζοντας πρωτόγνωρα μέτρα έκαναν τα πάντα για να στηρίξουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Σε αυτή την προσπάθεια βοήθησαν και οι τράπεζες. Οι οποίες προχώρησαν στη χαλάρωση της αυστηρής νομισματικής τους πολιτικής προκειμένου να αποτρέψουν την οικονομική κατάρρευση των οικονομιών. Μείωσαν και σε πολλές περιπτώσεις μηδένισαν τα επιτόκια, ενώ προχώρησαν στην μαζική αγορά κρατικών ομολόγων για να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τον σοβαρό υγειονομικό κίνδυνο.
Οι κρίσεις όμως δεν σταματούν ποτέ όπως είπαμε και στην αρχή του σημερινού σχολίου. Μετά την πανδημία ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία, αυξάνοντας κατακόρυφα τις τιμές στις πρώτες ύλες, τα ορυκτά καύσιμα και τα τρόφιμα με συνέπεια μια ενεργειακή κρίση τεραστίων διαστάσεων. Όλες οι χώρες και φυσικά και η Ελλάδα αναγκάστηκαν να αυξήσουν και πάλι τις δαπάνες του προϋπολογισμού τους για να στηρίξουν με οριζόντια μέτρα τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες αλλά και ολόκληρη την οικονομία.
Η αύξηση όμως των δαπανών εκτόξευσε τον πληθωρισμό. Στη μάχη καταπολέμησης του πληθωρισμού οι Τράπεζες αυξάνουν τα επιτόκια δανεισμού με κίνδυνο όμως να προκληθεί μία μεγάλη ύφεση στις οικονομίες και οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα (357 δις ), να βρεθούν αντιμέτωποι με τεράστια οικονομικά προβλήματα.
Ακόμη και σήμερα όμως που οδηγούμαστε στην αύξηση των επιτοκίων και ο δανεισμός γίνεται ακριβότερος η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα κάνει τα πάντα για να στηρίξει επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι μέχρι πότε θα έχει αυτή τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στην οικονομία. Διότι οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι και τα αποθέματα εξαντλούνται. Όλοι φυσικά αντιλαμβανόμαστε ότι η οικονομική εξίσωση δεν είναι εύκολη. Απεναντίας είναι ίσως η πιο δύσκολη εξίσωση που έχει να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση από την αρχή της θητείας της αν κρίνουμε μάλιστα και από τις εκκλήσεις της προς τους τραπεζίτες να προχωρήσουμε σε μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών για να αποφύγουμε μία νέα γενιά κόκκινων δανείων βρισκόμαστε μπροστά σε κατάσταση συναγερμού.
Με τις τράπεζες να έχουν πλέον στο μυαλό τους το πως θα μειώσουν τον πληθωρισμό, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι οι πιέσεις που θα δεχτεί η ελληνική οικονομία τους επόμενους μήνες θα είναι αφόρητες, καθώς ο δανεισμός γίνεται ακριβότερος όχι μόνο για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά αλλά και για το ίδιο το κράτος.
Ο κίνδυνος να βρεθούμε πλέον σε μία νέα κρίση χρέους με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ελληνική οικονομία είναι υπαρκτός και επισημαίνεται από όλους τους σοβαρούς αναλυτές.
Αλλά για την κυβέρνηση αυτό που προέχει είναι οι εκλογές και πως θα κερδίσει μια δεύτερη τετραετία. Όλα τα άλλα θα απασχολήσουν στο μέλλον ίσως μια άλλη κυβέρνηση που θα κληθεί υπό διαφορετικές συνθήκες να διαχειριστεί το πρόβλημα.
Χρήστος Αλεξανδρής
