ΟΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Γράφει ο Βασίλης Μαστρογιάννης,

Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου - Διδάσκων στο ΕΑΠ

Η Πολιτεία ή όπως συνηθίζουμε να λέμε ΄΄το Κράτος΄΄ έδωσε και δίνει συνεχώς αφορμές αμφισβήτησής του, με την αναποτελεσματικότητά του ( Πύργος, Μάτι κλπ) με την αναξιοκρατία ( σταθμάρχης κ.α.) την ανικανότητα και τη διαφθορά ( Τέμπη) τις υπόγειες διαδρομές και σχέσεις των φορέων εξουσίας με τους αφανείς μοχλούς της παραεξουσίας ( παρακολουθήσεις) και με παράνομες ενίοτε δράσεις και αλληλοεπιδράσεις.

 Τα παραδείγματα πολλά αλλά ο δημοκρατικός κόσμος για ένα πρέπει να είναι βέβαιος . Για τις παθογένειες του Συστήματος δεν φταίει το ίδιο το σύστημα, για τις κακές λειτουργίες των θεσμών της Δημοκρατίας δεν φταίει η Δημοκρατία. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό θα έχουμε κάνει ένα πρώτο βήμα.

Η σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας, η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η δικαιοσύνη λειτουργεί πάντα υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Η μη ορθή λειτουργία αυτών, οι παρεκτροπές οι καθυστερήσεις, οι διαπλοκές ευνοούν τις μικρές μειοψηφίες και τους πολέμιους της Δημοκρατίας.

Κατά συνέπεια τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της οι Δημοκρατικοί πολίτες οφείλουν πρωτίστως να την προστατεύουν και να απομονώνουν σε κάθε περίπτωση όσους δεν πιστεύουν σ αυτή και την πολεμούν πολλές φορές με τα όπλα που τους δίνει η ίδια η Δημοκρατία.

Η Δημοκρατία είναι ακριβό, πανάκριβο αλλά και μοναδικό πολίτευμα, γι αυτό οφείλουν όσοι λαμβάνουν οποιαδήποτε θεσμική θέση, αλλά και όλοι εμείς οι απλοί πολίτες να την υπερασπιζόμαστε και να μην αδιαφορούμε.

Όταν η πολιτεία και το κράτος δικαίου υποχωρεί, το κενό καλύπτουν οι καθ΄ έξιν και κατ΄ επάγγελμα παραβιάζοντες τους νόμους.

Η Δημοκρατία γενικά αλλά και ειδικά σήμερα κατά την εφαρμογή της έχει προβλήματα. Αυτά όμως τα προβλήματα δεν λύνονται με τη βία και τις ακραίες επιλογές. Δεν λύνονται με ενίσχυση ( με κάθε τρόπο ακόμη και με ανοχή ή αποχή) των ομάδων πίεσης που θέλουν την ανατροπή ή την υπολειτουργία των θεσμών της.

Η προτεραιότητα των πολιτών και των ταγών της Πολιτείας ( θα πρέπει να) είναι η διασφάλιση και η υπεράσπιση της γνήσιας Δημοκρατίας, της ευνομούμενης Πολιτείας και μετά αν την έχουμε εξασφαλισμένη της δίνουμε όποια απόχρωση θέλουμε.

Για να το κάνουμε αυτό όμως θα πρέπει να υπάρχει Δημοκρατία, θα πρέπει να υπάρχει χώρος όπου αυτή ασκείται και λαός που την χρειάζεται κι αυτό με μία λέξη λέγεται Πατρίδα. Η πατρίδα όχι των πατριδοκάπηλων και των κάθε λογής εκμεταλλευτών και διαστρεβλωτών αυτής της έννοιας( που αν ψάξει κανείς το παρελθόν τους θα τους βρει ανάμεσα σε αυτούς που την πρόδωσαν), αλλά η Πατρίδα που χωράει όλους τους Πολίτες ισότιμα, χωρίς αποκλεισμούς, περιχαρακώσεις, ολιγαρχικές λογικές των κλειστών ομάδων και των ημετέρων τους και κυρίως χωρίς βία από όπου κι αν προέρχεται.

Πατρίδα και Δημοκρατία της ελευθερίας, της αξιοκρατίας, της προόδου, της διαφάνειας, των ανθρωπίνων αλλά και των κοινωνικών δικαιωμάτων που πρέπει να συνυπάρχουν σε μια ισορροπία και εν τέλει πατρίδα που αξίζει στον σύγχρονο άνθρωπο να ζει και να μην αναγκάζεται αηδιασμένος και απηυδισμένος να την εγκαταλείπει, όπως σήμερα οι νέοι μας.

Για μια τέτοια Πατρίδα και μιας τέτοιας ποιότητας Δημοκρατία, αξίζει να παλεύουμε