Όλα και όλοι τρέχουν

Γράφει η Αρχοντούλα Ζωγραφοπούλου-Τσιάμη

Τρέχουν τα χρόνια. Τρέχουν οι εποχές. Τρέχει η βιομηχανία, η αγορά. Τρέχουν τα οχήματα. Όλα τρέχουν για να πιάσουν κάτι. Κάτι να προφτάσουν ή κάτι να αποφύγουν από κάτι να γλιτώσουν.

Τρέχουν οι άνθρωποι, τρέχει το μυαλό τους να πιάσει κάθε άπιαστο. Τρέχουν στην ξηρά, στη θάλασσα, στην ατμόσφαιρα, τρέχουν για να φτάσουν σ’ άλλον πλανήτη. Όλα τρέχουν και οι ρυθμοί ολοένα και πιο γρήγοροι.

Τρέχουν τα ποτάμια και ο χρόνος χωρίς να κοιτάζουν και να γυρίζουν πίσω. Και από το πολύ το τρέξιμο και τη βιασύνη, πολλά πέφτουν και χάνονται αλλά και δεν τα ξαναβρίσκουμε. Τα περισσότερα από αυτά τα χαμένα λέγονται: ΑΞΙΕΣ και αυτό μας πονάει.

Τρέχει η γλώσσα μας ασυμμάζευτα. Τρέχει η επιστήμη, τρέχουν τα βάσανα για να μας βρουν για να μας τσαλακώσουν. Τρέχει το ψέμα από παντού, μάταια βέβαια, για να πιάσει την αλήθεια όμως αδύνατον γιατί την κατάπιαν τα λαρύγγια. Τρέχουν οι σκέψεις μας όλο το εικοσιτετράωρο.

Τρέχει η κακία, η κακεντρέχεια, η κακοήθεια, η προπαγάνδα κάτι για να διώξει και κάτι να κερδίσει. Τρέχουν οι κακές σκέψεις μας. Τρέχουν στην πολιτική οι καιροσκόποι από κόμμα σε κόμμα να προλάβουν τα παζαρέματα, τρέχουν και τα όνειρα των ανθρώπων μήπως πραγματοποιηθούν.

Τρέχει διαρκώς και η ελπίδα των ανθρώπων πως κάποια μέρα θα ζήσουν χωρίς τον κορονοϊό τον κακό εφιάλτη.

Μα, μας πρόλαβε μια χιονισμένη – ΕΛΠΙΔΑ – που αντί να δούμε την καλή της πλευρά και καμιά άσπρη μέρα, μας έδειξε το άλλο της πρόσωπο, σταματώντας και ακινητοποιώντας τα πάντα.

Όμως αυτή ήρθε και θα φύγει. Εκείνο όμως που μένει στάσιμο στην Ελλάδα μας, δυστυχώς, είναι ο κρατικός μηχανισμός. Να μην ξεχάσουμε λοιπόν να συγχαρούμε την κυβέρνηση και τον αρχηγό της.