Το «πέτρινο» σχολείο

Γράφει ο Αθ. Δ. Γκίκας

Μαθηματικός

Το σχολικό οικοδόμημα της οδού Υψηλάντου, που στέγασε το Α και Β Αρρένων Λαμίας, τώρα στεγάζει το 6ο Γυμνάσιο. 

Στην πινακίδα του προστέθηκε «το πέτρινο από το 1911»

Ο επιθετικός προσδιορισμός “πέτρινο”  συνδέεται με το υλικό δόμησής του που είναι ολοφάνερο, αφού δεν έχει σοβατισθεί και καταδεικνύει την  αξιοσύνη των μαστόρων της πέτρας. Περισσεύει επομένως  η αναγραφή στην πινακίδα.

Εννοιολογικά (πέτρινο) σε μένα, ίσως και σε άλλους, φέρνει στο νου άγονες καταστάσεις «πέτρινα χρόνια», «πέτρινη γνώση» δηλ. κάτι που είναι συνδεδεμένο με την αδράνεια, την απραξία, το άγονο, το αμετάβλητο.

Και όμως στις αίθουσές του εκείνο που διδάσκεται είναι η μεταβαλλόμενη γνώση (Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία….)

Αμετάβλητη είναι η ορθοδοξία με αξίες δοσμένες άνωθεν, διαχρονικές και χωρίς αμφισβήτηση.

Κοντολογίς, κατ΄ εμέ, ο τίτλος δεν συμβαδίζει με το επιτελούμενο έργο στις αίθουσές του.

Κάθε σχολείο πορεύεται με την ιστορία που φέρει και δεν χρειάζονται πρόσθετοι προσδιορισμοί, που ενώ δεν του προσθέτουν τίποτα το ζημιώνουν.