«Σιγά μην κάνουμε μεταρρυθμίσεις»

Σε πολιτικό θρίλερ με απρόβλεπτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες εξελίσσεται η περίφημη διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με την Τρόικα και τους πιστωτές του ελληνικού δημμοσίου.
Έχουμε την εντύπωση όμως ότι η διαφαινόμενη σύγκρουση με την Τρόικα είναι μάλλον σκηνοθετημένη από την ελληνική κυβέρνηση στη βάση μιας καθαρά επικοινωνιακής πολιτικής που έχει εξαπολύσει προκειμένου να περιορίσει όσο είναι δυνατόν το τεράστιο πολιτικό κόστος από την εφαρμογή εξοντωτικών συνταγών λιτότητας που στηρίζονται στις φορολογικές επιδρομές επιχειρήσεων και νοικοκυριών και στο ανελέητο κυνηγητό των ιδιοκτητών ακινήτων.
Αλλά για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα καλό είναι να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τρόικα ήρθε στην Ελλάδα γιατί την φωνάξαμε εμείς. Και επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η έλευση της Τρόικας αποκάλυψε στην ουσία την αποτυχία και τη γύμνια του πολιτικού μας συστήματος να πάρει τα απαραίτητα μέτρα και να κάνει έγκαιρα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος που θα βοηθούσαν πραγματικά την οικονομία και θα αποσοβούσαν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας.
Από αυτή τη σκοπιά το μνημόνιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα κείμενο που υπενθυμίζει στις πολιτικές ηγεσίες της χώρας και στις κυβερνήσεις αυτά που ξέχασαν να κάνουν τα προηγούμενα χρόνια και αυτά που πεισματικά αρνούνται να εφαρμόσουν ακόμη και σήμερα που έχουμε φτάσει στο χείλος της καταστροφής.
Η απουσία μεταρρυθμιστικού πνεύματος και αντίληψης που χαρακτηρίζει τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Το λάθος της Τρόικας είναι ότι πήρε στα σοβαρά και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου ότι θα τηρήσουν τα συμφωνηθέντα, ενώ στην πραγματικότητα δύο χρόνια τώρα συνέβαινε το ακριβώς αντίθετο.
Μέσα από επικοινωνιακές τακτικές η κυβέρνηση προσπαθεί να φορτώσει στην Τρόικα και τα μνημόνια την παταγώδη αποτυχία των πολιτικών της επιλογών ελπίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα καταφέρει να εξαπατήσει για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους και να διασωθεί εκλογικά από ένα πιθανό πολιτικό ναυάγιο.
Έχει όμως και η Τρόικα τις ευθύνες της γιατί ανέχτηκε και επέτρεψε να αναστραφούν εντελώς οι προτεραιότητες του μνημονίου. Εκτός κι αν δεχτούμε την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης ότι η Τρόικα ήταν αυτή που επέμενε σε μέτρα φορολογικής εξόντωσης των ελλήνων πολιτών, ότι η Τρόικα ήταν αυτή που επέμενε σε δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, μέτρων δηλαδή που επέτειναν το στέγνωμα της αγοράς από ρευστότητα.
Αναρωτιούνται όμως οι πολίτες είναι δυνατόν τέσσερα χρόνια μετά την υπερχρέωση του ελληνικού δημοσίου και την ένταξη της χώρας στο μνημόνιο να συζητάμε ακόμη ποιά νέα φορολογικά μέτρα σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, σε βάρος των επιχειρήσεων και της αγοράς επειδή δεν θέλουμε να προχωρήσουμε σε μια δραστική  περικοπή των κρατικών δαπανών και επειδή θα πρέπει ακόμη και σήμερα να εξυπηρετηθούν οι εκλογικές πελατείες των κομμάτων και οι ψηφοθηρικοί μηχανισμοί;
Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με την Τρόικα μοιάζει έντονα με την διαφήμιση που λέει «σιγά μην κάνουμε μεταρρυθμίσεις». Γι’ αυτό και προκαλεί αισθήματα θυμηδίας στον ελληνικό λαό.

Χρήστος Αλεξανδρής