Τα Γλυπτά του Παρθενώνα! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Να επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα ή να μην επιστρέψουν και να παραμείνουν στο Βρετανικό Μουσείο ; Να επιστρέψουν τώρα ή να περιμένουμε να γίνουν πρώτα οι εκλογές και να το συζητησουμε μετά για να αποφύγει η κυβέρνηση την κριτική της αντιπολίτευσης ότι χρησιμοποιεί το θέμα για επικοινωνιακά και προεκλογικά παιχνίδια ; Να επιστρέψουν αλλά η επιστροφή να μην είναι αποτέλεσμα μυστικής διπλωματίας, αλλά φανερών συνομιλιών της κυβέρνησης με τους Βρετανούς και ενημέρωσης όλων των πολιτών ;
Αυτά και αλλα πολλά συζητούνται αυτές τις ημέρες στην χώρα μας, καθώς το ενδεχόμενο επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα επισκίασε και εκτόπισε από το δημόσιο διάλογο κάθε άλλο θέμα της πολιτικής επικαιρότητας.
Οι προβολείς της δημοσιότητας έστρεψαν για λίγο την προσοχή τους από την ενεργειακή κρίση, την ακρίβεια και τις ελλείψεις στα φάρμακα στην κομματική αντιπαραθεση που έχει ξεσπάσει για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Η συζήτηση που γίνεται για τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι παγκόσμια και γίνεται από την εποχή που η μεγάλη Μελίνα Μερκούρη το ανέδειξε ως κορυφαίο ζήτημα της εθνικής μας ταυτότητας.
Από την άποψη αυτή η μίζερη κομματική αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει αδικεί και τη συζήτηση και το ίδιο το θέμα που είναι τεράστιο και προβάλλει τη χώρα μας διεθνώς.
Το γεγονός και μόνο ότι το θέμα των Γλυπτών του Παρθενώνα έχει κινητοποιήσει την διεθνή κοινή γνώμη, απασχολεί επί μέρες τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη, οδηγώντας την UNESCO να πάρει μια ομόφωνη απόφαση με την οποία καλεί την Βρετανία να αναθεωρήσει τη στάση της σχετικά με τα Γλυπτά του Παρθενώνα, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η Ελλάδα παραμένει μια “πολιτιστική υπερδύναμη”, όπως είχε πεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως υπουργός Πολιτισμού στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Η αντιπολίτευση εγκαλεί την κυβέρνηση για μυστική διπλωματία και ζητά ενημέρωση.
Τι νόημα όμως έχει η ενημέρωση αφού όλοι συμφωνούν - υποτίθεται - με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα ;
Γιατί πάντα σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να διαφωνούμε ακόμη και για τα ζητήματα που συμφωνούμε ; Αλλά ας δούμε το θέμα και από μια άλλη σκοπιά. Ιστορικά η χώρα μας βγήκε κερδισμένη από αυτό που αποκαλούμε μυστική διπλωματία και δεν είναι τίποτε άλλο από τις καλές διαπροσωπικές σχέσεις που φρόντιζαν να διατηρούν οι εκάστοτε πρωθυπουργοί με τους ξένους ηγέτες άλλων χωρών και τους αρχηγούς κρατών του δυτικού κόσμου, έχοντας την διορατικότητα να εκμεταλεύονται προς όφελος της χώρας μας το ρεύμα και το κλίμα των καιρών.
Αναρωτιέμαι ποιό θα ήταν το νόημα της ενημέρωσης των πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν το κεντρικό σύνθημα εκείνης της μακρινής εποχής ήταν το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”.
Αναρωτιέμαι ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα της ενημέρωσης την περίοδο των μνημονίων και των συμφωνιών της συγκυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου με τους Ευρωπαίους εταίρους προκειμένου να αποφύγει η χώρα την άτακτη χρεοκοπία, όταν το σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα ήταν “να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή”. Αναρωτιέμαι, επίσης, εάν θα έκλεινε ποτέ και το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων εάν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν επένδυε στη μυστική διπλωματία.
Το υποκριτικό είναι ότι μεταξύ αυτών που ζητούν ενημέρωση για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι και το κόμμα που όταν κυβερνούσε για χάριν της ενημέρωσης του ελληνικού λαού έκανε δημοψήφισμα για να αγνοήσει στη συνέχεια τη γνώμη του και να πράξει (ευτυχώς) τα εντελώς αντίθετα.
Συμφωνούμε ότι η ενημέρωση και η δημοσίευση είναι η ψυχή της Δημοκρατίας. Δεν αρκεί όμως μόνο η ενημέρωση. Και επειδή στην πολιτική αυτό που κυρίως μετρά είναι το αποτέλεσμα, εαν η σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη καταφέρει να φέρει τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, δεν θα βρεθεί ούτε ένας Έλληνας πολίτης να την κατηγορήσει ότι δεν τον ενημέρωσε !
Χρήστος Αλεξανδρής