ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

• Χωρίς πρόλογο η σημερινή στήλη για να μη γίνεται και βαρετή στον αναγνώστη, θα σχολιάσει θέματα της επικαιρότητας, θέματα που έχουν ενδιαφέρον και ουσία.

• Το 2023 για την πατρίδα μας, μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτος εκλογών. Μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις από τις οποίες αναδείχτηκε κυβέρνηση, έπονται τον Οκτώβριο οι αυτοδιοικητικές εκλογές, από τις οποίες θα προκύψουν τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντες. Το Σύνταγμά μας, δίνει την ευκαιρία στον κάθε Έλληνα πολίτη, να επιλέξει τον κατά τη γνώμη του καταλληλότερο, που θα ασκήσει σωστά και δημιουργικά την εξουσία.

Είναι η μόνη ευκαιρία στον κάθε πολίτη να κάνει την επιλογή του, με κριτήρια το ήθος και την ποιότητα των υποψηφίων.

Αν δηλαδή θα προωθήσει σε υπεύθυνες θέσεις πρόσωπα ικανότητας και αρετής, τα οποία θα ενδιαφέρονται, πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα τον τόπο ή θα προωθήσει ανθρώπους οι οποίοι θα προτάσσουν το προσωπικό τους και το ιδεολογικοπολιτικό τους συμφέρον από το γενικότερο κοινωνικό, ηθικό και εθνικό.

Αυτό ακριβώς είχε τονίσει και ο Δημοσθένης στην αρχαιότητα και επαινούσε προσωπικότητες που διαχειρίστηκαν χρηστά τα κοινά στην αρχαία Αθήνα.

Και σε ένα από τους λόγους του κατά μετάφραση Κων/νου Τσάτσου, γράφει συγκεκριμένα:

«Τέτοιοι στάθηκαν οι πρόγονοί μας μέσα στον ελληνικό κόσμο. Και να πώς διαμόρφωσαν τη δημόσια και την ιδιωτική τους ζωή. Δημόσια μεν ανεγείρανε τόσα και τέτοια οικοδομήματα και περίλαμπρους ναούς ώστε κανένας μεταγενέστερος δεν μπόρεσε να τους ξεπεράσει.

Στον ιδιωτικό τους όμως βίο, ήταν τόσο μετρημένοι, τόσο πιστοί στο ήθος, ώστε όποιοι από σας ξέρετε ποια ήταν τα σπίτια του Αριστείδη και του Μιλτιάδη και των τότε επιφανών, θα παρατηρήσατε, πως δεν ήταν μεγαλοπρεπέστερα από το σπίτι του γείτονά τους. Διότι δεν ασχολούνταν με τα δημόσια πράγματα για να πλουτίσουν οι ίδιοι, αλλά διότι ο καθένας τους πίστευε, πως είχε χρέος να αυξήσει το δημόσιο πλούτο.

Έντιμοι απέναντι των Ελλήνων, ευσεβείς απέναντι των θεών, διαποτισμένοι από την αρχή της ισότητας όταν διοικούσαν, είναι φυσικό που φτάσαν σε μια τόσο μεγάλη ευδαιμονία».  

Να λοιπόν ψηφοφόρε πρότυπα για να κάνεις επιλογή υποψηφίων.

Να όμως και πρότυπα να ακολουθήσεις εσύ, που ζητάς να εκλεγείς στην εξουσία, ώστε η πορεία σου να είναι καρποφόρα και σωστή.

• Ο επιφανής και ο πλέον προβεβλημένος γλωσσολόγος των ημερών μας, χωρίς καμιά αμφισβήτηση είναι ο Γέωργιος Μπαμπινιώτης.

Ο γλωσσολόγος δεν είναι ρεπόρτερ να καταγράφει ότι ακούγεται. Αναζητά και βρίσκει και καταγράφει ως λέξεις της γλώσσας μας αυτές που θεωρεί ότι μιλά ο λαός. Και στο χώρο αυτό ο κ. Μπαμπινιώτης έχει κάνει έρευνες και συνεχίζει να κάνει και πλουτίζει μ’ αυτό τον τρόπο  το λεξιλόγιό μας. Όμως θα διαφωνήσουμε με τον κ. γλωσσολόγο όταν αποδέχεται λέξεις και όρους, τους οποίους ούτε συναντάμε, ούτε μιλάμε, ούτε ακούγονται να προσφέρονται στην καθομιλουμένη μας.

Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τον όρο βουλεύτρια, τη γυναίκα βουλευτή.

Ούτε έχει ακουστεί στην καθημερινότητά μας ότι θηλυκό του γραμματέας, είναι η γραμμάτισσα. Αν χρησιμοποιούσαμε αυτού του είδους λέξεις, που ο κ. Μπαμπινιώτης τις κατατάσσει στο ελληνικό λεξιλόγιο, θα χρειαζόμαστε διερμηνέα για να καταλαβαινόμαστε.

Σεβαστέ μας κ. καθηγητά σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την προσφορά σου στο επιστημονικό πεδίο που υπηρετείς, αναγνωρίζουμε τις σπουδαίες και βαθιές έρευνές σου να βρεις νέα στοιχεία με τα οποία θα πλουτίσεις τη γλώσσα μας.

Όμως μην μας πας στα πολύ δύσκολα και μας πλουτίζεις τη γλώσσα με λέξεις, που όχι μόνο δεν μπορούμε  να τις προφέρουμε αλλά ούτε και να τις ακούμε.

• Μ’ αυτές τις λίγες επισημάνσεις, ας κλείσουμε και τη σημερινή μας στήλη, ελπίζοντας ότι κάποιο ενδιαφέρον θα προκαλέσουν, κάποιες ευαισθησίες θα αγγίξουν.