Το θαύμα της μικρής Ιουδαίας!

Επειδή οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν καεί από τις αισιόδοξες δηλώσεις των κυβερνητικών παραγόντων, φρόνιμο είναι να διατηρούμε επιφυλάξεις για τα οικονομικά θαύματα που διαφημίζουν το τελευταίο διάστημα ο πρωθυπουρργός και οι υπουργοί της κυβέρνησης  στη “μικρή Ιουδαία’’.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η χρεοκοπία της χώρας ήταν το άθροισμα των ‘’διπλωματικών επιτυχιών’’ και των μεγάλων εξαγγελιών των εκάστοτε κυβερνήσεων για την θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Ολοι γνωρίζουμε σήμερα πόσο ισχυρή και πόσο καλά θωρακισμένη ήταν η οικονομία το 2009 και το 2010 όταν αναγκαστήκαμε να μπούμε σε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και  αυστηρή επιτήρηση. Δεν χωράει αμφιβολία ότι η δημιουργία για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια πρωτογενούς πλεονάσματος και η δειλή έξοδος στις αγορές είναι γεγονότα που σηματοδοτούν κάποιες θετικές οικονομικές εξελίξεις.
Στο βαθμό όμως που αυτές οι επιτυχίες δεν οφείλονται στη δημιουργία καινούριου πλούτου αλλά στην παρατεταμένη ύφεση, τη σκληρή λιτότητα, την υπερφορολόγηση των πολιτών, την συρρίκνωση της πραγματικής οικονομίας και την  καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων νοικοκυριών, δεν δικαιολογούνται οι πανηγυρισμοί και οι υψιπετείς δηλώσεις.
Η επιτυχία για την οποία μιλά η κυβέρνηση ήρθε μέσα από μια μεγάλη καταστροφή και η ζημιά που έγινε στον ιδιωτικό παραγωγικό τομέα της οικονομίας δεν ξέρουμε πόσο εύκολα μπορεί να αποκατασταθεί. Θυμίζουμε αυτό που προσπαθεί επιμελώς να κρύψει η κυβέρνηση. Οτι η ελληνική οικονομία μπήκε σε φάση ύφεσης το 2008, με ετήσιο ΑΕΠ 233 δις και δημόσιο χρέος 300 δις, ενώ σήμερα που σωθήκαμε και “βγήκαμε στις αγορές”, χρωστάμε περισσότερα 320 δις και έχουμε μικρότερο ΑΕΠ (190 δις ).
Συμπερασματικά παρά την θετική πορεία ορισμένων δεικτών και την μικρή ενίσχυση της εμπιστοσύνης που δείχνουν οι διεθνείς οργανισμοί και οι ξένοι επενδυτές, η πραγματική οικονομία εξακολουθεί να εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο. Τα λουκέτα αυξάνονται, η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρο μετά το άλλο, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν έχουν δει τα αποτελέσματα της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών, ο δανεισμός τους από τις Τράπεζες είναι μάλλον απαγορευτικός με τόσο υψηλά επιτόκια, ενώ την ίδια ώρα το ελληνικό δημόσιο εξακολουθεί να ορθώνει μεγάλα γραφειοκρατικά εμπόδια στην πραγματοποίηση επενδύσεων και συνεχίζει με τις πρακτικές του να μπλοκάρει την επιχειρηματικότητα και τις ελεύθερες οικονομικές συναλλαγές που θα μπορούσαν να αλλάξουν το κλίμα στην αγορά. Από αυτή την άποψη το ότι ξαναβγήκαμε στις αγορές για δανεικά μπορεί να μην σημαίνει απολύτως τίποτα. Διότι το ζήτημα σε εμάς είναι αν πιάνουν τόπο τα λεφτά που δανειζόμαστε και από τη στιγμή που οι πολιτικοί μας δεν βάζουν μυαλό και συνεχίζουν την παλαιοκομματική και προκλητική κακοδιαχείριση του δημοσίου χρήματος, πραγματική δημοσιονομική εξυγίανση και δυναμική ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει.

Χρήστος Αλεξανδρής