Τι να κάνουμε;

 Της Βασιλικής Λάζου, ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ Φθιώτιδας

✎ «Το πλεονέκτημα του αντιπάλου να γίνει δικό μας πλεονέκτημα», σημείωνε στην Τέχνη του Πολέμου, ένα από τα διασημότερα βιβλία στρατηγικής όλων των εποχών, ο Σουν Τζου.
Με δεδομένα αφενός τη μη αναμενόμενη και με μεγάλη διαφορά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην εκλογική αναμέτρηση της 21ης Μαΐου αλλά και τις επερχόμενες εκλογές της 25ης Ιουνίου η παραίνεση αυτή του κινέζου θεωρητικού της πολεμικής τέχνης αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.
Τι να κάνουμε λοιπόν;
Πρώτα και κύρια συνερχόμαστε γρήγορα από το σοκ. Δεν είναι καιρός για δάκρυα. Έχουμε νέες εκλογές μπροστά μας.  
Εκτιμούμε και αναλύουμε τις αιτίες του οδυνηρού εκλογικού αποτελέσματος. Και το κάνουμε με ψυχραιμία, παρρησία και θάρρος. Δεν έχει νόημα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Το πρόγραμμά μας ήταν καλό, ήταν ρεαλιστικό, ήταν προς όφελος των πολλών, στόχευε στην ανάταξη της κοινωνίας και στη διάσωση των κοινών αγαθών της υγείας, της παιδείας, της ενέργειας. Έθετε στο επίκεντρο τη βελτίωση της καθημερινότητας και τη δίκαιη κατανομή του πλούτου αυτής της χώρας. Ωστόσο δεν επικοινωνήθηκε, όσο και με τον τρόπο που έπρεπε.
 Όσο πιο γρήγορα αποτιμήσουμε τα αίτια μέσα από τα συλλογικά μας όργανα τόσο πιο εύστοχα θα κατορθώσουμε να χαράξουμε τη στρατηγική μας. Και αλίμονο, μακριά από εσωστρέφεια.
Ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί και παραμένει ένα ανεκτίμητο πολιτικό κεφάλαιο. Με απαράμιλλο πολιτικό θάρρος ανέλαβε την ευθύνη.  
Και ναι, μπορεί να φαντάζει τολμηρό αλλά στρατηγική νίκης πρέπει να χαράξουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ο ισχυρότερος πόλος του προοδευτικού χώρου. Είναι ένα πολιτικό κόμμα που κυβέρνησε. Είναι ένα πολιτικό κόμμα που διεκδικεί την εξουσία.
Ο πήχης των εκλογικών προσδοκιών μας πρέπει να παραμείνει υψηλός. Η κάλπη της 25ης Ιουνίου είναι άδεια.
Συσπείρωση και αγώνας. Μέχρι την τελική νίκη.