Υπεξαιρέσεις εδεσμάτων

Του Συνεργάτη μας,
Φοίβου Ιωσήφ

Η υπεξαίρεση στον επιστημονικό χώρο της  δικαιοσύνης θεωρείται ένα σοβαρό αδίκημα και όταν μάλιστα αφορά την υπεξαίρεση μεταξύ κρατών το αδίκημα διώκεται από τα διεθνή δικαστήρια πιθανόν δε και αυτό της Χάγης ή των Ηνωμένων Εθνών. Σε αυτές τις περιπτώσεις προκύπτουν και συγκρούσεις μεταξύ των κρατών.
Βρισκόμουνα σε ένα ξενοδοχείο της Αλεξανδρούπολης σε ένα τραπέζι με την μαχητική Αϊσέ και τον Ταμέρ.
Ευγενικοί άνθρωποι αλλά οπωσδήποτε υποστήριζαν σθεναρά τα δίκαια της Πατρίδας τους από της εποχής των μογγολικών επιδρομών μέχρι της πολιτισμένης σήμερα Τουρκίας.
Η Αίσέ ήταν πιο δογματικοί και στήριζε περισσότερο τον πολιτισμό τους και την προσφορά τους στο μικρό Ελληνικό κράτος.
Μας έλεγε πως αυτοί έδωσαν τον πολιτισμό σε μας χορηγώνταςτο know how από το τζατζίκι και τους ντολμάδες. Ω ρε είδατε τι εισπράξαμε εμείς από την φυλή των βαρβάρων (barbarians τους αποκάλεσα).
Ευτυχώς η συζήτηση έμεινε σε πολιτισμένο επίπεδο όταν τους εξήγησα πως ναι μεν εμείς αποκαλούμε τα τεσσάρια  ντόρτια στο τάβλι αλλά και αυτοί πηγαίνουν στο Tiyatro όταν πηγαίνουν στο θέατρο, πως τρέχουν στον Maraton όταν τρέχουν στο Μαραθώνιο δρόμο, πως τον Μηχανικό τον αποκαλούν Mekanik, πως τον υδραυλικό αποκαλούν κι αυτοί Hidrolik πως και τον ηλεκτρολόγο
Αποκαλούν κι αυτοί Elektrikçi και το λιμάνι το λένε liman και τον ωκεανό okyanus. Διπλωματία στα Τούρκικα είναι diplomasi.
Τον νεφρολόγο τον λένε nefrolog.Πρωτότυμη λέξη έχουν για την λέξη ατμόσφαιρα, την λένε όλως πρωτοτύπως  atmosfer Στο τέλος τους ρώτησα, παιδιά θα χρειαστείτε κάτι άλλο ή να πάμε τώρα για ύπνο, εμείς το πρωί θα φύγουμε κι έχουμε πολύ δρόμο μέχρι το σπίτι μας. Αποδέχτηκαν την πρόταση μας και μάλλον με μία ανακούφιση και μία βαθιά εκπνοή των πνευμόνων.
Καλοί ήταν οι άνθρωποι  αλλά να μην συγκρίνουμε τα ντολμαδάκια με το θέατρο και την Αντιγόνη του Σοφοκλή, καλή είναι η φιλία αλλά να μην μπλέκουμε την λάσπη με τις ορτανσίες, είναι προσβολή της φύσης.
Δεν είναι δυνατόν να συγκρίνεις την μακρινή Ανδρομέδα  και την Ηλιάδα του Ομήρου με το τζατζίκι, χρειάζεται και κάποια συστολή απέναντι στον γεννήτορα πολιτισμό των Ελλήνων, μην  τον συγχέουμε με την λεμονάτη σάλτσα για τα γιουβαρλάκια.
Δεν μπορεί να εμπλακεί το γιορτλού με τον Οιδίποδα Τύραννο και την Μήδεια. Έχουν και οι ύβρεις τα όριά τους. Την επόμενη ημέρα απολαύσαμε για λίγο το αιώνιο θρακικό πέλαγος με το μυθικό Αιγαίο και φύγαμε για το σπίτι μας.
Τα πάντα γύρω μας μύριζαν την μπλέ Ελλάδα και η καρδιά μας ξεχείλιζε από την ηδονή της υπέρτατης προαιώνιας πολιτισμένης πατρίδας. Αισθανόμασταν δισεκατομμυριούχοι !!