Ζώντας μια τραγωδία
Ενας σιωπηλός δολοφόνος κυκλοφορεί αναμεσά μας και εχει καταστρέψει τον τρόπο της ζωής μας.Αφαιρεί καθημερινά ανθρώπινες ζωές, δοκιμάζει τις αντοχές του πολιτισμού μας. Ποιός αλήθεια πίστευε οτι δύο χρόνια μετά την εκδήλωση του πρώτου κύματος της πανδημίας, θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσουμε ενα τέταρτο κύμα σφοδρότερο ολων οσων προηγήθηκαν με υπερφορτωμένα Νοσοκομεία και εκτόξευση κρουσμάτων;
Με διασωληνωμένους που κινδυνεύουν και με τους θανάτους να αυξάνονται καθημερινά; Από την αρχή της πανδημίας η επωδός αυτής της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά ήταν ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι αδιαπραγμάτευτη και ότι θα έκαναν ο,τι χρειαζόταν για να την προστατέψουν.
Δεν το κρύβουμε οτι μας είχε συγκινήσει και η τοποθέτηση του επιστήμονα Σωτήρη Τσιόδρα ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να θυσιάζουμε ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας.Τους θέλουμε και τους παππούδες και τις γιαγιάδες,αλλά πολύ περισσότερο χρειαζόμαστε τους νέους και τους ανθρώπους που βρίσκονται στις πιο παραγωγικές ηλικίες.
Σήμερα καθώς το τέταρτο κύμα πανδημίας προελαύνει,εκείνο που διαπιστώνουμε είναι ότι χάνονται καθημερινά άνθρωποι των πιο παραγωγικών ηλικιών.Τα νοσοκομεία γεμίζουν και πάλι με ασθενείς κορωνοιου,καθημερινά εδώ και έναν μήνα είναι διψήφιος ο αριθμός των θανάτων, ωστόσο εκείνο που φαίνεται να απουσιάζει είναι οι αρχικές κοινωνικές ευαισθησίες των πολιτικών της κυβέρνησης.
Σήμερα ομως η ρητορική της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού έχει διαφοροποιηθεί.
Το ενδιαφέρον φαίνεται να έχει μετατοπιστεί από την έγνοια για τις ανθρώπινες ζωές στην έγνοια για την οικονομία.Το κυβερνητικό δόγμα είναι ότι ''η οικονομία δεν ξανακλείνει''.
Επομένως δέχεται η κυβέρνηση να χάνονται 70 και 80 (105 νεκρούς είχαμε χθες) ανθρωποι σε καθημερινή βάση,χωρίς να παίρνει αποφασιστικά μέτρα για να σταματήσει το κακό που συνιστά μια τραγωδία;
Πήραμε μια γεύση αυτού του δόγματος το περσινό καλοκαίρι. Κουρασμένοι απο τα λοκντάουν, η οικονομία ανοιξε και ολοι λειτουργήσαμε σαν να είχε περάσει η πανδημία. Ομως οπως αποδείχτηκε στη συνέχεια ο κορωνοιός οχι μόνο δεν είχε φύγει αλλά ηταν εδω και παραμόνευε για να εκμεταλευτεί τα λάθη και να ξαναχτυπήσει.
Τα ιδια λάθη επαναλάβαμε και φέτος. Υπολογίζοντας το οικονομικό κόστος, στείλαμε και πάλι λάθος μήνυμα οτι η πανδημία πέρασε, χωρίς καν να υποψιαστούμε οτι τα χειρότερα ηταν μπροστά μας. Ολοι συμφωνούμε οτι δεν είναι λύση να καταδικάσουμε την οικονομία σε μια ''χειμερία νάρκη''. Έχουμε ομως τα μέσα στη διάθεσή μας για να πολεμήσουμε τον αόρατο εχθρό.
Αδρανήσαμε, φοβηθήκαμε, μετρήσαμε το πολιτικό κόστος και δώσαμε χρόνο στον ''σιωπηλό δολοφόνο'' να διεκδικήσει περισσότερες ανθρώπινες ζωές. 1000 νεκροί απο την πανδημία τον Οκτώβριο. 1500 νεκροί το πρώτο 20ημερο του Νοεμβρίου.
Ο εμβολιασμός είναι το υπερόπλο, αλλά δυστυχώς η κυβερνητική ολιγωρία να εφαρμόσει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό σε συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες, οδηγεί στα σημερινά τραγικά αποτελέσματα. Είμαστε στις χειρότερες θέσεις της Ευρώπης οσον αφορά τους θανάτους απο κορωνοϊό. Καθυστέρησε να πάρει μέτρα για να προλάβει την εξάπλωση του τέταρτου κύματος της πανδημίας.
Είναι μύθος και μεγάλη οικονομική πλάνη να λέγεται ότι θυσιάζονται λίγες ζωές στο βωμό της οικονομικής ανάκαμψης. Διότι πραγματική οικονομική ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει εάν δεν αφήσουμε οριστικά πίσω μας την υγειονομική κρίση και αν δεν αφήσουμε οριστικά πίσω μας την πανδημία. Δυστυχώς τεράστιες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης για την παράταση της υγειονομικής κρίσης και την υπερφόρτωση του συστήματος υγείας.
Και οι ευθύνες δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις καλές δημοσκοπήσεις. Αποτυπώνονται στους αριθμούς των ανθρώπων που χάνονται καθημερινά, από τα υπερφορτωμένα νοσοκομεία και την εκρηξη των κρουσμάτων.
Χρήστος Αλεξανδρής
