67 χρόνια από τα «Σεπτεμβριανά»
N. Δένδιας: Η απόσταση με την Τουρκία στην αντίληψη του Διεθνούς Δικαίου παραμένει
"67 χρόνια από τα "Σεπτεμβριανά", κατά τα οποία ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος ενός απρόκλητου και κεντρικά κατευθυνόμενου πογκρόμ, με ολέθριες συνέπειες για τους ομογενείς μας, αλλά και για την κοινωνία της ίδιας της Τουρκίας", αναφέρει ο υπουργός Εξωτερικών σε ανάρτησή του στο twitter.
"Το πογκρόμ ήταν ο πρώτος κρίκος σε μια αλυσίδα θλιβερών γεγονότων κατά της Eλληνικής Mειονότητας στην Πόλη, η οποία εκδιώχθηκε ή εξαναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πατρογονική της γη, παρότι η Τουρκία είχε την υποχρέωση, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, να εγγυηθεί την ευημερία της", υπογραμμίζει ο κ. Δένδιας.
Και προσθέτει: "Οι λιγοστοί εναπομείναντες σήμερα Έλληνες της Πόλης, σε αντίθεση με την ευημερούσα Μουσουλμανική Μειονότητα στη Θράκη, αποτελούν αδιαμφισβήτητα στοιχεία που μιλούν από μόνα τους για την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει κάθε χώρα, αντίστοιχα, στις μειονότητες. Σήμερα, 67 χρόνια μετά το πογκρόμ, η εν γένει συμπεριφορά της τουρκικής ηγεσίας έρχεται να υπενθυμίσει δυστυχώς την απόσταση που τη χωρίζει από την Ελλάδα, όσον αφορά την αντίληψη για το Διεθνές Δίκαιο, τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες αξίες, την ειρηνική συνύπαρξη των λαών".
Α. Κατσανιώτη: Δεν ξεχνούμε
Μήνυμα για τα 67 χρόνια από τα "Σεπτεμβριανά" ανάρτησε στο λογαριασμό του στο twitter ο υφυπουργός Εξωτερικών Ανδρέας Κατσανιώτης.
"6/9/1955: Δεν ξεχνούμε το μαζικό, οργανωμένο και κεντρικά υποκινούμενο προγκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης", αναφέρει.
Δημ. Μαντζος: Η Τουρκία παραμένει δέσμια ενός αδιέξοδου αναθεωρητικού παρελθόντος
«Η σημερινή «μαύρη» επέτειος των Σεπτεμβριανών του 1955 αποτελεί την πιο πικρή ανάμνηση των δραματικών συνεπειών του τυφλού εθνικισμού εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης», αναφέρει σε ανάρτησή του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο Δημήτρης Μαντζος, εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής.
Ο κ. Μάντζος επισημαίνει ότι «η Τουρκία, δυστυχώς, με ευθύνη μεγάλου τμήματος των πολιτικών της δυνάμεων, παραμένει δέσμια ενός αδιέξοδου αναθεωρητικού παρελθόντος και ενός επικίνδυνου αλυτρωτικού αφηγήματος». Τονίζει πώς «το κοινό συμφέρον των δύο λαών επιτάσσει τη διαμόρφωση ειλικρινών σχέσεων καλής γειτονίας, με αμοιβαίο και ανεπιφύλακτο σεβασμό των διεθνών συνθηκών και των θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς δικαίου».
