ΤΟ ΟΧΙ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟ 1941

Γράφει ο Παπαϊωάννου Κωνσταντίνος
Πολιτικές και Νομικές επιστήμες
Θεσσαλονίκη   

Οι Έλληνες μπορεί να έχομε τα ελαττώματά μας, τις διχόνοιες, τους εγωισμούς μας, αλλά σε κρίσιμες στιγμές, του έθνους εκφράζομε έμπρακτα το πατριωτικό μας φρόνημα.

Από τον πρώτο χρόνο της γερμανικής κατοχής του 1941 όπου τα πάντα τά΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά δύο νεαρά παιδιά, 19 ετών φοιτητές ο Μανώλης Γλέζος και ο Σάντας πήραν την τολμηρή και επικίνδυνη απόφαση να ανέβουν στην Ακρόπολη να κατεβάσουν την Γερμανική σημαία και να ανεβάσουν την Ελληνική σημαία. 

Η πράξη αυτή ήταν όχι απλώς ηρωική αλλά πολύ ριψοκίνδυνη αν λάβωμε  υπ΄όψιν μας ότι ο γερμανός σκοπός-φύλακας της σημαίας  τη στιγμή που ανέβηκαν τα παιδιά έλλειπε, είχε κατέβη κάτω στο κυλικείο που είχαν κάποια γιορτή, ως λέγεται και έπινε με παρέα την μπύρα του. Η απουσία του φύλακα από τη θέση της σκοπιάς ήταν πιο επικίνδυνη από την παρουσία στην θέση του καθώς θα μπορούσαν τα παιδιά να παρακολουθούν τις κινήσεις του σκοπού και να δράσουν με περισσότερη ασφάλεια όταν θα είχε στρέψει τα νώτα του ο σκοπός προς τη σημαία. Ενώ όταν θα απουσίαζε, όπως και συνέβη, θα μπορούσε να εμφανισθεί απρόοπτα την ώρα που κατέβαζαν τη σβάστικα που ήταν για τους Γερμανούς το ιερό σύμβολο του ναζισμού και να τα πυροβολήσει απ’ ευθείας χωρίς προειδοποίηση. Ήταν μια πράξη συμβολική μεν της αντίστασης του ελληνικού λαού κατά του γερμανικού φασισμού αλλά και πράξη αυτοθυσίας και αυταπάρνησης που εκφράζει το αδούλωτο Ελληνικό πνεύμα της ελευθερίας. Στην προκειμένη περίπτωση ίσχυσε αυτό που είπε ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος: «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» ιδέες από τις οποίες εμφορούνταν οι δυο νέοι.
   

Προς τιμήν αυτών των παλληκαριών αφιερώνω το ακόλουθο ποίημα:  

Μές της Κατοχής τα χρόνια
στη φοβέρα τα κανόνια
στης Ακρόπολης το βράχο
΄κει ψηλά στον Παρθενώνα
εκυμάτισε ΜΙΑ μέρα
κυανόλευκος σημαία
κι είπαν όλοι σαν την είδαν
θ’ άρθει της ελευθεριάς η ώρα
Δυό παιδιά αντρειωμένα
τόλμησαν την πράξη αυτή
την ζωή τους αψηφήσαν
κι ανεβήκαν ως εκε
για να πουν ξανά το ΟΧΙ
στον εχθρό κατακτητή